Μπορεί στο γευμόδειπνο να μη μας κάλεσε ο Παυλάρας, μπορεί να μη χορτάσαμε χαβιάρια, αστακούς και γαρίδες, μετά γαλλικής σαμπάνιας, αλλά ο Αρ(α)κάς όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, έστω και με πιτόγυρο.

Αφού δεν βγήκε λοιπόν ο σύντροφος Παύλος, να ανακοινώσει ότι βασιλεία και διαδοχές στην Ελλάδα φινίτο, έρχεται ο Όσκαρ και μας τινάζει το «ο βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο βασιλεύς. Μακροημέρευση στο Μεγαλειότατο βασιλέα Παύλο (τον δεύτερο) των Ελλήνων».

Βέβαια είναι σίγουρο ότι ο βασιλιάς πέθανε. Ο μόνος βασιλιάς που του είχαμε ορκιστεί πίστη. Για τον Πελέ λέμε. Μαζί με το διάδοχό του, πρίγκιπα Μαραντόνα, που κι αυτός πέρασε στην αιωνιότητα.

Έμεινε πλέον μόνο ο Μέσι να τον διαδεχτεί, αλλά όσο να είναι, δεν έχει το πρεστίζ του βασιλέα. Για τον Πελέ μιλάμε, έτσι;

Κι άντε τώρα τρέχα γύρευε, ψηλέ, Παναθηναϊκάκια, Ισίδωρε, να γνωμοδοτήσεις, ως εισαγγελέας του Αρείου Πάγκου, ότι δεν ήταν βασιλέας ο Πελέ, αλλά ο Πίου.

Καθόλου παράξενο. Να δούμε τον Πίου καλεσμένο από τον Παύλο και την Άννα Μαρία, μετά της Μαρί Σαντάλ και τους λοιπούς, στο γεύμα για τα σαράντα του Κωνσταντίνου.

Άλλωστε οι βασιλείς δεν είναι καθόλου ρατσιστές, έτσι; Έτοιμη ήταν η Νταϊάνα στα 36 της να παντρευτεί το Ντόντι τον Αλ Φαγιέτ, το μεγιστάνα Άραβα και πήγε και στούκαρε το αμάξι στο Παρίσι.

Πήρε ο Χάρυ τη Μέγκαν, το αστέρι, έστω και λιγάκι σιτεμένο και όλο χαρές έκανε ο Κάρολος και η Καμίλα, που θα μπορούσαν να είχαν εγγονάκι, ελαφρώς μελαμψό.

Ενώ ο διάδοχος Γουίλιαμ, που δεν μας καταδέχτηκε; Αναντάμ, παπαντάμ, άσπρος. Διότι πρέπει να συντηρηθεί η Άρεια Φυλή. Να κάτι τέτοια λέω και μου έρχεται να τραγουδήσω το «Γρίβα σε θέλει ο βασιλιάς». Βοήθειά μας. Long live the King.