Joyeux Noël είπε στο Μιχαλάκη το Δημητρακόπουλο η Καϊλή, στο δικαστήριο των Βρυξελλών και αυτός νόμισε ότι του ζητάει την κιβωτό του Νώε.

Δεν λέμε, μπροστά του ο Κούγιας είναι απλή περούκα. Όχι σαν το δικό του το περουκίνι, που παραμένει πάντοτε σταθερό, αφού ο Μιχάλης έχει φροντίσει να βάλει μέσα καλτσοδέτα.

Η Εύα πάλι, όταν δήλωσε ο Μιχάλης το ζαμέ α ετέ Κορωπί, νόμισε ότι βγαίνει από τη φυλακή και θα πάει στο αεροδρόμιο, για να επιστρέψει θριαμβευτικά στο Κορωπί, Σπάτα, Ελληνικό.

Διότι ο Μισέλ μιλά καλύτερα τη γαλλική και από τη μητρική του γλώσσα. Την εσπεράντο.

Ομιλείτε τη γαλλικήν; τον ρώτησαν στις Βρυξέλλες. Ως μητρική μου, τους απάντησε.

Πώς είναι το καλό ταξίδι; Μπον βουαγιάζ, είπε ο Μισέλ.

Και το καλή επιστροφή; Σακ βουαγιάζ, τους είπε και τους σηκώθηκαν τους Βέλγους οι τρίχες της κεφαλής τους. Ο Μισέλ δεν το παθαίνει συχνά αυτό, αφού δεν έχει. Τρίχες.

Και ας αφήσουμε τη γαλλικήν, που ο Μιχάλης την έμαθε στο σχολείο. Μάλλον στη «Γκράβα», αφού στην τάξη του μάθαινε γαλλικά και στου Τσίπρα αγγλικά.

Για αυτό, όσο να είναι, μια αξιοοοο την έχει. Accent δηλαδή, έτσι; Να νομίσει ο Μιχαήλ ότι είναι Χιουντάι άξεντ μεταχειρισμένο. Ο μον ντιε. Τρε μπανάλ.

Ενώ ο Αλέκ6ης. Τέτοια τα μασάει. Έχει ένα άξεντ, Οξφόρδης. Αφού τον ακούει ο Γεωργούλης και τρέχει να τον βοηθήσει, γιατί πιστεύει ότι έχει σπάσει τη γλώσσα του.

Για αυτό ρε γουστάρουμε Κυριάκο. Και τις γαλλικούρες τους τις ρίχνει με τα μεσιού και μανδάμ, αφού έκανε πολιτικός πρόσφυγας στον παιδικό σταθμό στο Παρίσι και του έμεινε η γλώσσα.

Στα αγγλικά τι να πούμε. Χάρβαρντ και πάνω. Και στα γερμανικά, που τα ήξερε φαρσί ο πατέρας του ο Κώστας. Να τα γιαβόλ, να τα νάιν, να τα νιξ.

Μιλάμε για χερ Χαρούπογλου, φτυστός.

Οπότε. Καλές γιορτές και αι χάπι νέο γυάρ!