Η νίκη στο φινάλε του πρωταθλήματος της ΒΕΡΟΙΑΣ, στον πάγκο της οποίας κάθεται με επιτυχία τα δύο τελευταία χρόνια, σήμαινε τον υποβιβασμό της ομάδας της ιδιαίτερης πατρίδας του, την φανέλα της οποίας φόρεσε, αλλά και θήτευσε ως προπονητής στον πάγκο της. Θα ήταν λοιπόν αφύσικο να τον αφήσει αδιάφορο το γεγονός.
«Τέτοιου είδους παιχνίδια», ξεκίνησε τις δηλώσεις του ο Παύλος Δερμιτζάκης, «σαν το σημερινό δημιουργούν διαφόρους συνειρμούς και όταν συνδυάζονται με παρεμφερή γεγονότα μπορούν να οδηγήσουν στην παραπληροφόρηση. Το μόνο σίγουρο στην όλη υπόθεση είναι ότι εγώ πραγματικά θέλω το καλό της Καβάλας, αφού είναι η ομάδα στην οποία έπαιξα ποδόσφαιρο, ήμουνα για δύο χρόνια προπονητής της, γιατί είναι η πατρίδα μου, η γενέτειρά μου. Το καλό όμως δεν συνδυάζεται πάντα με την σωτηρία μιας ομάδας. Καλό είναι όταν δημιουργείς σωστές βάσεις. Ίσως λοιπόν ο φετινός υποβιβασμός της Καβάλας να μην είναι και τόσο κακός, αφού μπορεί να την βοηθήσει να κάνει πράγματα που θα της δώσουν ένα καλύτερο μέλλον. Τα παιδιά της Καβάλας για όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα νομίζω ότι είναι ήρωες, γιατί έκαναν μια τεράστια προσπάθεια, όμως ξεκίνησαν το πρωτάθλημα από πολύ πίσω και δεν κατάφεραν να πετύχουν τους στόχους που έβαλαν. Θεωρώ ότι αυτή η ομάδα με τους ανθρώπους που διοικείται, έχει τη δυνατότητα να κάνει πολλά πράγματα, για αυτό της αξίζει και της αρμόζει.
Όσον αφορά το παιχνίδι εμείς θέλαμε θετικό αποτέλεσμα για τους στόχους μας, ενώ παράλληλα προσπαθήσαμε να προστατέψουμε κάποια παιδιά που ήταν στο όριο των καρτών ή ταλαιπωρούνται από μικροτραυματισμούς. Παράλληλα δεν θέλαμε να χάσουμε τον ρυθμό μας εν όψει των μπαράζ και να πάμε με όσο το δυνατόν καλύτερη ψυχολογία. Ο Λεβαδειακός είναι μια πολύ καλή ομάδα με γεμάτο ρόστερ, ενώ έχει και ένα επιτελείο πολύ σοβαρό. Πολλά παιδιά από το επιτελείο του, τους είχα στο παρελθόν συνεργάτες, όπως τον προπονητή της ομάδας τον Γιάννη Ταουσιάνη, που εκτός από καλός φίλος είναι και ένας άνθρωπος που είχα την τιμή να τον έχω συνεργάτη και χαίρομαι για την εξέλιξή του.
Το μόνο που θα ευχηθώ είναι να δώσουμε δύο παιχνίδια μέσα σε αγωνιστικά πλαίσια και μακάρι να βγουν στην SL1 και οι δύο ομάδες γιατί το αξίζουν ύστερα από την προσπάθεια που κατέβαλαν μια ολόκληρη χρονιά. Βλέπετε φέτος στην κατηγορία που αγωνίζεται η ομάδα μας, στη SL2, υπάρχει μια μεγάλη ανωμαλία, αφού οι γκουρού που ξέρουν πολύ ποδόσφαιρο και το διοικούν, κάθε χρόνο προσπαθούν και τελικά καταφέρνουν να μας αιφνιδιάζουν. Πέρσι η SL2 είχε 12 ομάδες και προβιβάστηκαν οι 2. Φέτος που έχει 34 ο πρωταθλητής των ομίλων θα πρέπει να γίνει υπερπρωταθλητής για να πάρει το εισιτήριο της ανόδου. Είναι κάτι νομίζω που δεν βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση».
