Ο ΦΑΣ Νάουσα αποτελεί το δεύτερο, σε μέγεθος, κομμάτι, μετά τη ΒΕΡΟΙΑ, της ιστορίας του ποδοσφαίρου της Ημαθίας και πριν τρεις περίπου 10ετίες, με Γενικό Αρχηγό τον αείμνηστο Σπύρο Σιούγγαρη και μεγαλομέτοχο τον Σομπατζή, αποτελούσε πρότυπο όλων σχεδόν των ομάδων, ερασιτεχνικών και επαγγελματικών, της χώρας μας.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και μαζί τους, δυστυχώς, πήραν και τις ποδοσφαιρικές αξίες εκείνης της αλησμόνητης, για όσους τις έζησαν, εποχής.
Σήμερα δεν αρκεί, η σωστή οργάνωση, ούτε φτάνει η γνώση του αντικειμένου και η αγάπη στην ομάδα και γενικότερα στο ποδόσφαιρο για να ξεχωρίσει, να ανέβει κατηγορίες και να κατακτήσει τίτλους ένα σωματείο, σε οποιοδήποτε άθλημα κι αν αγωνίζεται και κυρίως στο ποδόσφαιρο. Χρειάζεται και γεμάτο πορτοφόλι.
Με τα νέα λοιπόν δεδομένα που δημιουργήθηκαν, όχι μόνο στο επαγγελματικό, αλλά και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, ήταν αδύνατο να συνεχίσουν με τον ίδιο ρόλο ομάδες όπως ο ΦΑΣ Νάουσα και οι Πόντιοι της Βέροιας, που είχαν δομηθεί και είχαν καταφέρει να ξεχωρίσουν, έχοντας κύριο συστατικό την καλή οργάνωση, την διορατικότητα και την αγάπη των ανθρώπων που βρίσκονταν δίπλα τους.
Ετσι μοιραία ήρθε ο κατήφορος και τελικά περιορίστηκαν σε δεύτερους και τρίτους ρόλους. Όμως εξακολουθούν να υπάρχουν έστω και στις ερασιτεχνικές κατηγορίες.
Και οφείλουν να συνεχίσουν έστω και σε τοπικό επίπεδο, για να θυμίζουν στις νέες γενιές των φιλάθλων τις παλιές και αναντικατάστατες, για όσους τις έζησαν ποδοσφαιρικές και όχι μόνο αξίες. Εκτός κι αν... εκτός κι αν βρεθεί στο δρόμο τους άνθρωπος με γεμάτο πορτοφόλι και καρδιά, να διαθέσει ένα μέρος από αυτό για να ξαναδώσει την παλιά αίγλη σε μια ιστορική ομάδα, που πριν μερικά χρόνια μεσουρανούσε σε εθνικό επίπεδο και σήμερα, με τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί, βολοδέρνει στις τοπικές κατηγορίες.
Οτι δηλαδή συνέβη και με τον ΦΑΣ Νάουσα. Ή τουλάχιστον, όπως πιστέψαμε ότι θα συμβεί, όλοι εμείς που πριν τρεις περίπου 10ετίες, ανεξάρτητα από την ομάδα που ο καθένας από εμάς υποστήριζε, διατείνονταν ότι ήταν και λίγο Νάουσα, έτσι για να πάρει αξία, από την δική της αίγλη.
Όμως διαψευσθήκαμε.
Τις 50 περίπου ημέρες που μεσολάβησαν, από την ημέρα που παρουσιάστηκε ο άνθρωπος, που όπως ο ίδιος και οι συνεργάτες του στην διοίκηση διατείνονταν, θα οδηγούσε στην ιστορική ομάδα και πάλι στις Εθνικές κατηγορίες, οι Ναουσαίοι φίλαθλοι βρίσκονται μεταξύ του «Δόξα τω Θεώ», ξεπεράσαμε κι αυτό το εμπόδιο και στο «βοήθα Παναγιά μου», να βγει η ομάδα μας από το αδιέξοδο!!
Και για να μην παρεξηγηθούμε. Εδώ δεν εξετάζουμε αν οι προθέσεις του κ. Αραμπατζή και των συνεργατών του στη διοίκηση, ήταν προς την σωστή κατεύθυνση κι αν είχαν την δυνατότητα να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις που έδιναν στον κόσμο της Νάουσας.
Τις πράξεις και το αποτέλεσμα μετράμε. Αυτά μας ενδιαφέρουν. Ο ΦΑΣ Νάουσα από την εποχή που κατρακύλησε στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, κάθε καλοκαίρι ψάχνει την νέα του διοίκηση. Τους ανθρώπους που θα επωμιστούν το οικονομικό βάρος της σεζόν. Και μπορεί τις περισσότερες φορές να δυσκολεύονταν να σχηματίσει τη νέα του διοίκηση, όμως τελικά εύρισκε έγκαιρα την άκρη και αν δεν θάμπωνε με την απόδοσή του, τουλάχιστον έκανε μια αξιοπρεπή πορεία σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζονταν.
Φέτος που ξεκίνησε με υψηλές προσδοκίες, με 250 χιλιάδες ευρώ μπάτζετ ετησίως, με τεχνικούς διευθυντές, με γήπεδα διασπαρμένα στην ευρύτερη περιοχή και Ακαδημίες σε ολόκληρο τον Δήμο, φεύγει ο Σεπτέμβριος και αυτός βρίσκεται δίχως παίκτες, αφού οι δικοί του πριν τρεις περίπου εβδομάδες παραχωρήθηκαν στον Αστέρα Τριποτάμου για να αγωνιστεί στην πρώτη φάση του Κυπέλλου.
Και δίχως διοίκηση!!!
Και ευτυχώς, υπάρχει ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης, που με τις ακατανόητες αποφάσεις του οδήγησε στην αναστολή όλων των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων και του Κυπέλλου και δίνεται λίγος χρόνος ακόμη στην ιστορική αυτή ομάδα να εκλέξει διοίκηση να σχηματίσει έναν κορμό που θα την βοηθήσει να αποφύγει τα χειρότερα.
Θα τα καταφέρει; Εμείς πάντως το ευχόμαστε!!
Γράφει ο Νίκος Καμπούρης
