Τηλεφωνική συνέντευξη με το συγγραφέα Νίκο Μόττα είχε ο Αλέκος Χατζηκώστας κατά τη διάρκεια της εκπομπής του «Λόγια σταράτα» (ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8) τη Δευτέρα 30/1/2023.

Με αφορμή την κυκλοφορία την περίοδο αυτή των δύο νέων του βιβλίων από τις εκδόσεις «ατέχνως», με τίτλους: «Ναι, αλλά ο Στάλιν..» και «Αλήθειες και ψέματα για το λιμό της Ουκρανίας», ρωτήθηκε αν οι τίτλοι και  μόνο έχουν το στοιχείο της πρόκλησης: «Θα ξεκινήσω με μία αγαπημένη φράση από βιβλίο του Α. Αντωνόπουλου: «Το να μην είσαι κομμουνιστής είναι ανθρώπινο. Το να είσαι αντικομμουνιστής είναι απάνθρωπο. Στη λέξη αντικομμουνισμός βρίσκεται η ουσία των δύο μου βιβλίων. Όλο και σε κάποιο συζήτηση, εκεί που του μιλάς για το σήμερα, για τα δεινά του καπιταλισμού (φτώχεια, ακρίβεια, ανεργία, ανισότητες, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμου) ν’ απαντήσει ότι καλά τα λες, αλλά ο Στάλιν έκανε αυτή ή το άλλο. Ο αντικομμουνισμός, ο αντισοβιετισμός που διαποτίζει κάθε πτυχή του εποικοδομήματος, τα ΜΜΕ.το εκπαιδευτικό σύστημα, τους αστικούς θεσμούς  αποτελεί ένα εύσχημο τρόπο για να πεταχτεί η μπάλα στην εξέδρα. Να εκτραπεί η συζήτηση για το σήμερα, από την ανάγκη της οργανωμένης πάλης  για την ανατροπή του καπιταλισμού και να πάει στο τι έπραξε πριν 80 χρόνια ο «κακός Στάλιν» κ.α αφηγήματα που έχουν επικρατήσει. Γιατί όμως έχουν επικρατήσει τα αφηγήματα αυτά; Γιατί αφενός τη ιστορία την γράφουν οι έστω και προσωρινοί νικητές. Και αφετέρου σε μία εποχή που ο καπιταλισμός βρίσκεται στο ανώτερο του στάδιο τον ιμπεριαλισμό και είναι ώριμη η ανάγκη για το πέρασμα στο σοσιαλισμό ο αντικομμουνισμός είναι παρών σε κάθε πτυχή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Επομένως το βιβλίο (για το τον Στάλιν) καταπιάνεται με μιας σειρά γεγονότα προσπαθώντας να δώσει μία διαφορετική οπτική διαφορετική από αυτήν που κυριαρχεί στην επίσημη ιστοριογραφία».

Απαντώντας στην ερώτηση για το τι περιλαμβάνει το βιβλίο του «Αλήθειες και ψέματα για τον λιμό στην Ουκρανία», τόνισε:   « Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία έδωσε αφορμή να ξαναβγεί στην επιφάνεια ένα γνωστό ιστορικό ζήτημα ο λεγόμενος «ουκρανικός λιμός», που σχετίζεται με το λιμό 1932-33 που μέχρι και σήμερα αποτελεί αντικείμενο ακαδημαϊκού διαλόγου, ιστορικής έρευνας αλλά και πολιτικής εκμετάλλευσης και προπαγάνδας. Έχει βγει μία ετυμηγορία και εμφανίζεται ως αδιαμφισβήτητη και ιερή αλήθεια. Ότι δηλαδή ο λιμός ήταν ένα έγκλημα των σοβιετικών. Μετά τις ανατροπές του ’90 στην Α. Ευρώπη ο λιμός αναδείχθηκε σε βασικό όπλο μιας ευρύτερης προσπάθειας να συκοφαντηθεί και να καταδικαστεί στη συνείδηση των λαών ο σοσιαλισμός και βεβαίως να σπιλωθεί η ΕΣΣΔ και ιδιαίτερα η περίοδος διακυβέρνησης από τον Στάλιν. Στο βιβλίο γίνεται προσπάθεια να αναφερθούν τα γεγονότα όπως πραγματικά ήταν και να αμφισβητηθεί το κυρίαρχο αφήγημα που ήταν ότι ο λιμός επιβλήθηκε στον λαό της Ουκρανίας. Όμως η ιστορική έρευνα έχει δώσει με αδιάσειστα στοιχεία για το πια είναι η πραγματική αιτία που η κυρίαρχη ιστοριογραφία δεν θέλει να τα’ αναφέρει. Στο βιβλίο αναφέρονται οι αιτίες. Τα έντονα-πρωτοφανή κλιματικά φαινόμενα της περιόδου σύμφωνα με τους ειδικούς. Ο σφοδρός πόλεμος των κουλάκων (σ.σ οι πλουσιοχωρικοί) κατά του σχεδίου κολεκτιβοποίησης, σχέδιο πρωτόγνωρο για τη νεαρή ΕΣΣΔ. Από τις ανατροπές στον αγροτικό τομέα λόγω των γενικότερων και οικονομικών αλλαγών που έφερε η Οκτωβριανή Επανάσταση.Ο λιμός δεν ήταν κάτι που επιβλήθηκε από τη ηγεσία της ΕΣΣΔ αλλά ήταν συνδυασμός πραγμάτων».

Για το βιβλίο του «Ναι, αλλά ο Στάλιν…» υπογράμμισε: «Η εποχή αυτή είναι η αιχμή του δόρατος για το ξαναγράψιμο της ιστορίας. Η έκδοση αναφέρεται σε σημαντικά γεγονότα που σφράγισαν τον 20ο αιώνα. Από τις «δίκες της Μόσχας», μέχρι τη συμφωνίας της Γιάλτας, την «Άνοιξη της Πράγας», το «Τείχος του Αίσχους»  κ.α. Και σήμερα η Ε.Ε έχει υιοθετήσει ως επίσημη ιδεολογία τον αντικομμουνισμό και να επιχειρεί με κάθε τρόπο τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ προωθώντας την απαράδεκτη και αντιεπιστημονική θεωρεία των δύο άκρων, την προσπάθεια ταύτισης κομμουνισμού με φασισμό. Το βιβλίο σκοπεύει να ανοίξει ζητήματα αντιπαράθεσης με μία σειρά αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα, αποκαλύπτοντας ψέματα και συκοφαντίες σε κάθε πτυχή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.»

Τέλος αναφερόμενος στην ευρύτερη χρησιμότητα των δύο αυτών βιβλίων τόνισε: «Αφενός ν’ αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια για μία σειρά σημαντικά ζητήματα, ν’ ανοίξει ένα μέτωπο ενάντια στον κυρίαρχο αντικομμουνισμό . Δεν αποτελεί ένα ζήτημα ακαδημαϊκού ή φιλολογικού ενδιαφέροντος αλλά η πάλη ενάντια σε τέτοια αφηγήματα που διαστρεβλώνουν την ιστορία, είναι και αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το παρόν και το μέλλον  για την κατεύθυνση να συνειδητοποιηθεί η επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Τα ιστορικά γεγονότα συμβαίνουν και έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα. Οι ερμηνείες βεβαίως δεν μπορεί να είναι ίδιες γιατί εξαρτάται από το πια ταξική σκοπιά βλέπει κανείς τα πράγματα. Ωστόσο υπάρχουν συγκεκριμένα γεγονότα που συμπεριλαμβάνονται στα βιβλία που δεν αλλάζουν ως τέτοια ακόμη όποια ερμηνεία και αν τους δώσεις».