Το ακροδεξιό κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d'Italia, FdI) υπό την Τζόρτζια Μελόνι αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν την Κυριακή στην Ιταλία, με τα «κροκοδείλια δάκρυα» για την επιστροφή του νεοφασισμού στην Ευρώπη να περισσεύουν, επιχειρώντας να κρύψουν το γεγονός ότι τόσο το κόμμα της Μελόνι, όσο και ο «κεντροδεξιός» συνασπισμός που θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση, θα έχουν ως πυξίδα τους τα συμφέροντα του ιταλικού κεφαλαίου, την ώρα που ο λαός της χώρας θα ζει σε κρύα σπίτια, με απλήρωτους λογαριασμούς, δουλεύοντας σε εργασιακούς χώρους – καρμανιόλες.

Το αποτέλεσμα αυτό καταγράφεται δύο εβδομάδες έπειτα από εκείνον στη Σουηδία, όπου συντηρητική συμμαχία που συμπεριλάμβανε τους Σουηδούς Δημοκράτες (SD), κόμμα που προέκυψε από το νεοναζιστικό κίνημα, σημείωσε εκλογική νίκη, έγινε η μεγαλύτερη παράταξη στη σκανδιναβική χώρα. Το SD και το FdI ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η οξυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια στην Ιταλία, πριν εγκλωβιστεί στα δίκτυα του ακροδεξιού λαϊκισμού, είχε εκτονωθεί κατ’ επανάληψη στις φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, σε αυτές ''των τεχνοκρατών'' τύπου Ντράγκι, με κοινό παρονομαστή τη διάψευση των λαϊκών προσδοκιών. Η λογική άλλωστε του ''μικρότερου κακού'' αυτών των κυβερνήσεων άνοιξαν το δρόμο για την ενίσχυση της ακροδεξιάς στην Ιταλία.

Σε κάθε περίπτωση, πέρα από τις εθνικιστικές και αντιμεταναστευτικές κορώνες, στόχος του κόμματος Μελόνι και των άλλων κομμάτων του «κεντροδεξιού» συνασπισμού είναι η ισχυροποίηση των ιταλικών μονοπωλίων σε αυτές τις συνθήκες, μέσα στην ΕΕ, ανακτώντας το «χαμένο έδαφος» σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους, εν μέσω αντιθέσεων μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα, που οξύνονται από την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία και τις προβλέψεις για νέα οικονομική κρίση.

Άλλωστε το πρόγραμμα που προσυπέγραψαν οι δύο παρατάξεις της άκρας δεξιάς, τα Αδέλφια της Ιταλίας υπό την Τζόρτζια Μελόνι και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, καθώς και η δεξιά παράταξη Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, δεν αμφισβητεί ούτε κατ’ ελάχιστον τις στρατηγικές επιλογές των ιταλικών μονοπωλίων, ούτε φυσικά αμφισβητούν τους πυλώνες της πολιτικής της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που κάποιοι κάνουν ότι φοβούνται μήπως και θιγούν

Έτσι το κοινό τους πρόγραμμα προβλέπει: Την «τήρηση των δεσμεύσεων» που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του NATO, «υποστήριξη της Ουκρανίας», «προσήλωση» στη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, «βιώσιμη ενεργειακή μετάβαση», αλλά και αναθεώρηση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και του σχεδίου ανάκαμψης «βάσει των νέων συνθηκών, αναγκών και προτεραιοτήτων» των ιταλικών μονοπωλίων φυσικά., Αγώνας εναντίον της παράτυπης μετανάστευσης και διαχείριση των ροών των νόμιμων μεταναστών. Προώθηση της κοινωνικής ένταξης και της ένταξης στην αγορά εργασίας των νόμιμων μεταναστών. Υπεράσπιση των εθνικών και ευρωπαϊκών συνόρων. Αποκλεισμός των πλεούμενων βάσει συμφωνίας με τις αρχές χωρών της βόρειας Αφρικής για να εμποδίζεται η εμπορία ανθρώπων και η διακίνηση παράτυπων μεταναστών. Κλπ

Πραγματική φιλολαϊκή διέξοδος, στη Ιταλία, την Ελλάδα και παντού είναι να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα και στους εκάστοτε κυβερνητικούς διαχειριστές του και η χάραξη άλλης πραγματικά διαφορετικής πορείας με το λαό στο οικονομικό και πολιτικό τιμόνι!