Καμπούρογλου Ιωάννης

1851-1903    Κωνσταντινούπολη

Ο Ιωάννης Καμπούρογλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν συγγενής των Γρηγορίου και Δημήτριου Καμπούρογλου.

Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την ποίηση και το 1865 πήρε μέρος στο Βουτσιναίο διαγωνισμό με το ποίημα «Σαπφώ και Φάων». Συμμετείχε επίσης σε πολλούς άλλους διαγωνισμούς, ενώ το 1871 εξέδωσε  την πρώτη του ποιητική συλλογή «Ακρόπολη», με την οποία βραβεύτηκε.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν ταξίδευσε στη Γαλλία και τη Γερμανία για μεταπτυχιακές σπουδές. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ο Καμπούρογλου συνεργάστηκε με το Δημήτριο Κορομηλά  στην έκδοση της εφημερίδας «Εφημερίς» 1873-1879 και το 1881 ίδρυσε μόνος του την εφημερίδα «Νέα Εφημερίς». 

Γνώρισε και συνδέθηκε  φιλικά με τους Γιώργο Βιζυηνό και Ν.Γ. Πολίτη και την ίδια εποχή δημοσίευσε μεταφράσεις μεγάλων Ευρωπαίων συγγραφέων, όπως ο Χάινε, ο Σαρδού, ο Καλντερόν ντε λα μάρκα και ο Γκασπάρ.

Η μετάφραση που έκανε στο έργο του Εμίλ Ζολά «Νανά», όπως και ο πρόλογος μανιφέστο νατουραλισμού του Αγησίλαου Γιαννόπουλου, που τη συνόδευε, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις για το τολμηρό περιεχόμενό της.

 Το 1896 διορίστηκε Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Εσωτερικών και τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Τήνο, γράφοντας ποίηση και κριτικά δοκίμια.

Ο Ιωάννης Καμπούρογλου τοποθετείται από τους μελετητές στο χώρο της Γενιάς του 1880, μαζί με λογοτέχνες όπως ο Αριστομένης Προβελέγγιος, ο Γεώργιος Ζαλοκώστας και ο Ζαν Μωρεά.

Το έργο του. 

Ι.Ποίηση
«Η Ακρόπολις». Αθήνα 1872, «Φαέθων» 1873, «Πατρίς – Νεότης» Αθήνα 1874, «Ύμνοι εις τον Καλδερό» 1884, «Μούσα δραπέτις», «Έρωτος Ημέραι»1887, «Διά τα παιδία»1899, « Λυρική Συλλογή»1900.

ΙΙ.Μεταφράσεις
Εμίλ Ζολά, «Η Νανά» 1880.

Καμπούρογλου Δημήτρης

1852-1942   Κωνσταντινούπολη – Αθήναι

Ο Δημήτριος Καμπούρογλου ήταν ιστοριοδίφης, λογοτέχνης, ποιητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ανήκει στους συγγραφείς της γενιάς του 1880. Γεννήθηκε στην Αθήνα  και ήταν γιος του Κωνσταντινουπολίτη Καμπούρογλου Γρηγόρη, ιδρυτή της Εθνικής Σκηνής και της Μαριάννας Σωτηριανού Γέροντα.

Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μετέπειτα εργάστηκε για δεκαπέντε χρόνια σαν δικηγόρος. Ακολούθως εργάστηκε στο Πρωτοδικείο Αθηνών 1872-1873, στην Αρχαιολογική Εταιρεία και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στην οποία διετέλεσε από το 1904-1917 διευθυντής.

Παράλληλα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, συγκέντρωσε ιστορικό και χρονογραφικό υλικό για την Αθήνα και επανέκδωσε το  περιοδικό του πατέρα του «Εβδομάς», του οποίου ανέλαβε και τη διεύθυνση 1886-1876

Το ίδιο έτος εξέδωσε τη συλλογή του «Παλαιαί αμαρτίαι». Το 1896 εκδόθηκε το τρίτομο έργο του «Η Ιστορία των Αθηναίων». Συνήθως υπέγραφε τα λογοτεχνικά του έργα με το ψευδώνυμο «Αναδρομάρης». Το 1872, φοιτητής ακόμη εμφανίστηκε στο Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό με την κωμωδία του «Ευσυνειδησία και Ασυνειδησία», χωρίς όμως να ξεχωρίσει.

