Με το όνομα Πλεύρης δεν τα πάμε καλά. Ειδικά με το ναζιστή μπαρμπά Κώστα, του οποίου τα βιβλία μισαλλοδοξίας και ρατσισμού διαφήμιζε στις εκπομπές του ο περίφημος Άδωνις-χαμαιλέων.

Δεν μπορώ όμως να μη δώσω συγχαρητήρια στο γιο Θάνο Πλεύρη, για τα όσα είπε περί αποκτήνωσης του πατέρα του.

Ενός 82χρονου αμετανόητου νοσταλγού των ηττημένων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κι όμως ο Κασιδιάρης, ο Πλεύρης, ο Μιχαλολιάκος και όλη αυτή η σπείρα καθαρμάτων, έχει εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς, σε μια χώρα που καταστράφηκε από τους ναζί.

Σε μια χώρα που οι χιτλερικοί, σε συνεργασία με τους ντόπιους συνεργάτες τους, έκαψαν χωριά, πόλεις, ξεκοίλιασαν έγκυες, έμπηξαν την ξιφολόγχη σε βρέφη και γέροντες.

Το ζήτημα είναι αν ως κοινωνία θα τους αφήσουμε. Η δημοκρατία δεν κάνει δίκη ιδεών. Αλλά πρέπει τα παιδιά μας να μάθουν ιστορία. Ειδικά την περίοδο της κατοχής.

Να μάθει πως δεν τιμωρήθηκαν οι δοσίλογοι, αλλά και ναζιστές που δολοφόνησαν χιλιάδες Εβραίους στέλνοντάς τους στα στρατόπεδα εξόντωσης, όπως ο Μαξ Βέρντεν, για να μη...διαρραγούν οι σχέσεις μας με την, τότε, Δυτική Γερμανία.

Να μάθει γιατί δεν ζητήσαμε και δεν διεκδικήσαμε τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Δυτική Γερμανία και τη σημερινή Γερμανία.

Εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ μας χρωστούσαν οι Γερμανοί. Κι όμως ξανασκύψαμε το κεφάλι στη Μέρκελ και το Σόιμπλε.

Υπογράψαμε ιταμά μνημόνια. Ο λαός μας ξαναπείνασε, έμεινε άνεργος, με τα founds να του παίρνουν το σπίτι.

Υπό τις ευλογίες του Άδωνι, του όποιου Άδωνι των μετακατοχικών κυβερνήσεων.

Πρέπει να μάθουμε ιστορία. Να δούμε όντως τη σωστή της πλευρά. Πού σίγουρα δεν είναι η λογική του «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας»  του Παναγιώτη Κανελλόπουλου προς το Βαν Φλιτ.

Όσο θα υποκύπτουμε όμως στην κλειδαρότρυπα των ριάλιτις, η ραγιαδοσύνη θα συνεχίζεται.

Είτε θα είναι από κεντροδεξιά, είτε από κεντροαριστερά, είτε από τα άκρα.