Είναι και πάλι στην επικαιρότητα, επί τάπητος, το θέμα της ονομασίας (μετονομασίας) των Σκοπίων.
Σχετικώς, έγραψα, αναλυτικά και επανειλημμένως στη διάρκεια μιας 25ετίας και είχα την κρυφή ελπίδα, ότι δεν θα χρειασθεί να προσθέσω στα κείμενά μου, στα δύο βιβλιάρια και στα πάμπολλα άρθρα μου και επιστολές σε τοπικές εφημερίδες, μετά την πάροδο ενός 1/4 ολόκληρου αιώνα (βλέπε και τα βιβλιαράκια, που υπάρχουν στη Δημόσια Βιβλιοθήκη). Αν απασχολώ τις στήλες της αγαπητής μου «Βέροιας» με αυτό το σύντομο κείμενό μου, το κάνω από ανάγκη, λόγω του ότι:
Α. Φαίνεται, ότι έχει ξεπουληθεί ήδη το ελληνικότατο (ομηρική λέξη το «μακεδνός»,) όνομα της Μακεδονίας «αντί πινακίου φακής» (διάβασε της Αμερικής) με τη συμφωνία και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ΝΑΤΟ, για λόγους, που αφορούν τις στρατηγικές επιδιώξεις τους!!
Το επιφαινόμενο γεγονός περί – δήθεν – διαπραγματεύσεων, ανατρέπεται από το υποκρινόμενο αλλά μη αποκρυπτόμενο δεδομένο, ότι η απόφαση έχει ληφθεί στα παρασκήνια της αδίστακτης διπλωματίας...
Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν «προφάσεις εν αμαρτίαις»...
Β. Συνεπώς, θα διερωτηθεί ο αναγνώστης ή η αναγνώστρια: τότε, γιατί μας απασχολεί η αδύναμη ταπεινότητά σου, «φτωχέ μου άνθρωπε»;
- Διότι:
Α' ο αγώνας πρέπει να συνεχισθεί, ιδιαίτερα στη Μακεδονία μας, μέχρι τέλους, με ελληνοπρέπεια, δυναμισμό και μαζικές εκδηλώσεις.
Β' Το βασικό θέμα είναι, αν θα πρέπει ή αν επιτρέπεται, να θυσιάσουμε την πατρίδα, τη χώρα μας, την ιστορική αλήθεια «για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο»(;).
Αν η σκοπιμότητα και «ο ρεαλισμός» θα παραδοθεί αμαχητί στον κυνισμό, μια και συχνά συνορεύουν, όπως η μεγαλοφυία με την τρέλα, κατά τον Φρόιντ. Νομίζω ότι θα είναι λάθος, δηλαδή κάτι περισσότερο από έγκλημα, για να θυμηθούμε και τον περιβόητο Ταϋρελλάνδο της γαλλικής επανάστασης του 1789.
Διότι:
Β' Ο πρώτος πρόεδρος των Σκοπίων Κ. Γκλιγκόρωφ, όταν ορκίσθηκε (1991) αλλά και σε ομιλία του, τον Απρίλιο του 1993 μετά τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην Αμερική, είπε, απαντώντας σε ομάδα φανατικών Σκοπιανών («Μακεδόνων») της Διασποράς, όταν ένας απ' αυτούς του είπε: «Ωραία μιλήσατε αλλά δεν είπατε το σημαντικότερο, δηλαδή ότι εμείς είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το ερμηνεύσαμε, συνεπώς, ότι αρνούμαστε τη Μακεδονική μας καταγωγή».
Γράφει ο Γκλιγκόροφ, στα «Απομνημονεύματά του» (τα οποία μεταφράστηκαν και στην ελληνική γλώσσα), ότι απάντησε: («ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΛΑΒΟΙ»). «Τελικά του είπα: «Σέβομαι τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις σας, είναι δικαίωμά σας. Αλλά, σύμφωνα με την Ιστορία μας, στον μακεδονικό λαό, επικρατεί η γνώμη, ότι είμαστε Σλάβοι, έχομε έρθει στα Βαλκάνια τον 6ο και τον 7ο αιώνα (μετά Χριστού), έχομε εγκατασταθεί στα εδάφη, που ονομάζονται Μακεδονία και από τότε κατοικούμε σε αυτά», δηλαδή 1.000 με 1.100 χρόνια τουλάχιστον, μετά την εγκατάσταση των Ελλήνων (Δωριέων – Μακεδόνων) και την εμφάνιση του Μ. Αλεξάνδρου» (Βλέπε το ολοσέλιδο άρθρο μου «οι ψευτο Μακεδόνες των Σκοπίων» στο υπ' αριθμό 3.824 φύλλο της ημερήσιας εφημερίδας του Ν. Ημαθίας «Μακεδονική» την 4.1.2012, σελ. 16).
