Συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από την 20ή Ιούλη 1974, μέρα εκδήλωσης της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, που μετά την ολοκλήρωσή της στα μέσα Αυγούστου του ίδιου χρόνου, είχε αποτέλεσμα την τουρκική κατοχή του 36,3% του κυπριακού εδάφους. 

Τα ιστορικά γεγονότα

Η πόρτα για την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων είχε ανοίξει πέντε μέρες πριν, στις 15 Ιούλη, με την εκδήλωση του χουντικού πραξικοπήματος και την ανατροπή από την ελληνική χούντα του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

Λίγες μέρες μετά την εισβολή, στις 23 Ιούλη, η στρατιωτική δικτατορία των Αθηνών έπεσε και παρέδωσε τη θέση της στην ονομαζόμενη «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» υπό τον Κ. Καραμανλή, που ήρθε για τον σκοπό αυτό από το Παρίσι και ορκίστηκε τα ξημερώματα της 24ης Ιούλη 1974.

Η εισβολή στην Κύπρο ξεκίνησε στις 5 το πρωί, όταν Τούρκοι αλεξιπτωτιστές και δυνάμεις καταδρομών κατέλαβαν ενισχυμένες θέσεις στον τουρκοκυπριακό θύλακα Λευκωσίας — Αγύρτας. Την ίδια ώρα στην Αθήνα, σε αλλεπάλληλες συσκέψεις με τους χουντικούς, αξιωματούχοι των ΗΠΑ ξεκαθάριζαν ότι εκείνο που προείχε ήταν να διαφυλαχτεί ανέπαφη η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, πράγμα που σήμαινε πως η Ελλάδα όφειλε να μην αναλάβει στρατιωτική πρωτοβουλία σε βάρος της Τουρκίας.

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγινε θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που ύστερα από πιέσεις της Σοβιετικής Ένωσης, αργά το βράδυ της 20ής Ιούλη, κατέληξε ομόφωνα στο γνωστό ψήφισμα 353. Το ψήφισμα αυτό ζητούσε παύση των εχθροπραξιών και των ξένων στρατιωτικών επεμβάσεων στην Κύπρο, σεβασμό στην ανεξαρτησία, στην κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα, άμεση αποχώρηση από το νησί κάθε ξένου στρατιωτικού δυναμικού που υπήρχε εκεί και έναρξη διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε Ελλάδα, Τουρκία και Βρετανία για αποκατάσταση της ειρήνης και της συνταγματικής κυπριακής κυβέρνησης.

Παρά τις αποφάσεις και τις φραστικές καταδίκες, ο κύβος είχε ριφθεί, με ευθύνη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου ολοκληρώθηκε στις 4.30 π.μ. της 14ης Αυγούστου 1974, όταν ξεκίνησε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, που έχει μείνει στην ιστορία με την επωνυμία «ΑΤΤΙΛΑΣ 2».

Τα συμπεράσματα και η συνέχιση του αγώνα

Σαράντα οχτώ χρόνια μετά το έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού, το Κυπριακό βρίσκεται στην πιο οριακή και κρίσιμη φάση του, με τις έντονες παρεμβάσεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ που προσπαθούν να μετατρέψουν το Κυπριακό, από διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής ανεξάρτητου κράτους, σε εργαλείο για την εδραίωση της κυριαρχίας τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Με αυτόν τον τρόπο νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Κύπρο και στρώνουν το έδαφος για νέα διχοτομικά σχέδια των “δύο συνιστώντων κρατών”.

Τόσο τα ιστορικά διδάγματα, με τον ρόλο που έπαιξαν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ στην τουρκική εισβολή και κατοχή κι αφού πρώτα άνοιξε τον δρόμο το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ σε βάρος της κυβέρνησης Μακάριου, όσο και οι σημερινές εξελίξεις καταρρίπτουν το αφήγημα της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων ότι αυτοί που ευθύνονται για το έγκλημα μπορούν να αποτελέσουν παράγοντες ασφάλειας και σταθερότητας.

Ο αγώνας του κυπριακού λαού για τον τερματισμό της κατοχής για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, ένα και όχι δύο κράτη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, ελεύθερη από ξένες βάσεις και στρατεύματα, κοινή πατρίδα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με τον κυπριακό λαό πραγματικά κυρίαρχο στον τόπο του παραμένει ζωντανός και επίκαιρος!. Ο αγώνας αυτός συμβαδίζει με την πάλη του ελληνικού και κυπριακού λαού για την απεμπλοκή των χωρών από όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για το ξήλωμα των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και την ενίσχυση της κοινής πάλης των λαών της περιοχής