Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 11/7 στην «Ελιά» η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Άννας Βασιάδη με τίτλο «Τριάντα τρία αντι - κείμενα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συρτάρι».

Τη διοργάνωση είχε το Βιβλιοπωλείο «ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ» της Τασούλας Χριστοδούλου και οι εκδόσεις «Συρτάρι». Με τη συγγραφέα συνομίλησαν ο Αλέκος Χατζηκώστας, συγγραφέας, εκδότης και ο Αναστάσιος Βασιάδης, ιατρός, συγγραφέας και θείος της συγγραφέως.

Ο Τάσος Βασιάδης έκανε μία γλαφυρή περιγραφή- συνοδευόμενη από πλούσιο φωτογραφικό υλικό- αλλά και λεπτομερή ανάλυση του έργου σε συνδυασμό με μαθηματικά, φιλοσοφία, γεωγραφία, ψυχολογία κ.α., καθηλώνοντας πραγματικά το πολυπληθές για ανάλογες εκδηλώσεις κοινό.

Ο συγγραφέας-δημοσιογράφος τόνισε (Ολόκληρη η παρέμβαση του): «Τι άραγε σημαίνει συνομιλώ με έναν συγγραφέα ή με το έργο του, όπως γράφει η πρόσκληση;

- Προσπαθώ να τον γνωρίσω μέσα από τα γραφόμενά του

- Προσπαθώ να καταλάβω τα μηνύματα που μου στέλνει μέσα από αυτό

- Προσπαθώ να τα φιλτράρω με τις δικές μου σκέψεις, εμπειρίες, γενικότερες αρχές-αξίες-απόψεις μου

Από όλο αυτό το «πάντρεμα» προκύπτει μετά την ανάγνωση του το «μου άρεσε ή όχι», «πολύ ή λίγο» κλπ. Δηλαδή οι διάφορες κρίσεις.

Ας γίνουμε συγκεκριμένοι:

Πρόκειται για μια καλαίσθητη συλλογή –με ένα υπέροχο εξώφυλλο– που αποτελείται από τριάντα τρία ποιήματα μικρής ή λίγο μεγαλύτερης έκτασης.

Η συγγραφέας είναι ένα ευαίσθητο άτομο. Στην πρώτη της ποιητική συλλογή- που δίνει ιδιαίτερα θετικά δείγματα γραφής- καταθέτει τις δικές της απόψεις για τη μοναξιά, το φόβο, το κενό που νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος. Δίνει δηλαδή τροφή για σκέψη, δημιουργεί ανάγκη για ενδοσκόπηση από την πλευρά των αναγνωστών. Και φυσικά δεν το συνιστώ για τις παραλίες, αλλά για τα μοναχικά απογεύματα των διακοπών, όταν θέλει κανείς στο ραντεβού με την ηρεμία της φύσης και της σχόλης να σκεφτεί βαθύτερα

Ως απόφοιτος πρακτικού, όπως τα λέγαμε τότε, Γυμνασίου-Λυκείου, είμαι λάτρης των αριθμών. Οι αριθμοί δεν είναι παρόντες μόνο στον τίτλο της συλλογής. Τους συναντάμε και μέσα στα ποιήματά της και στον πρόλογό της. Η  ποιήτρια εξηγεί τη σχέση της με τους αριθμούς.

Είμαι φτιαγμένη από μονούς αριθμούς.

Γεννήθηκα σε μονή ημερομηνία και ο μήνας ήταν ο τρίτος.

Γέννησα τρία παιδιά σε μονές ημερομηνίες, ικανοποιώντας την ακολουθία του Φιμπονάτσι, έτσι ο αριθμός των ατόμων στην οικογένειά μου είναι μονός.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που μου παραχώρησε στη ραδιοφωνική εκπομπή που κάνω, μου έδωσε ορισμένα κλειδιά, για να κατανοήσουμε το έργο της. Αναφέρει χαρακτηριστικά:« Η έννοια του ποιήματος έχει καθηλωθεί, «αραχνιάσει» στη συνείδηση των ανθρώπων. Το φαντάζονται ως εκείνο που έχει ρίμα, στροφή, ομοιοκαταληξία, το δεκαπε-ντασύλλαβο. Ενώ όλα προχωρούν, όλα τρέχουν, ο κόσμος το έχει στο μυαλό του π.χ στη ραχούλα κλπ. Δεν είναι όμως έτσι. Τα ποιήματα αλλάζουν, οι ανάγκες των ανθρώπων αλλάζουν, οι ανάγκες για έκφραση αλλάζουν. Με τη συλλογή αυτή, που έχω αντιφατικά κείμενα και λίγο πιο πεζόμορφα και λίγο πιο κουβεντιαστά, να δείξω και αυτή την πτυχή, ότι τα κείμενα αλλάζουν».

Απαντώντας στην ερώτηση για τη σημασία της ποίησης σε καιρούς δύσκολους, όπως τώρα με φτώχεια, πόλεμο και πανδημία, υπογράμμισε: «Νομίζω ότι θα έπρεπε να έχει τη μέγιστη. Ο κόσμος και στο παρελθόν έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολα π.χ Μεσαίωνα, Τουρκοκρατία κλπ. Θεωρώ ότι ο πλανήτης έχει περάσει πολύ πιο δύσκολες εποχές. Όλα όσα μου είπατε, έναν παρανομαστή έχουν, το φόβο. Ο σύγχρονος άνθρωπος φοβάται, είναι ανασφαλής. Η ποίηση θα έπρεπε να είναι ένα αντίδοτο σε όλα αυτά. Οι ποιητές πάντα ήταν αυτοί που μπορούσαν να σκεφτούν πιο βαθειά και να δώσουν απαντήσεις ή να θέσουν νέα ερωτήματα. Η ποίηση ήταν πάντα στοχασμός, συλλογισμός, απόσταγμα σκέψης. Όλοι οι μεγάλοι ποιητές καταπιάστηκαν με πολύ σημαντικά υπαρξιακά ζητήματα του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος που έχει μέσα του φόβο, δεν μπορεί να βρει παρηγοριά στην ποίηση, τότε πού αλλού;».

Θα μπορούσα να σταθώ και σε άλλα πλεονεκτήματα του βιβλίου, για να απαντήσω στο αρχικό ερώτημα που έθεσε. Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, με προβλημάτισε ευχάριστα και το συνιστώ να το προμηθευτείτε, μαζί φυσικά με τη παρότρυνση προς την Άννα να συνεχίσει, βαδίζει σε σωστά ποιητικά μονοπάτια!»

Τέλος το λόγο πήρε η συγγραφέας Άννα Βασιάδη, η οποία, ευχαριστώντας για την εκδήλωση και τη συμμετοχή, αναφέρθηκε γενικότερα για την ποίηση, τονίζοντας: «Η ποίηση χρειάζεται υποστήριξη. Στην Ελλάδα συνεχίζεται να γράφεται καλή ποίηση, αλλά όσον αφορά αναγνωστικά είναι σαν κάποιος να πάτησε το κουμπί pause… Δεν γίνεται να εξελίσσονται όλα και η ποίηση να μένει πίσω. Τα ζητήματα: η διαχείριση του χρόνου, ο έρωτας, η απώλεια είναι αέναα υπαρξιακά ζητήματα, που ταλανίζουν τον άνθρωπο κάθε εποχής. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος…».

Στο τέλος υπέγραψε βιβλία στους παρευρισκόμενους.