Η Παναγία του Νόστου, ξεριζωμένη και αυτή από τις προγονικές εστίες του Μικρασιατικού Ελληνισμού, πεταμένη στην θάλασσα για να διασωθεί από τα βέβηλα χέρια των εικονομάχων, λεηλατηθείσα από τους αδίστακτους και αιμοδιψείς Σταυροφόρους της Δύσης και τέλος φορτωμένη στις πλάτες των δυστυχισμένων προσφύγων του 1922, που προσπάθησαν να διασώσουν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, την Παναγιά τους, έφθασε στην Ελλάδα και σήμερα στολίζει με την παρουσία της τους ναούς των προσφυγικών χωριών, πόλεων και μοναστηριών, χαρίζοντάς τους προστασία και ευημερία.
Είναι η Παναγιά μας, Παναγιά της Ελπίδας, της Προσδοκίας και της Νοσταλγίας, που η Παρουσία της διατηρεί στις μνήμες μας τις αδικοχαμένες Πατρίδες.
Είναι η Παναγία του Νόστου.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΗΜΙΟΒΙΤΙΣΣΑ
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Στις πλαγιές του Ταύγετου βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας Δημιοβίτισσας αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Στο μοναστήρι αυτό βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της Δημιοβίτισσας.
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις και θρύλοι για την ιστορία και προέλευση της θαυματουργής εικόνας.
Φιλοτεχνήθηκε την περίοδο της εικονομαχίας κατά την δυναστεία των Ισαύρων ( 717 – 802 ). Όταν ήταν στον θρόνο ο Λέων ο Α΄ παρουσιάσθηκε ένας κωφάλαλος ευνούχος, και με νοήματα προσπάθησε να του πει ότι είδε την βασίλισσα Ειρήνη να προσεύχεται σε μία εικόνα της Παναγίας.
Αυτός ρώτησε την Ειρήνη για το συγκεκριμένο γεγονός, και αυτή του απάντησε ότι έβλεπε τον εαυτό της στον καθρέπτη και έκανε τον σταυρό της γιατί ήταν πολύ όμορφη. Μία άλλη μέρα ο αυτοκράτορας, ο οποίος δεν πίστεψε την δικαιολογία της βασίλισσας, έψαξε και βρήκε την εικόνα και προσπάθησε να την καταστρέψει κτυπώντας την με ένα τσεκούρι στο πρόσωπο και στο στήθος.
Τότε συνέβη μεγάλο θαύμα και ξαφνικά η εικόνα γέμισε αίματα, τα οποία φαίνονται μέχρι σήμερα. Γεμάτος οργή και φόβο ο αυτοκράτορας, ζήτησε ξανά εξηγήσεις από την γυναίκα του και η Ειρήνη του απάντησε, ότι κάποιοι εχθροί της έβαλαν την εικόνα στο δωμάτιό της για να την συκοφαντήσουν.
Όταν απομακρύνθηκε ο αυτοκράτορας γεμάτη πόνο και απελπισία η Ειρήνη προσευχήθηκε στην Παναγία και μετά πέταξε την εικόνα στα γαλήνια νερά του Βοσπόρου. Η εικόνα πέρασε το Αιγαίο έφθασε στην Κορώνη Μεσσηνίας όπου την βρήκαν πιστοί χριστιανοί και την τοποθέτησαν στην μονή της Χρυσοκελαρώτισσας και αργότερα στην Δήμιοβα.
Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι ο αδελφός του Λέοντα του Ίσαυρου συνελήφθη από τον ίδιο να προσκυνά εικόνες και για παραδειγματισμό διέταξε να τον τυφλώσουν. Αυτός ικέτευσε τον αδελφό του να μην τον τιμωρήσει διότι κάποιοι άλλοι έβαλαν τις εικόνες στο δωμάτιό του και για να τον πείσει πήρε δυο καυτά σίδερα και τα έμπηξε πάνω στην εικόνα.
Ξαφνικά άρχισε να τρέχει αίμα από την εικόνα και έντρομος ο αυτοκράτορας διέταξε να την πετάξουν στην θάλασσα.
Ένας πιστός υπηρέτης πήρε την εικόνα και την έκρυψε, και αργότερα με την αποκατάσταση των εικόνων το 842, ένας μοναχός από την Καλαμάτα ήρθε στην Πόλη πήρε την εικόνα και την μετέφερε στην πατρίδα του. Εκεί έκτισε μοναστήρι στην τοποθεσία Δήμιοβα και τοποθέτησε την θαυματουργή εικόνα.
Δήμιοβα σημαίνει κροκοτόπι , τόπο που φυτρώνει το φυτό κρόκος.
