Με αφορμή την παρουσίαση του νέου του βιβλίου στη Βέροια (ΕΛΙΑ, 4/5, στις 7 μ.μ.) με τίτλο «Σταγόνες», ο Ναουσαίος συγγραφέας Γιώργος Κασαπίδης παραχώρησε τηλεφωνική συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» με τον Αλέκο Χατζηκώστα, την Τετάρτη 27/4..
Μιλώντας για το τρίτο του βιβλίο (είναι συλλογή διηγημάτων – εκδόσεις Πηγή), τόνισε: «Είναι μία δουλειά, που μου πήρε 6 χρόνια για να την ολοκληρώσω. Αφορά ιστορίες που έχουν να κάνουν με τον έρωτα, το χρόνο και το θάνατο. Καταπιάνομαι με το τρίπτυχο αυτό, που απασχολεί τον άνθρωπο από τις αρχές της ύπαρξης του. Η αγάπη που πότε μας βασανίζει γλυκά και πότε με σουβλιές άγριες. Ο χρόνος που δεν τον προλαβαίνουμε και ξαφνικά ξυπνάμε π.χ μετά τα 50 και χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας και δεν έχουμε προλάβει αυτά που ίσως ονειρευτήκαμε. Και από την άλλη το μεγάλο ερώτημα του θανάτου, το οποίο μας κάνει να λυγίσουμε. Μ’ αυτά τα ζητήματα έχει να κάνει το βιβλίο και παράλληλα αναπτύσσονται και νέα ερωτήματα με αναφορές στο Β’Π.Π, στη Χούντα, υπάρχουν αναφορές σε γλυκούς και πικρούς έρωτες, γενικότερα αυτό είναι το κλίμα».
Για το γεγονός ότι χρησιμοποιεί «μικρή φόρμα» στα διηγήματά του τόνισε : «Αυτό είναι το ένστικτο μου. Θεωρώ ότι αυτή θα πρέπει να είναι η βάση του. Με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια να κάνεις τον αναγνώστη να καταλάβει και να το βάλεις σε μία διάθεση, αυτό που βιώνει εκείνη τη στιγμή. Θέλω να περάσω το σύντομο, που έχει να κάνει με το χρόνο». Όσο αφορά το ύφος τόνισε ότι «και λυρικός είμαι και ποιητικός». Όσο δε αφορά το περιεχόμενο των διηγημάτων του διευκρίνισε ότι :«Όταν γράφουμε, υπάρχουν στο υποσυνείδητο μας πράγματα βιωματικά ή και από αυτά που έχουμε ακούσει . Νομίζω ότι ένας συνδυασμός δεν είναι άσχετα μ’ εμένα, ούτε απολύτως φανταστικά μ’ εμένα. Από τα ακούσματά μου, από τους ανθρώπους γύρω μου, μ’ αυτούς που μεγάλωσα, από αυτούς είμαι επηρεασμένος αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό, που τα φιλτράρισε και τα’ απέδωσε όπως τα διαβάζει ο κόσμος».
Αναφορικά με τη συμμετοχή του στο «SOS Βέρμιο» ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών σημείωσε : « Όλα είναι συνυφασμένα με την καθημερινότητα μας, με τις ανάγκες μας, με το μεγάλο θέμα της ενέργειας. Είναι μία συλλογικότητα που κρατά 13 χρόνια. Δεν το είχα πάρει χαμπάρι νωρίς. Από τη στιγμή όμως που συνειδητοποίησα το πόσο σημαντικό είναι το να μη γίνουν αιολικά πάρκα – εκτρώματα στα βουνά μας, στο Βέρμιο και σε άλλα βουνά, δεν έχει σύνορα το κακό πλατειάζει και φτάνει παντού σε όλη την Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο. Βλέποντας ότι κάποιοι άνθρωποι θα χάσουν τις δουλειές τους, το βουνά θα χάσουν το φυσικό τους, κάλος τα ψεύτικα λόγια για πράσινη ενέργεια δεν θα μπορούσαν να αφήσουν και εμένα ασυγκίνητο, μπήκα και πρωτοστατώ στην όλη ιστορία μαζί με άλλα ενεργά άτομα και φωνάζουμε- διεκδικούμε να μη γίνουν αυτά τα εκτρώματα στα δικά μας βουνά και σε όλη την Ελλάδα».
Σε σχέση με τα προβλήματα της εποχής, πόλεμος, φτώχεια, πανδημία και το ρόλο της τέχνης και των ανθρώπων της τόνισε : «Πικραίνομαι που ο κόσμος μας δεν έχει αλλάξει. Έχουν γραφτεί τόσα βιβλία αριστουργήματα πραγματικά και αναρωτιέμαι πραγματικά, αν όλα αυτά κατάφεραν ν’ αλλάξουν τον άνθρωπο και να τον κάνουν να σκεφτεί, να γίνει πιο ευσυγκίνητος, πιο ανθρώπινος. Και πάντα καταλήγω στην απογοήτευση. Παρόλα αυτά σκέφτομαι και λίγο διαφορετικά. Αν δεν υπήρχαν και αυτοί οι άνθρωποι, τα γραπτά, οι μεγάλες προσωπικότητες,, πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα. Εκεί μπαίνει η λογική της Τέχνης. Αν δεν υπήρχαν αυτοί θα υπήρχε ίσως σκοταδισμός. Και γι’ αυτό συνεχίζουμε να γράφουμε, για να επηρεάσουμε αυτόν τον έναν, που θα μπορέσει να επηρεάσει και άλλους, να γίνουμε πολλοί. Μόνο μέσω του λαού θα καταφέρουμε να δώσουμε απαντήσεις, λύσεις και με τους αγώνες μας θα καταφέρουμε να βροντοφωνάξουμε ένα τεράστιο ΟΧΙ σε κάθε τι που καταστρέφει το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και της φύσης». Και κατέληξε : «Ο λαός και μόνο αυτός μπορεί να φέρει τις ανατροπές».
