Τη στιγμή που το 2023 προγραμματίζονται άλλοι 40.000 πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών από τα κοράκια των τραπεζών και της «αγοράς», και το 37% του εισοδήματος όσων δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία πηγαίνει στο νοίκι, η κυβέρνηση διά των συναρμόδιων υπουργών της παρουσίασε χτες την πολιτική της για την «κοινωνική στέγη», σύμφωνα και με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Πίσω όμως από τις μεγάλες προπαγανδιστικές κορόνες των υπουργών για δήθεν γενναία προγράμματα, ύψους 1,8 δισ. ευρώ, κρύβεται η ομολογημένη αντίληψη της κυβέρνησης να προωθήσει ακόμα πιο αποφασιστικά την πολιτική της εμπορευματοποίησης της στέγης, να ενισχύσει τα μονοπώλια του κατασκευαστικού τομέα και των τραπεζών, αξιοποιώντας γι' αυτόν τον σκοπό κεφάλαια που έχουν δημιουργηθεί από τις εισφορές των εργαζομένων στον πρώην ΟΕΚ (ΔΥΠΑ), όπως και μέρος του αποθέματος ακινήτων (οικοπέδων) που διαθέτει.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι το βασικό πρόγραμμα απόκτησης πρώτης κατοικίας για τα νέα ζευγάρια, ύψους 500 εκατ. ευρώ, περιορίζεται σε μόλις 10.000 «ωφελούμενους» και αυτοί θα κατευθύνονται για δανεισμό, δηλαδή θα βγουν χρεωμένοι στις τράπεζες. Αυτό το πρόγραμμα θα δίνεται με εισοδηματικά κριτήρια, ενώ το ύψος του δανείου θα φτάνει μέχρι τα 150.000 ευρώ, που σημαίνει ότι για το υπόλοιπο ποσό θα αναγκάζονται να καταφεύγουν σε απευθείας δανεισμό στις τράπεζες, με όλα τα παρεπόμενα...
Άλλωστε και η χρηματοδότηση του προγράμματος στηρίζεται στις τράπεζες, καθώς από τα 500 εκατ. τα 125 εκατ. θα προέλθουν απ' αυτές, ενώ τα υπόλοιπα 375 εκατ. θα καλυφθούν από τις εισφορές των εργαζομένων μέσω των αποθεματικών της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ/ΟΕΚ). Γίνεται λοιπόν φανερό ότι όλο το βάρος φορτώνεται στους ίδιους τους εργαζόμενους, είτε άμεσα είτε έμμεσα, μέσω της ΔΥΠΑ, που χρηματοδοτείται από τις εισφορές τους. Οσο για τον ισχυρισμό του Κ. Χατζηδάκη ότι η δόση ενός τέτοιου δανείου ύψους 100.000 ευρώ θα είναι «χαμηλότερη από το ενοίκιο», καθώς θα διαμορφώνεται στα 275 ευρώ, είναι άλλη μια πρόκληση, αφού η κυβέρνηση ξέρει καλά ότι με την εκτόξευση των τιμών στα ακίνητα το παραπάνω ποσό δεν φτάνει για σπίτι, αλλά για ...κοτέτσι.
Βασική στόχευση της κυβέρνησης είναι, πατώντας σε ένα πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η πολιτική της, όπως και των προκατόχων της, να ανοίξει νέα πεδία επενδύσεων, λεηλατώντας τις εισφορές των εργαζομένων.
Αυτήν ακριβώς τη στρατηγική έρχεται να υπηρετήσει η Σύμπραξη Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα (ΣΔΙΤ), για την παραχώρηση σε ιδιώτες οικοπέδων από τον πρώην ΟΕΚ, από την περιουσία δηλαδή των εργαζομένων. Με τις συμπράξεις αυτές οι κατασκευαστικές θα χτίσουν κατοικίες και τις μισές θα τις νοικιάζουν σε νέους «βάσει οικονομικών κριτηρίων», ενώ τους υπόλοιπους χώρους θα τους αξιοποιούν εμπορικά οι ίδιοι οι ιδιώτες!
Η παράδοση των νέων φοιτητικών εστιών σε ιδιώτες-"αρπακτικά", μέσω ΣΔΙΤ, υλοποιώντας τα σχέδια που είχε δρομολογήσει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ενοίκια στις εστίες, ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των υπηρεσιών, όπως συμβαίνει ήδη με τους εργολάβους σε σίτιση, συντήρηση ή καθαριότητα. Είναι ο τίτλος τέλους για την όποια δωρεάν φοιτητική στέγαση παρεχόταν.
Η αύξηση κατά 41 ευρώ το μήνα στο φοιτητικό στεγαστικό επίδομα είναι σταγόνα στον ωκεανό της εκτόξευσης των ενοικίων και της ακρίβειας και όσο δεν συνδυάζεται με πλαφόν στις τιμές των ενοικίων, θα την ενσωματώσει η αγορά με νέες αυξήσεις! Ταυτόχρονα, χιλιάδες φοιτητές που νοικιάζουν αποκλείονται από τη χορήγηση του επιδόματος.
75 εκατομμύρια κοστολογεί η κυβέρνηση την ανάγκη για φοιτητική στέγη, όταν για την επιχειρηματική δράση στα ΑΕΙ ξοδεύει 600 εκατομμύρια και για την πανεπιστημιακή αστυνομία 50 εκατομμύρια ευρώ! Όπως λένε και οι φοιτητές σε σύνθημά τους: "Δεν θέλουμε τους ΟΠΠΙ για περιπολία, βάλτε τους καλύτερα να χτίσουνε εστία!".
Για να πάψει η Ελλάδα να είναι "ένας αφιλόξενος τόπος για τους νέους", όπως δήλωσε ο υπουργός Επικρατείας, αυτό που χρειάζεται είναι να κάνουμε έξωση στην πολιτική που αντιμετωπίζει το δικαίωμα στη στέγη ως εμπόρευμα. Η νέα γενιά, μαζί με τον εργαζόμενο λαό, αντί για ενοικιαστές να γίνουμε ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουμε και της ζωής μας!
