breaking news Νέο

Αλήθεια ποιοι «πέφτουν από τα σύννεφα» για τις υποκλοπές; -Του Αλέκου Χατζηκώστα

Αλήθεια ποιοι «πέφτουν από τα σύννεφα» για τις υποκλοπές;  -Του Αλέκου Χατζηκώστα

Οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις σχετικά με τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές ιδιωτικών τηλεφωνικών συνομιλιών είναι, χωρίς αμφιβολία, εξαιρετικά σοβαρές.

Ο κύριος Μητσοτάκης στην πρόσφατη δήλωσή του (8/8) προσπαθεί, πίσω από αστείες δικαιολογίες περί «λάθους» και «ολισθήματος», να κρύψει τη βασική πλευρά του σκανδάλου των παρακολουθήσεων, που δεν είναι άλλη από την απόλυτη προσήλωσή του στη διαμόρφωση ενός σκοτεινού κι επικίνδυνου θεσμικού πλαισίου που σταθερά υπονομεύει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού.

Αυτό το θεσμικό πλαίσιο, όχι μόνο δε ρίχνει «άπλετο φως», αλλά είναι αυτό που οδηγεί στο απόλυτο «σκοτάδι» τη δράση των διάφορων κέντρων, μηχανισμών και υπηρεσιών, επίσημων και ανεπίσημων, εγχώριων και ξένων. Είναι αυτό ακριβώς το πλαίσιο που, αξιοποιώντας ως «λάστιχο» την έννοια της «εθνικής ασφάλειας», νομιμοποιεί και διευκολύνει πρακτικές παρακολουθήσεων, οδηγώντας στην αλματώδη αύξηση των εισαγγελικών διατάξεων για άρση του απορρήτου των επικοινωνιών. Είναι αυτό το πλαίσιο, το οποίο εδώ και χρόνια καταγγέλλει και καταψηφίζει το ΚΚΕ, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα κόμματα.

Η ελληνική νομοθεσία, έχοντας ενσωματώσει τις κατευθύνσεις της ΕΕ, προβλέπει μαζικές άρσεις του απορρήτου της επικοινωνίας στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας». Πρόκειται για μια αστική νομική έννοια - «ομπρέλα», που μπορεί να χωρέσει κυριολεκτικά τα πάντα, πόσο μάλλον τις θέσεις και τη δράση, που η αστική τάξη θεωρεί πραγματικά επικίνδυνες για την εξουσία της.

Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), «η άρση του συνταγματικώς προστατευόμενου δικαιώματος στην απόρρητη, ελεύθερη ανταπόκριση είναι νοητή μόνο υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που θέτει το ίδιο το Σύνταγμα, στο άρθρο 19 και εξειδικεύει ο σχετικός εκτελεστικός νόμος (ν. 2225/1994, ΦΕΚ 121Α/20.07.1994)».

Με άλλα λόγια, οι «νόμιμες παρακολουθήσεις» για τις οποίες μιλάει η κυβέρνηση, βασίζονται σε νόμο που υπάρχει από το 1994, δηλαδή εδώ και 28 χρόνια και συνεχίζει να υπάρχει με όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει από τότε μέχρι σήμερα.

Καμία δεν τον «έθιξε», αντίθετα όσες παρεμβάσεις έγιναν ήταν στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης «απλοποίησης» των σχετικών διαδικασιών, με κατάργηση «περιττών» και «χρονοβόρων» προϋποθέσεων, που αποτελούσαν, δήθεν, «δικλείδες ασφαλείας».

Πρακτικά, μια άρση του απορρήτου για «λόγους εθνικής ασφαλείας» μπορεί να γίνει χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολόγηση, με μια απλή εισαγγελική διάταξη που αποστέλλεται στην ΑΔΑΕ και η οποία δεν χρειάζεται να αναφέρει καν το όνομα του στόχου, παρά μόνο τον αριθμό της τηλεφωνικής σύνδεσης.

Διαχρονικά υπάρχει αύξηση των σχετικών εισαγγελικών διατάξεων.

Ενδεικτικά:

το 2010, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, παρατηρείται αύξηση κατά 115,7% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. 

το 2018, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρείται αύξηση 54,7% σε σχέση με το 2017 και 

το 2020, με κυβέρνηση ΝΔ καταγράφεται νέα μεγάλη αύξηση 17,7% σε σχέση με το 2019.

Σαν αποτέλεσμα, το 2020 φτάσαμε να έχουμε κατά μέσο όρο 38 τέτοιες εισαγγελικές διατάξεις την ημέρα! Κανονική «υπόθεση ρουτίνας» δηλαδή...

Σημειωτέον ότι οι αριθμοί αφορούν στο πλήθος των εισαγγελικών διατάξεων και όχι των ατόμων για τα οποία διατάσσεται η άρση του απορρήτου. Κι αυτό γιατί στο πλαίσιο κάθε διάταξης μπορεί να περιλαμβάνεται πάνω από ένας τηλεφωνικός αριθμός.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μάλιστα, δεν θα μάθουν ποτέ ότι υπήρξαν στόχοι υποκλοπών και μάλιστα αυτό πλέον γίνεται «κανονικά και με τον νόμο», αφού με τροπολογία που έφερε τον Μάρτιο του 2021 η κυβέρνηση της ΝΔ, καταργήθηκε η υποχρέωση ενημέρωσης του «στόχου» μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, εφόσον η άρση απορρήτου είχε γίνει με την επίκληση λόγων «εθνικής ασφαλείας».

Τραγική ειρωνεία: τη συγκεκριμένη τροπολογία υπερψήφισε και το ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του οποίου φέρεται να έπεσε και θύμα της…

Δίπλα, λοιπόν, στην ανάγκη διαλεύκανσης της υπόθεσης παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά και της υπόθεσης των «συνακροάσεων» στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ -όσο αυτό είναι δυνατόν μέσα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που προβλέπονται- προκύπτει μια ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη, αυτή της κατάργησης όλης αυτής της νομοθεσίας, των ευρωενωσιακών οδηγιών και των διακρατικών συμφωνιών που έχει οδηγήσει στον σημερινό «βούρκο».


Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής