breaking news Νέο

1922-2022. 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή - Μαρτυρίες προσφύγων που έζησαν στο πετσί τους τη Μικρασιατική Καταστροφή - Του Γ.Κοτζαερίδη

  • 1922-2022. 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή - Μαρτυρίες προσφύγων που έζησαν στο πετσί τους τη Μικρασιατική Καταστροφή - Του Γ.Κοτζαερίδη
  • 1922-2022. 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή - Μαρτυρίες προσφύγων που έζησαν στο πετσί τους τη Μικρασιατική Καταστροφή - Του Γ.Κοτζαερίδη

Αφήγηση Ειρήνης Γεροντίδου-Σαριαννίδου

 

Η γιαγιά Ειρήνη ζει με την κόρη της Πολυτίμη στη Νέα Νικομήδεια Ημαθίας. Μια αληθινή αρχοντογυναίκα, η οποία στα ενενήντα πέντε χρόνια της ξεχωρίζει με τα ευγενικά χαρακτηριστικά της, τον τρόπο ομιλία της και την εν γένει προσωπικότητά της.

«Εγώ κύριε Γιώργο κατάγομαι από την Τραπεζούντα, εκεί γεννήθηκα στις 20 Απριλίου του 1917.

Πατέρας μου ήταν ο  Χρήστος Γεροντίδης, ο οποίος είχε άλλα τέσσερα αδέλφια. Από τα αδέλφια του πατέρα μου παντρεμένος ήταν μόνο ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο οποίος μάλιστα  έφυγε από το σπίτι τους και πήγε σώγαμπρος στα πεθερικά του, επειδή η γυναίκα του ήταν από πλούσια οικογένεια. Όταν πέθανε η μάνα τους, δηλαδή η γιαγιά μου, αναγκάστηκαν να φύγουν στη Ρωσία, η οποία βρίσκονταν σε πόλεμο με την Τουρκία και εγκαταστάθηκαν στην πόλη Λιντάβα.

Το 1918 ο θείος μου γύρισε στην Τραπεζούντα, για να πάρει κάποια πράγματα από το σπίτι του, αλλά εκεί τον πρόλαβε ο πόλεμος και δεν μπόρεσε να διαφύγει. Έτσι αναγκάστηκε μαζί με πολλούς Έλληνες από την περιοχή να καταφύγουν στα βουνά,  αναζητώντας τρόπους, για να επιστρέψουν στη Ρωσία.

Κοντά στα Τουρκορωσικά σύνορα είχαν ακούσει ότι υπήρχε ένα μονοπάτι απόκρημνο, δίπλα στη θάλασσα, το οποίο χρησιμοποιούσαν αυτοί που ήθελαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία.

Την παρακάτω ιστορία, Γιώργο, μου την έλεγε ο θείος μου και έκλαιγε, διότι αυτά που είδε ήταν φρικιαστικά.

Πήραν λοιπόν το μονοπάτι, το οποίο θα τους οδηγούσε στη νέα τους πατρίδα, μπροστά τα γυναικόπαιδα και πίσω οι άνδρες. Δυστυχώς όμως τους πήραν χαμπάρι οι Τούρκοι και έγινε μεγάλη σφαγή. Όποιον έπιαναν οι Τούρκοι, τον έσφαζαν και πετούσαν το κεφάλι του στη θάλασσα.

Στο σημείο εκείνο η θάλασσα είχε βαφτεί κατακόκκινη από το αίμα των σφαγμένων. Αυτοί που κατάφεραν να γλυτώσουν,  ανέβηκαν ξανά στα βουνά, όπου για να επιζήσουν και να ξεγελάσουν την πείνα και τη δίψα τους, έγλυφαν μεγάλες πέτρες.

Στη Ρωσία, Γιώργο μου, περνούσαμε καλά και ασχολούμασταν με τη γεωργία και την παραγωγή καπνών. Και εκεί όμως μας κυνήγησε η κακοδαιμονία, διότι μπορεί να γλυτώσαμε από τους Τούρκους, αλλά μετά  άρχισαν οι διώξεις από το Στάλιν και έτσι τέλη Μαρτίου του 1924 αναγκαστήκαμε να έρθουμε στην Ελλάδα.

Κατεβήκαμε στη Θεσσαλονίκη, όπου για λίγο καιρό μείναμε στην Καλαμαριά και αργότερα φύγαμε για το Κιλκίς. Στο Κιλκίς μείναμε λίγο καιρό και σε αυτό το χρονικό διάστημα καλλιεργούσαμε πάλι καπνά, δουλειά την οποία γνωρίζαμε ήδη από τη Ρωσία.

Εγώ ήμουν περίπου επτά χρονών και πρόσεχα το μωρό μας στο σπίτι, όταν οι γονείς μου πήγαιναν να εργαστούν στα χωράφια. Μετά το Κιλκίς καταφύγαμε στον Ίσβωρο Κοζάνης και η τελική κατάληξή μας ήταν το Καπνοχώρι ή αλλιώς Σοφουλάρ.

Το 1926 έγινε διανομή χωραφιών, πήραμε και ένα σπίτι για να κατοικούμε και πάλι φτου από την αρχή. Εγώ ήμουν πολύ όμορφη κοπέλα και με ήθελαν πολλά παλικάρια της περιοχής. Τελικά με έκαναν προξενιό με το μετέπειτα άνδρα μου, το Σαριαννίδη Κωνσταντίνο, από το διπλανό χωριό, την Κοιλάδα, ο οποίος ήταν πολύ καλός και έξυπνος. Η καταγωγή του ήταν από το χωριό Πάραλι του Ατάπαζαρ.

Μαζί του έκανα τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Εγκατασταθήκαμε στο χωριό του, την Κοιλάδα Κοζάνης και ασχοληθήκαμε με τη γεωργία και την παραγωγή καπνών, τα οποία είχαν τότε πολύ μεγάλη αξία. Έτσι καταφέραμε και κάναμε κάποια περιουσία.

Ζήσαμε ωραία και ευτυχισμένα, μέχρι το 1992, που πέθανε ο Κωνσταντίνος και τον έχασα.

Τώρα μένω στη Νέα Νικομήδεια με την κόρη μου την Πολυτίμη, η οποία με προσέχει  και με περιποιείται. Ο θεός να την έχει πάντοτε καλά.

Δόξα στον πανάγαθο, είμαι καλά στην υγεία μου  και εύχομαι να μην αρρωστήσω και πέσω στα κρεβάτια».


ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής