Οι εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ και το βιβλιοπωλείο Bookstagram Store πραγματοποίησαν το απόγευμα της Δευτέρας 19/12 εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου της Έφης Παυλίδου «Εκπαίδευση και εθνογλωσσική ενσωμάτωση των ξενόφωνων πληθυσμών στην Ελλάδα 1912-1940.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Αλέκος Χατζηιωαννίδης, δημοτικός σύμβουλος (με τη ΛΑΣ), ο Γιώργος Μάλλιος, πρόεδρος Φίλων Ιστορικού Αρχείου Νάουσας, Γιώργος Δάμτσιος, συγγραφέας κ.α
Στην εκδήλωση μίλησε ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Αλέκος Χατζηκώστας και η συγγραφέας, Ακολούθησε πολύωρη συζήτηση και η συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία της.
Η συγγραφέας (και κάτοχος διδακτορικού τίτλου) Έφη Παυλίδου κατά τη διάρκεια της παρέμβασής της τόνισε : «"Ερευνητικός μου στόχος ήταν να εξετάσω τον τρόπο, με τον οποίο το ελληνικό εθνικό κράτος αντιμετώπισε τους διάφορους «Άλλους» των Νέων Χωρών, εθνικούς, γλωσσικούς, θρησκευτικούς, που στην ορολογία της εποχής αναφέρονταν ως Ξενόφωνοι, προκειμένου να τους ενσωματώσει ή να τους αφομοιώσει στον εθνικό κορμό την περίοδο του Μεσοπολέμου. Μία κατεξοχήν εθνοποιητική περίοδο στον χώρο των Βαλκανίων. Η ερευνά μου εξειδικεύτηκε στον τομέα της εκπαίδευσης, διότι ήθελα να καταδείξω τη σύνδεση της εκπαιδευτικής πολιτικής που εφαρμόστηκε στις Νέες Χώρες με την προώθηση εθνικών στόχων, που στον Μεσοπόλεμο δεν ήταν άλλοι από την εθνική ολοκλήρωση και την επίτευξη της πολυπόθητης εθνικής ομογενοποίησης.
Έτσι, λοιπόν, επιχείρησα μια συγκριτική μελέτη των τεσσάρων μειονοτικών ομάδων που προαναφέρθηκαν, με σκοπό όχι να αρκεστώ σε μια γεγονοτολογική προσέγγιση του ζητήματος, να περιοριστώ σε μια απλή περιγραφή της εκπαιδευτικής πολιτικής που άσκησε το ελληνικό κράτος στους ξενόφωνους, αλλά κυρίως για να αναμετρηθώ με το ερευνητικό μου υλικό, να επιχειρήσω να ερμηνεύσω τα ευρήματα και να καταλήξω σε ορισμένα συμπεράσματα...Τώρα σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο. Το πρώτο που μπορώ να πω είναι στους Ιστορικούς, στους ιστορικούς εκπαίδευσης, προπαντός εκείνους που ασχολούνται με την περίοδο του Μεσοπολέμου, ή που τα ερευνητικά τους ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα εκπαίδευσης και εθνικισμού, εθνικής ταυτότητας, μειονοτήτων, τοπικής ιστορίας, διαπολιτισμικής εκπαίδευσης κτλ., στους δασκάλους και γενικότερα στους εκπαιδευτικούς, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να δουν τον ρόλο που επιφύλαξε το ελληνικό κράτος στους εκπαιδευτικούς ως «εθνικούς του αποστόλους» στις Νέες Χώρες, στους φοιτητές των αντίστοιχων ειδικοτήτων. Αλλά, γενικότερα, απευθύνεται και σε όλους εκείνους που διακρίνονται από ευρύτητα ενδιαφερόντων, χωρίς απαραίτητα να διαθέτουν εξειδικευμένες ιστορικές γνώσεις, διότι η δομή του βιβλίου είναι τέτοια που βοηθά τον αναγνώστη να παρακολουθήσει την ανάλυση του θέματος. Συμπεριλαμβάνονται κεφάλαια στα οποία ορίζονται και διευκρινίζονται οι έννοιες μειονότητα, έθνος, εθνικισμός, κεφάλαια όπου παρουσιάζεται με συνοπτικό και κατατοπιστικό τρόπο το ιστορικό πλαίσιο για την κάθε μειονότητα ξεχωριστά, ενώ στο τέλος παρατίθενται αντίστοιχα συμπεράσματα για την κάθε μειονοτική ομάδα...».
Κατά την παρέμβασή του ο Αλέκος Χατζηκώστας υπογράμμισε : Πρόκειται για ένα βιβλίο προϊόν κοπιαστικής – πολύχρονης προσπάθειας από μία μάχιμη εκπαιδευτικό. Που αφιέρωσε πολύ χρόνο ψάχνοντας σε αρχεία πόλεων και υπουργείων, ανιχνεύοντας, αξιολογώντας και παρουσιάζοντας τεκμηριωμένα, πλήθος ντοκουμέντων, τα περισσότερα για πρώτη φορά. Πρόκειται για ένα βιβλίο που με αφορμή την εκπαίδευση, ασχολείται με μία ολόκληρη κοινωνικό-οικονομική εποχή. Πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν καταγράφει- παραθέτει απλά γεγονότα (με γλαφυρό τρόπο και όχι απλά ακαδημαϊκό όπως θα διαπιστώσει κανείς) αλλά τα συνθέτει διαλεκτικά και τα χρησιμοποιεί για να εξάγει συμπεράσματα. Συμπεράσματα εξαιρετικά επίκαιρα και για το σήμερα. Πρόκειται για ένα βιβλίο θαρραλέο. Καταπιάνεται με ζητήματα που κάποτε τα θεωρούσαν «εθνικά» και άρα δεν μπορούσε κάποιος να τα ανακαινίσει ή κυρίως να τα σχολιάσει. Πρόκειται για ένα βιβλίο χρήσιμο. Πρώτιστα για το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η ιστορία της εκπαίδευσης δεν αφορά μόνο τους ιστοριοδίφες. Είναι ζώσα μνήμη, πηγή συμπερασμάτων για το σήμερα που οι αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις είναι αλλαγές στο περιτύλιγμα ενός περιεχομένου που έχει ως σταθερά την αναπαραγωγή του αστικού συστήματος και των εκάστοτε ιδεολογικών του προτεραιοτήτων. Είναι ένα βιβλίο που «πατά» και στην εκπαιδευτική πραγματικότητα της Ημαθίας. Το βιβλίο τέλος έχει μία επικαιρότητα. Διαχρονικά οι διάφορες μειονότητες χρησιμοποιήθηκαν από τις κυρίαρχες τάξεις και τις μεγάλες δυνάμεις όχι ως γέφυρες φιλίας αλλά ως φιτίλια για τη επαναχάραξη συνόρων, για κάθε είδους επεμβάσεις για την δήθεν σωτηρία τους. Σε αντίθεση φυσικά με την θετική εμπειρία της ΕΣΣΔ για την αρμονική τους συνύπαρξη».
