Τηλεφωνική συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8 και στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» με τον Αλέκο Χατζηκώστα έδωσε ο Ημαθιώτης συγγραφέας Νίκος Μανούδης τη Δευτέρα 10/10.
Αναφερόμενος στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Στον σταθμό… και άλλες ιστορίες» (εκδόσεις ΓΡΑΦΗΜΑ- σειρά διηγημάτων) τόνισε :
«Ο τίτλος έχει κάποια στοιχεία πραγματικά. Έχω βάλει τον εαυτό μου σ’ ένα σταθμό, στο σταθμό της Βέροιας, να περιμένει να φύγει ή να δεχτεί κάποιους αλλά κύρια έχει μία μεταφορική σημασία. Όλοι περνάμε στη ζωή μας κάποια γεγονότα, κάποιες στιγμές και λέμε αυτό ήταν σταθμός στη ζωή μου. Για μένα ίσως να φάνηκε σταθμός η ηλικία που έχω φτάσει τώρα. Αισθάνθηκα ότι είμαι γεμάτος από αναμνήσεις από όνειρα, από σχέδια , από εικόνες που ήθελα να τις μοιραστώ με άλλους ανθρώπους. Και επειδή δεν είμαι καλός στις διηγήσεις, ένας παραμυθάς, αυτά ήθελα να τα μοιραστώ , με φίλους, συγγενείς, άγνωστους αναγνώστες και μ’αυτά να πορευτώ ελεύθερος , γιατί όλα αυτά αισθανόμουν ότι με κρατούσαν δεμένο σ’ ένα παρελθόν, ελεύθερος να κάνω πια ότι με απομένει από εδώ και πέρα να κάνω. Είναι μία συλλογή διηγημάτων που έγραψα σε διάφορες φάσεις της ζωή μου. Είναι διηγήματα που μπορεί να έχουν και μία προϊστορία και 20 χρόνων , αλλά είναι και διηγήματα που γράφτηκαν μέσα στην πανδημία, η οποία επηρέασε και εμένα όπως και όλους μας φαντάζομαι».
Αναφερόμενος συνολικά στο συγγραφικό του έργο υπογράμμισε :
«Πάντα με γοήτευε η γραφή. Και πάντα διαπίστωνα ότι είχα μία ευκολία στο να δημιουργώ ιστορίες. Η επαγγελματική ενασχόληση- δούλευε στο Χημείο του Κράτους-όπου με δική μου πρωτοβουλία βγάζαμε και ένα περιοδικό- έγραφα και ένα άρθρο που είχε μία άλλη διάσταση πέρα από της καθαρά επιστημονικής (Χημεία) πλευράς. Προσπαθούσα να παντρέψω τη Χημεία που είναι σε πολλούς ανθρώπους ένα κρύο και ακαταλαβίστικο μάθημα με την καθημερινότητα μας. Την τελική αφορμή γι’αυτό μου έδωσε το τσίπουρο. Εμείς ως ελέγχουσα Αρχή πηγαίναμε και βλέπαμε και έμαθα πολλά πράγματα για το τσίπουρο. Θεώρησα ότι το τσίπουρο ήταν ένα αδικημένο προϊόν. Ούτε οι συνθήκες απόσταξης αλλά ούτε και η προώθησή του ήταν καλή. Θεωρώ ότι το τσίπουρο και το γράφω στο πρώτο μου βιβλίο, ως εθνικό μας απόσταγμα και έπρεπε να τύχης πολύ καλύτερης μεταχείρισης. Έτσι κάθισα και έγραψα ένα βιβλίο που έχει και επιστημονικά στοιχεία, αλά και πάρα πολλά βοηθητικά στοιχεία για να καταλάβει πιο είναι το καλό τσίπουρο, πως παράγεται , συνταγές με τσίπουρο και κάποιες ιστορίες που έχουν σχέση με τσίπουρο. Αυτό βγήκε σε 3 εκδόσεις. Παράλληλα με ερέθισε η θεατρική γραφή με ένα κείμενο που έγινε κουκλοθέατρο και κυκλοφόρησε σε βιβλίο και CD σε μουσική Σούλη Λιάκου φωνή Νίκου Ζιώγαλα, Ελένη Αναγνώστου κ.α. Και μετά ακολούθησαν τα θέατρα για μεγάλους και λόγω ΔΗΠΕΘΕ ήλθα σε επαφή με σημαντικούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Ευτύχησα να δω τα έργα να παίζονται και αλλού στην Κοζάνη, την Κρήτη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Και αισθάνομαι πολύ ευλογημένος που τα κατάφερα από εδώ, από τη Βέροια».
Αναφέρθηκε στο βιβλίο του 2018 με 3 θεατρικά έργα που απρόσιτο να παιχτεί στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης αλλά δεν παίχτηκε λόγω πανδημίας. «Περίμενα με το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας κάτι να γίνει, αλλά δυστυχώς για μένα ο προηγούμενος καλλιτεχνικό Δ/ντης ήταν σε ένα άλλα κλίμα θεατρικό από αυτό που πρεσβεύω εγώ. Δεν θεώρησε ότι τα έργα μου που είναι κλασσικού τύπου, που δεν είναι σαν τα μεταμοντέρνα που θεωρούν αυτοί. Ελπίζω ή προσδοκώ κάποια στιγμή με το ΔΗΠΕΘΕ της Βέροιας ότι θα συνεργαστώ».
Τέλος, απαντώντας στην ερώτηση για το τι μπορεί να προσφέρει η Τέχνη στη σημερινή εποχή της φτώχειας, των πολέμων, της πανδημίας, σημείωσε :
«Τεράστιο ζήτημα, υπάρχουν πολλές απαντήσεις πάνω σ’αυτό. Υπάρχει μία πρώτη ανάγνωση ότι η Τέχνη ανακουφίζει. Δεν μου αρέσει, γιατί μπορεί καμία φορά αυτό το ανακουφίζει να σημαίνει ότι βάζεις μία μάσκα μπροστά στα πραγματικά προβλήματα. Η άλλη είναι ότι η Τέχνη ανυψώνει τον άνθρωπο, εμένα αυτό με συγκινεί πιο πολύ, σ’ένα επίπεδο άλλο, να ξεκολλά όχι από την πραγματικότητα- αυτή είναι υπαρκτή-αλλά να μην διογκώνει πολλές φορές τα προβλήματα , να προσπαθεί να τους δίνει μία διέξοδο πιο αισιόδοξη, να τον δίνει κουράγιο για να αντιμετωπίσει όλα αυτά. Η Τέχνη γενικά βοηθά στο να ξεφύγει ο άνθρωπος από μία κατάθλιψη που μπορεί να φέρει στον καθένα όλα αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν τριγύρω μας. Αλλά και σαν ανακούφιση, σαν φυγή από την πραγματικότητα είναι κι αυτό, αλλά εγώ πιστεύω περισσότερο στο ότι δίνει ένα ερέθισμα, μία ώθηση αισιοδοξίας».