Διότι:
Γ' Και ο πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων Λιούπτσο Γκεοργκιέφκι, στην αυτοβιογραφία του, με τον τίτλο «Αυτός είμαι, γράφει, μεταξύ των άλλων ότι οι Σκοπιανοί, δηλαδή οι συμπατριώτες του, παραχαράζουν την Ιστορία, όταν ισχυρίζονται, πως είναι – δήθεν – φυλετικά συγγενείς με τους αρχαίους Μακεδόνες, κλέβοντας το παρελθόν των Ελλήνων (αλλά και των Βουλγάρων και των Αλβανών). Αρκεί – γράφει – να αρκεσθούν στα 100 χρόνια της δικής τους Ιστορίας του «κράτους των Μακεδόνων», όπως συνεχίζει να αποκαλεί τα Σκόπια (βλέπε το σχετικό άρθρο μου, στην ίδια εφημερίδα, στο φύλλο της 12 Ιουλίου 2012, σελίδα 3, όπου λιγοστεύω και τα 100 χρόνια τους).
Διότι:
Δ' Από άποψη της ιστορίας το δίκαιο είναι 100% με την Ελλάδα, αφού προϋπάρχουν 2000 χρόνια Μακεδόνες. Από άποψη δε γεωγραφίας δεν θα αποκρύψω την αλήθεια, όπως κάνουν άλλοι – δήθεν - «πατριώτες» (πιστεύοντας – αποδεχόμενος το τσιτάτο του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, που διακήρυξε, ότι «εθνικό είναι το αληθές»).
Από τη γεωγραφική περιοχή της αρχαίας (ελληνικής) Μακεδονίας, εδώ και μερικές δεκαετίες, το 55% του εδάφους της ανήκει από εκείνο, στην Ελλάδα, το 33% στα Σκόπια, το 9% στη Βουλγαρία και το 1% στην Αλβανία.
Άρα, ποιά χώρα δικαιούται (ιστορικά, γεωγραφικά, νομικά και ηθικά) να ονομάζεται ένα μεγάλο τμήμα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ;
Ε' Είδα – άκουσα τη συνέντευξη του Σκοπιανού πρωθυπουργού στον «Αλφα» (στον κ. Βερύκιο) την Κυριακή 7.1.2018, η ώρα 8 μ.μ. και μετά), διάβασα δε και πολλές συνεντεύξεις του και ανακοινώσεις.
Θέλετε να επισημάνω τι είπε, στην ουσία; Σας επιτρέπομε να θεωρείτε ΚΑΙ δικό σας τον Μ. Αλέξανδρο, να ονομάζεται το εδαφικό σας τμήμα και εσείς Μακεδονία και θα συζητήσουμε τα άλλα (αλλαγή της ονομασίας του αεροδρομίου μας, «του Μ. Αλεξάνδρου» (του συνταγματικώς αναφερόμενου ονόματος του κράτους μας («Μακεδονία, Μακεδονία 5-6 φορές), τα σύμβολα και λέξη για τη – δήθεν – μακεδονική γλώσσα, μακεδονική εκκλησία κτλ. Και όλα αυτά αν συμφωνήσει και ο λαός.
Άρα, με την εμφάνιση προβάτου, θυμίζει την (γ) καμήλα, που σιγά – σιγά μπήκε στην σκηνή και μετά την έριξε...
Και όλα αυτά με την αφελή, μη αποκρυπτόμενη, επαναλαμβανόμενη αγωνία του να γίνει οπωσδήποτε μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ΝΑΤΟ και μετά «πέφτει η λεοντή»...
- Άρα, όπως έχει η κατάσταση, με μέγιστη την ευθύνη των ελάχιστων, ως προς την εθνική – ιστορική συνείδηση Ελλήνων πολιτικών, κυρίως, που έχουν ως σκοπό την απόκτηση και «πάση θυσία» διατήρηση της εξουσίας, ενώ μερικοί Έλληνες πολίτες και των φύλων φτηναίνουν πολύ, κυνηγώντας την δήθεν – φτήνια των Σκοπίων...
Α' Πρέπει να διαδηλώσουμε δημόσια την ελληνοπρεπή, ιστορική, συνείδησή μας, με οποιονδήποτε, ειρηνικόν τρόπο.
Β' Να συνεδριάσει (με την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας) το Εθνικό Συμβούλιο αρχηγών, σεβόμενο το προηγούμενο του 1992.
Γ' Να προκηρυχθεί Δημοψήφισμα.
Δ' Στην ανάγκη, μόνο, να δεχτούμε την ονομασία σε μια λέξη (σε ξένη γλώσσα) «Slavomakedonia» και γι' αυτούς, διότι «η σωτηρία της πατρίδας, ας είναι ο υπέρτατος νόμος», αφού ασεβήσαμε στην ιστορία μας και βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, δυστυχώς...
Υ.Γ. Επιτρέψτε μου, να αφιερώσω το σημείωμά μου στη μνήμη του αποθανόντος γιατρού (από τον Ν. Δράμας) Κοσμά Κοσμίδη, για τους αγώνες του για τη Μακεδονία μας, στην Ελβετία.
Άρθρο του Γιώργου Χ. Χιονίδη
