Ουδέν αιτιατόν άνευ αιτίας. Δημιουργείς μεγάλο Νοσοκομείο, γιατί έχεις πολλούς ασθενείς. Υπάρχουν πολλοί τζογαδόροι, ανοίγεις ένα μεγάλο καζίνο. Χρειάζεται η πελατεία και η συνήθεια. Είχα πάει στο Βόλο, να συναντήσω τους συνεργάτες μου στη «Θεσσαλία». Τότε θυμήθηκα πως ο Βόλος φημίζεται για τα περίφημα τσιπουράδικα που διαθέτει. Μου είπαν πως έπρεπε να επισκεφθώ τη συνοικία της Νέας Ιωνίας και μου ανέφεραν κάποια ονόματα. Το δίχως άλλο ξεκινήσαμε και καταλήξαμε σε ένα από αυτά που μας είχαν υποδείξει. Έχω ξαναπάει σε τσιπουροουζάδικο σε άλλη πόλη, αλλά σε τέτοιο αριστούργημα ομολογώ πως ήταν η πρώτη μου φορά που πήγαινα. Και το σπουδαίο είναι πως ορκίστηκα να ξαναπάω το συντομότερο. Ήδη αισθάνομαι πως επιβιβάζομαι στο αυτοκίνητό μου και ξεκινάω αμέσως για τη νέα Ιωνία του Βόλου, εκείνο που δεν ξέρω είναι αν θα προλάβω να πάω, καθ’ ότι οι σιελογόνοι αδένες μου έχουν στραγγίσει ήδη όλο το σάλιο από το στόμα μου.
Όταν φθάσαμε λοιπόν στο τσιπουράδικο, ίσα που βρήκαμε ένα τραπεζάκι και ζητήσαμε τον κατάλογο του μαγαζιού. Στο πιτς φυτίλι κατέφθασαν τα πρώτα τσίπουρα και κάτι λίγα ψαρικούλια. Στο δεύτερο πιτς φυτίλι κατέφθασαν παγωμένες μπύρες της αρεσκείας μας με νέα διαφορετικά εδέσματα. Για να είμαι ειλικρινής ο νους μου πήγε μην πάθω κανένα έμφραγμα, γι’ αυτό ανέκρουσα πρύμναν στο φαγητό και τόριξα πιο πολύ στο πιοτό. Εν τω μεταξύ ο σερβιτόρος, σαν να διέγνωσε τους φόβους μου κι άρχισε να πηγαινοφέρνει βραστά ψαράκια μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους, που κάθε αντίσταση ήταν πλέον περιτή. Παραδόθηκα άνευ όρων και τους είπα να ζητήσουν από την οικογένειά μου όσα λύτρα θέλανε μετά το φαγητό. Αισθανόμουνα αιχμάλωτος του καταστηματάρχη, αν και μου φαινόταν καλός άνθρωπος. Δεν μπορεί, σκέφτηκα, ή λύτρα θα ζητήσει ή μίζα από το νοσοκομείο που θα με πάνε.
Δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοια ποικιλία μεζέδων, αν και έχω γυρίσει όλον τον κόσμο. Από καθαριότητα και ευγένεια καλλίτερα να μην το συζητήσουμε, όχι ένα, αλλά πολλά επίπεδα πάνω από τα φαγάδικα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Αναρωτήθηκα την αιτία αυτού του γαστρονομικού πολιτισμού και μόνος μου έδωσα την απάντηση. Μα το μέρος το λένε Νέα Ιωνία, ηλίου φαεινότερον ότι έχουν έρθει από τη Μικρασιατική Ιωνία, τη Σμύρνη το 1922. Η Σμύρνη εκείνη την εποχή δεχόταν στο λιμάνι της 2.000 πλοία ετησίως, ενώ ο Πειραιάς μόνον 50. Στη Σμύρνη υπήρχε Όπερα και σειρά θεάτρων με θιάσους ακόμη και από το Παρίσι, άσε τα ωδεία και τα πολυτελή εστιατόρια. Ας θυμηθούμε πως από εκεί ήρθε ο Μποδοσάκης, ο Ωνάσης, ο Σεφέρης και ο Βενέζης. Ο Βόλος, μέχρι πριν σαρώσει τα πάντα ο Andreas, είχε μεγάλες ορειχαλκουργίες, όπως ο Παπαρήγας και κατασκευαστές μεγάλων αρότρων, όπως ο Γκλαβάνης, άσε τις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως ο Φορούλης και ο Βιδάλης. Οι άνθρωποι που ήρθαν από τη Σμύρνη, ήταν πραγματικοί αστοί, με γαλλικά, πιάνα και καπελίνα. Είχαν περισσότερες και πιο εκλεπτυσμένες απαιτήσεις από εκείνες των ανθρώπων της υπαίθρου. Νάτην λοιπόν η απάντηση για την ποιότητα των τσιπουράδικων στο Βόλο. Στα πάντα υπάρχουν εξηγήσεις. Κοντά στους αριστοκράτες της Μικράς Ασίας ποτίζεται και ο δικός μας βασιλικός.
Θα ξαναπάω το συντομότερο. Δικαιούμαι κι εγώ τις απολαύσεις των αστών του Βόλου. Αν θέλετε κι εσείς να νοιώσετε άρχοντες, απολαύστε μια μέρα στα περιώνυμα πλέον τσιπουράδικα της Νέας Ιωνίας. Κάθε φαγάδικο είναι κι ένα κοσμηματοπωλείο γαστρονομίας!
Φοίβος Ιωσήφ
