Με αποτροπιασμό και δικαιολογημένη οργή παρακολουθεί κάθε άνθρωπος που δεν αποδέχεται ως «κανονικότητα» τη σήψη που αποπνέει η επικαιρότητα, τις τελευταίες μέρες, την υπόθεση του κατ' εξακολούθηση βιασμού ενός 12χρονου κοριτσιού σε μια γειτονιά του Κολωνού, της εκπόρνευσης και της κακοποίησής του από σειρά δραστών.
Δικαιολογημένη όμως αγανάκτηση έχει προκαλέσει και ο δημοσιογραφικός σχολιασμός που έχει «κτυπήσει κόκκινο». Η κάλυψη της υπόθεσης από Μέσα Ενημέρωσης που έφτασαν στο σημείο να δημοσιοποιήσουν φωτογραφία του 12χρονου κοριτσιού, και να ξημεροβραδιάζονται έξω από το σπίτι της για να ανεβάσουν τα ποσοστά της τηλεθέασης, επιδιώκει να «θάψει» κάθε προβληματισμό για τις αιτίες τέτοιων αποκρουστικών εγκλημάτων και να μετατρέψει σε θέαμα τον ανθρώπινο πόνο.
Όπως σε παρόμοιες υποθέσεις του παρελθόντος, έχουν μπει σε λειτουργία μια σειρά μηχανισμοί για να συγκαλυφθεί πάση θυσία το κοινωνικό έδαφος το οποίο γεννάει τους δράστες - «τέρατα» και αφήνει τα παιδιά ευάλωτα στην πολύμορφη βία. Τα στιγμιότυπα της σκληρής πραγματικότητας της ανήλικης και των αδερφών της θέτουν στο επίκεντρο την οικονομική και κοινωνική ευαλωτότητα μέσα στην οποία ζουν πολλά παιδιά. Η αντιδραστική πολιτική, που φορτώνει όλα τα βάρη της ανατροφής των παιδιών αποκλειστικά στην οικογένεια, χωρίς καμιά κρατική στήριξη, καταδικάζει τα παιδιά του λαού στη βία της φτώχειας, της εγκατάλειψης του σχολείου, της κακοποίησης.
Ακόμα περισσότερο που τα τελευταία χρόνια γίνεται συστηματική προσπάθεια να νομιμοποιηθεί στη λαϊκή συνείδηση ως αυτονόητη η ύπαρξη παιδικής εργασίας, ακόμα και από την ηλικία των 12 ετών! Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη νομοθετική διεύρυνση της παιδικής εργασίας, με τη δικαιολογία ότι «ο τουρισμός θέλει χέρια γρήγορα».
Μια ματιά στα στοιχεία που δίνει η UNICEF για τη σεξουαλική βία κατά των παιδιών σοκάρει. Υπολογίζεται ότι 120 εκατομμύρια κορίτσια κάτω των 20 ετών έχουν υποστεί κάποια μορφή αναγκαστικής σεξουαλικής επαφής κάποια στιγμή στη ζωή τους. Στις συνθήκες της εκτεταμένη χρήσης της ψηφιακής τεχνολογίας, πολλαπλασιάζονται οι ιστότοποι που αναπαράγουν εικόνες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Μόνο το 2020 καταγράφηκαν περισσότεροι από 153.000 τέτοιοι ιστότοποι.
Τα κροκοδείλια δάκρυα και η όψιμη ευαισθησία της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων για την προστασία των θυμάτων δεν μπορούν να κρύψουν τα εμπόδια που συναντά ένα παιδί ή μία γυναίκα προκειμένου να καταγγείλει την κακοποίηση, αντιμετωπίζοντας την αστυνομική αυθαιρεσία και αδιαφορία. Ούτε μπορούν να αποσιωπήσουν τις τεράστιες ελλείψεις στην ολόπλευρη προστασία και στήριξη όλων των παιδιών με ευθύνη του κράτους.
Για ποια προστασία μιλάνε τη στιγμή που το κράτος αποσύρεται όλο και περισσότερο από τη λειτουργία των απαραίτητων δομών για την πρόληψη της βίας και της κακοποίησης, την αντιμετώπιση του τραύματος, την προστασία των κακοποιημένων παιδιών και των παιδιών χωρίς οικογένεια.
Οι αποκαλύψεις για το συγκεκριμένο έγκλημα σκιαγραφούν ένα απολύτως νοσηρό τοπίο. Επιβεβαιώνουν ότι πίσω από τη «βιτρίνα» της εκμεταλλευτικής κοινωνίας θεριεύουν τα «επίσημα» και «ανεπίσημα» κυκλώματα της ακραίας μορφής εκμετάλλευσης και εμπορευματοποίησης του σώματος, της πορνείας, ακόμα και παιδιών, το οργανωμένο έγκλημα.
Είναι μία ακόμα θλιβερή απόδειξη ότι οι αιτίες για τα φρικιαστικά εγκλήματα σε βάρος των ανηλίκων βρίσκονται στην αντιδραστικοποίηση του καπιταλισμού και στις σάπιες «αξίες» του, όπως είναι η αποθέωση του ατομισμού, ο ανταγωνισμός, ο εγωιστικός τρόπος ζωής, η λογική «όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται». Αυτό το εχθρικό κράτος από τη μία αφήνει ανυπεράσπιστα τα θύματα και από την άλλη θρέφει ή κρύβει στα σπλάχνα του «τέρατα» - δράστες.
Η λαϊκή απαίτηση να διερευνηθεί πλήρως η έκταση του εγκλήματος, να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία των εμπλεκόμενων και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι με τις ανώτατες ποινές, χρειάζεται να μετατραπεί σε συλλογική δράση, αγωνιστική διεκδίκηση και αλληλεγγύη. Απέναντι στη δυσωδία, ανάσα δίνουν οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες των μαζικών φορέων, υψώνοντας «ασπίδα προστασίας» για τα παιδιά και για κάθε οικογένεια που υποφέρει, για να μπορεί κάθε παιδί να ζει μια ζωή απαλλαγμένη από τη βία και την κακοποίηση.