Στον ίδιο διαγωνισμό τον επόμενο χρόνο βραβεύτηκε για την ποιητική συλλογή «Η φωνή της καρδιάς μου», που ήταν ένα από τα σημαντικότερα έργα του.

Ήταν γραμμένο στη δημοτική γλώσσα  και είχε έντονα αντιρομαντικά στοιχεία, σε αντίθεση με το πνεύμα της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής. Από το 1910-1912 κυκλοφόρησε το λαογραφικό περιοδικό «Δίπυλον», με το οποίο σατίριζε και κορόιδευε το ρομαντικό ύφος των συγχρόνων του ποιητών.

Το 1923 τιμήθηκε από την Πολιτεία με το Κρατικό Αριστείο Γραμμάτων και το 1927 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας το 1934-35 χρίστηκε πρόεδρος.

Ο Καμπούρογλου πριν ακόμη τελειώσει τη Βαρβάκειο σχολή είχε αρχίσει να γράφει σατιρικούς στίχους και τρείς μονόπρακτες κωμωδίες, τη «Φθισιώσα», την «Αγγελιοφοβία» και το «Αι αγχόναι», έργα όμως τα οποία χάθηκαν.

Ονομάστηκε Αθηναιογράφος, διότι η ιστορική του έρευνα επικεντρώθηκε στην Αθήνα την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Αγαπούσε πολύ την Αθήνα και προσπαθούσε να την αναδείξει μέσω των έργων του.

Στις αρχές του 1942 αρρώστησε από πνευμονία, στις 10 Φεβρουαρίου έπαθε ένα ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και πέθανε στις 21 του ιδίου μήνα. Ήταν παντρεμένος από το 1884 με την Καλλιόπη Μαράτου  και είχαν τρία παιδιά, το Γρηγόρη, την Ελένη και την Τζένη.

Το έργο του

Ι.Ποίηση  «Η φωνή της καρδιάς μου. Αθήνα, 1873», «Παλαιαί αμαρτίαι · Λυρική συλλογή» 1874, «Μύθοι και διάλογοι προς χρήσιν των ανήβων» 1881,  Στίχοι και μύθοι διά τα παιδιά. Αθήνα,

ΙΙ. Πεζογραφία  «Απ’ το σκοτάδι της σκλαβιάς: Καλογέρου χειρόγραφον»1897, «Περασμένα χρόνια» 1911, «Παραμύθια· Επιθεωρηθέντα και συμπληρωθέντα. Δημοσιεύονται το δεύτερον» 1912, «Διηγήματα» 1915, «Αθηναϊκά διηγήματα» 1915 «Αττικοί Έρωτες· Ιστορικόν διήγημα» 1921, «Μικρά διηγήματα» 1921, «Η κυρά Τρισεύγενη και άλλα διηγήματα» Αθήνα,  1924.

•Της τύχης τα γραμμένα. Αθήνα, 1924

.• Ιστορικά διηγήματα. Αθήνα, 1925.

ΙΙΙ. Ιστορικές μελέτες • Ιστορία των Αθηνών επί Τουρκοκρατίας επί τη βάσει νέων πηγών, τ.1-3. Αθήνα, 1889-1896.

• Πίναξ των Επισκόπων, Αρχιερέων και Μητροπολιτών Αθηνών. Αθήνα, 1896.

• Εισαγωγικά μελετήματα εις το ιστορικόν Αρχείον του Αγώνος. Αθήνα, 1901.

• Μελέτη επί του βίου και της δράσεως του Παλαιών Πατρών Γερμανού 1771-1826. Αθήνα, τυπ. Ταρουσοπούλου, 1912.

• Αρματωλοί και κλέφτες (1453-1821). Αθήνα, Άγκυρα, [1913].

• Το Ριζόκαστρον (Από τας παλαιάς Αθήνας)· Ιστορικός οδηγός. Αθήνα, τυπ. Εστίας, 1920.

