Η φρίκη που ξετυλίγεται αυτές τις μέρες με το 12χρονο παιδί στον Κολωνό προκαλεί θυμό και αγανάκτηση για τους φυσικούς αυτουργούς και ό,τι κρύβεται πίσω τους. Κάνει καθολικό το αίτημα να πληρώσουν με τις πιο βαριές ποινές.Αποκαλύπτει όμως και την επιλεκτική «ανικανότητα» του κράτους να προστατεύσει τα παιδιά, με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοια περιστατικά αυξάνονται, αποτυπώνοντας τη συνολικότερη σήψη του συστήματος, που λειτουργεί σαν «θερμοκήπιο» για θύτες - τέρατα.

Από αυτό το «κοκτέιλ» της σαπίλας, όμως, δεν θα μπορούσαν να λείπουν μεγάλα ΜΜΕ, που στην πράξη χειρίζονται την υπόθεση με άθλιο και απαράδεκτο τρόπο.

Από τη μια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το «άτυχο παιδί» και από την άλλη ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην αποκάλυψη λεπτομερειών από τη δικογραφία, που καμιά σχέση δεν έχουν με την αναγκαία ενημέρωση γύρω από ένα τέτοιο θέμα, που δικαιολογημένα ενδιαφέρει την κοινή γνώμη.

Το γεγονός εξάλλου ότι οι «πηγές» τους παραπέμπουν στην - απόρρητη κατά τ' άλλα - δικογραφία, δείχνει ότι οι διαρροές γίνονται με τη συμμετοχή ή τουλάχιστον με την ανοχή του κρατικού - δικαστικού μηχανισμού.

Πού καταλήγουν όλα αυτά; Να αναπαράγεται η σαπίλα και ο βούρκος, μέσα στον οποίο γεννιούνται και πολλαπλασιάζονται τέτοια φαινόμενα. Στο όνομα της τηλεθέασης και των κλικ...

Και τελικά το ΕΣΡ τι κάνει; Και οι δημοσιογράφοι πώς τελικά αντιστέκονται, προσφέροντας με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα ενημέρωση;

Όπως ακριβώς και με τα υποπροϊόντα που σερβίρουν καθημερινά ως δήθεν «ενημέρωση» και «ψυχαγωγία», ποτίζοντας τις νεανικές συνειδήσεις με τις σάπιες «αξίες» του καπιταλισμού που κακοφόρμισε: Τον ανταγωνισμό, το «πάτα επί πτωμάτων», τον ατομισμό, την ανισότιμη σχέση και την καταπάτηση κάθε αξιοπρέπειας ανδρών και γυναικών.

Δηλητηριάζουν το μυαλό με τα «ιδανικά» του εύκολου κέρδους, της ναρκωκουλτούρας και συκοφαντούν την αγωνιστική στάση ζωής και τη συλλογική δράση, που διεκδικεί μέτρα ενίσχυσης της Υγείας, της Πρόνοιας, του λαϊκού εισοδήματος, καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

Σιγοντάρουν το χαμήλωμα των απαιτήσεων, σε πλήρη διάσταση με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν αυτές να ικανοποιηθούν, εξασφαλίζοντας ένα άλλο, ανώτερο επίπεδο διαβίωσης για τον λαό, ιδιαίτερα για τις νέες και τους νέους μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους.

Μαζί λοιπόν με το αίτημα για καταδίκη των ενόχων και ουσιαστική προστασία των παιδιών, χρειάζεται να δυναμώσει και η διαπάλη σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής με τα «πρότυπα» του σάπιου συστήματος. Η μπόχα του αναδίνεται από παντού, επιβεβαιώνοντας επιτακτικά την ανάγκη να το ανατρέψει ο λαός με την πάλη του...