Είπαμε και εμείς να διοργανώσουμε έναν τελικό γιορτή, με κόσμο στις κερκίδες, στα πρότυπα της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της υπόλοιπης πολιτισμένης Ευρώπης.

Που; Μα που αλλού; Εκεί που υπάρχουν γήπεδα να εγγυηθούν την ομαλή διεξαγωγή ενος ποδοσφαιρικού αγώνα γιορτή. Εκεί που διεξαγονται από καταβολής τους οι τελικοί κυπέλλου της χώρας μας. Στην πρωτεύουσα φυσικά.

Στο αττικό Λεκανοπέδιο που διαθέτει τα δυο σύχρονα Στάδια της Ελλάδας το Γεώργιος Καραϊσκάκης και το ΟΑΚΑ και που παρεπιπτόντως και τα δυο κατασκευάστηκαν από τους φόρους όλων των Ελλήνων.

Στην Αθήνα που από την νέα περίοδο προστίθενται και το γήπεδο της ΑΕΚ, η Αγιά Σοφιά και σε δυο χρόνια από σήμερα, όπως μας υποσχέθηκε ο Δήμαρχος των Αθηναίων έρχεται και του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό.

***

Υπάρχει βέβαια και το Καυτατζόγλειο στάδιο στην Θεσσαλονίκη. Σωστά, μόνο που το Καυτατζόγλειο από την ιδιαίτερη φροντίδα των υπευθύνων και της πολιτείας τα τελευταία χρόνια, έχει μετατραπεί σε "γιαπί".

Και παραμένει γιαπί, παρότι ιδιώτης προθυμοποιήθηκε με δικά του χρήματα να το μετατρέψει σε σύγχρονο στάδιο, καταλληλο να φιλοξενήσει διεθνείς διοργανώσεις, με σκοπό να το χρησιμοποιήσει τα επόμενα δυο - τρια χρόνια η ομάδα του, βάζοντας μια προϋπόθεση: Να ισχύσουν οι ίδιοι όροι με τους οποίους η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια μετακόμισαν στο ΟΑΚΑ. Και η απάντηση των υπευθύνων του Καυτατζόγλειου Σταδίου ή αν προτιμάτε η αντιπρόταση: να τους... κατεβάσει τον ουρανό με τα άστρα, διαφορετικά προτιμούν να παραμείνει γιαπί, όπως βέβαια και παρέμεινε!!!

***

Με κόσμο λοιπόν στις κερκίδες στα πρότυπα όλης της πολιτισμένης Ευρώπης ο φετινός τελικός κυπέλλου της Ελλάδας, για να επανέλθουμε στο θέμα από ποδοσφαιρική γιορτή μετατράπηκε τελικά σε τελικο της ντροπής επειδή έτσι το ήθελαν, έτσι έχουν μάθει 300-400 ανεγκέφαλοι ένθεν και ενθεν. Είναι οι ίδιοι που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους όταν η πολιτεία απαγορεύει τις οργανωμένες μετακινησεις των φιλάθλων.

Το πρόβλημα φυσικα δεν είναι σημερινό, ούτε αφορά τους οπαδούς μόνο των φετινων φιναλιστ του κυπέλλου Ελλάδας. Του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού. Του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ.

Είναι χρόνιο και περιλαμβάνει όλες τις αποκαλούμενες μεγάλες επαγγελματικές ομαδες της χώρας μας.

Είναι η κυριότερη ίσως αιτία που απομακρύνονται οι υγιείς φίλαθλοι από τα γήπεδα και δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα, αν προηγουμένως οι σύνδεσμοι των οργανωμένων φιλάθλων των μεγάλων ομάδων δεν αποφασίσουν να κανουν την αυτοκάθαρση τους.

Αν δεν αποφασίσουν να απομακρύνουν τους λίγους που φορώντας το προσωπείο του δήθεν φανατικού οπαδού που δεν αποδέχεται την ήττα, την προσβολή ή και την αδικία ακόμη, δημιουργεί ακραίες καταστάσεις ενω στην πραγματικότητα το συμφέρον της ομάδας, που δήθεν υποστηρίζουν, είναι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει.

Αν δεν το αποφασίσουν οι συνδεσμίτες των μεγάλων ομάδων που αποδεικνύονται κράτος εν κράτει, κανένα Υπουργείο, καμιά Αστυνομία, κανενας νόμος, όσο αυστηρός κι αν είναι δεν μπορεί να επιβάλλει την τάξη στα γηπεδα.

***

Οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειοψηφία, το 90% των φιλάθλων πήγαν το περασμένο Σάββατο στο ΟΑΚΑ για το ποδόσφαιρο, για την εμπειρία, για το τραγούδι, για τον παλμό, για την καζούρα. Αλλά οι ελάχιστοι περίεργοι η εικόνα των οποίων επικράτησε τελικα, είχαν διαφορετικό στόχο.

Η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδων του ΠΑΟΚ, τραγούδησαν, χειροκρότησαν, επευθύμησαν τους ποδοσφαιριστές της ομάδας τους, που στάθηκαν μπροστά τους αμέσως μετά την λήξη του αγώνα κι ας είχαν χάσει το κύπελλο. Αυτοί επικρότησαν την προσπάθεια όχι μόνο στον συγκεκριμέο αγώνα αλλα ολόκληρης της χρονιάς που πέρασε. Και υποθέτω ότι το ιδιο θα είχε συμβεί αν το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή ευρισκε τον αντίπαλο νικητή και με τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού.

Η συμπεριφορά των πολλών, της μεγάλης μάζας των υγειών φιλαθλων και των δύο ομάδων λοιπόν είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί καποιος να κρατήσει από τον φετινό τελικό του κυπέλλου Ελλάδας.

Βλέποντας βέβαια την κατάσταση στα ελληνικά γήπεδα δεν δικαιούσε να αισιοδοξείς οτι μπορεί να ερθουν καλύτερες ημέρες στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο της χώρας μας. Και ίσως οι πολλοί να μην έχουν πάντα την δυνατότητα να επιβάλλουν την ρεαλιστική απαίτηση στους λιγους να πάψουν να παράγουν βία. Έχουν όμως το δικαίωμα να απαιτήσουν από το κράτος, από τους αρμόδιους Υπουργούς, να τους προστατέψουν απομακρύνοντας τους λίγους καταστροφείς του ποδοσφαίρου από τα γήπεδα.

Γράφει ο Νίκος Καμπούρης