• Το Δαφνί. Αθήνα, τυπ. Εστίας, 1920.

• Τοπωνυμικά παράδοξα. Αθήνα, Ι.Κολλάρος, 1920.

• Το Αθηναϊκόν αρχοντολόγιονΑ’· Οι άρχοντες Μπενιζέλοι. Αθήνα, Ι.Ν.Σιδέρης, 1921.

• Αι παλαιαί Αθήναι. Αθήνα, Γενικόν Βιβλιοπωλείον Μιχαήλ Δεπάστα, χ.χ. [1922].

• Μελέται και ΈρευναιΑ΄. Τα οικόσημα των Αθηνών εις τον Προφήτην Ηλίαν – Τα Αττικά – Η Δούκισσα της Πλακεντίας. Αθήνα, 1923-1926.

• Η Δούκισσα της Πλακεντίας. Αθήνα, τυπ. Εστία, 1925.

• Οι Χαλκοκονδύλαι. Αθήνα, τυπ.Εστία, 1926.

• Η αφιλοκέρδεια του Νικηταρά. Αθήνα, 1927.

• Περί του θρύλου της Ακαδημίας του Πλάτωνος εν Αθήναις. Αθήνα, 1927.

• Περί του Αριστοτέλους Κουρτίδη. Αθήνα, 1929

• Οι Σαρακηνοί εν τη Αττική και εν Αθήναις κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Αθήνα, 1929.

• Αι Αθήναι κατά τα έτη 1775-1795. Αθήνα, Εστία, 1931.

• Το ελληνικόν χειρόγραφον της Πετρουπόλεως. Αθήνα, 1932.

• Η εκατονταετηρίς της απελευθερώσεως των Αθηνών. 1933.

• Η 25η Μαρτίου. Αθήνα, 1935.

• Η Άλωσις των Αθηνών υπό των ΣαρακηνώνΑ’. Αθήνα, 1934.

• Αι Αθήναι που φεύγουν. Αθήνα, χ.χ.

• Λόγος περί εργασίας και ηλικίας – Περί εργασίας και τέχνης. Αθήνα, 1934.

Υπεραπολογία των παλαιών Αθηνών. Αθήνα, 1934.

ΙV. Θέατρο • Ευσυνειδησία και Ασυνειδησία · Κωμωδία., 1872.

• Το παιδομάζωμα · Ιστορικόν δράμα. Αθήνα, 1896.

• Στην ιτιά από κάτω· Δράμα ειδυλλιακόν. Αθήνα, 1898.

• Η Νεράιδα του Κάστρου· Ιστορικόν αθηναϊκόν δράμα. Αθήνα,

Δημητράκος, 1925.

• Πρακτορείον Η Τρυγών• Κωμωδία εις μίαν πράξιν. Αθήνα, 1925.

• Ο ιδεολόγος. Αλεξάνδρεια, Κασιγόνης, 1932.

V. Άλλες εκδόσεις «Εικόνες και σατιρικαί διατριβαί» 1881, «Θρύψαλα, παλαιά και νέα» 1911

«Ο Αναδρομάρης»1914, « Ο Αναδρομάρης της Αττικής»1920, «Νέα Θρύψαλα» 1923, «Αι γυναίκες του μεγάλου κόσμου»1924, «Σειραί» 1933.

«Απομνημονεύματα μιας μακράς ζωής 1852-1932Α’» 1934, « ΆπανταΑ΄• Οι Σαρακηνοί εν Αθήναις»1935. 1. βλ. και Τροβάς Διον., Δημ. Καμπούρογλους· Η ζωή και το έργο του, σ.121-124. Αθήνα, Βασιλείου, 1981.

Άλλα έργα του είναι:  , «Ιστορίες από την παλιά Αθήνα», «Μνημεία της ιστορίας των Αθηναίων» τρίτομο 1893,  «Ο τρελός της Αθήνας», «Τοπωνυμικά παράδοξα» 1920), « Αθηναϊκό αρχοντολόγιο-Μπενιζέλοι» 1921, « Μελέται και έρευναι» 1923-

1926,  «Ο Ελαιών των Αθηνών».