Βαριά μέρα σήμερα. 31η Ιανουαρίου. Είκοσι επτά χρόνια πριν οι Τούρκοι αποβιβάζονταν στα Ίμια, με την χώρα να θρηνεί τρεις λεβέντες αξιωματικούς της.

Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης,  υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός. Έφυγαν για την αιωνιότητα με τον Σημίτη να ευχαριστεί τους...Αμερικανούς, γιατί "γκριζάρισαν" το Αιγαίο.

Από τα Ίμια, στην Μαδρίτη και την αναγνώριση εκ μέρους της Ελλάδας, ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Σημίτης-Πάγκαλος και η λοιπή κουστωδία. Που βολτάριζε στα κανάλια και στο Μαξίμου, την ώρα που η χώρα μας ήταν σε πόλεμο.

Πότε δεν θα μάθουμε τι έγινε πραγματικά την 31η Ιανουαρίου του 1996. Αν το ελικόπτερο μας καταρρίφθηκε από πυρά Τούρκων καταδρομέων.

Το σίγουρο είναι ότι μετά το ατόπημα του Νταβός και οι συναντήσεις Ανδρέα Παπανδρέου με τον συμφωνηθέντα "μη πόλεμο" που υπέγραψε η Ελλάδα και χαρακτήρισε ως λάθος του αργότερα ο Παπανδρέου, συνεχώς οπισθοπορούμε. 

Αφήνοντας συνεχώς έδαφος στην τουρκική επιθετικότητα. Πού βαδίζει βήμα-βήμα στις διεκδικήσεις της.

Είναι βέβαιο ότι ένας πόλεμος είναι τραγωδία. Αλλά υπάρχουν και "κόκκινες γραμμές". Αλλιώς και ο Μουσολίνι θα είχε φτάσει στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου του 1940, ενώ στις Θερμοπύλες ο Λεωνίδας θα επέλεγε τη "μη μάχη" μπροστά στους εκατοντάδες χιλιάδες Πέρσες.

Τούτο το σημείωμα, αφιερωμένο στους δυο νέους ανθρώπους, τον συγκυβερνήτη του F-4 υποσμηναγό Μάριο Μιχαήλ Τουρίτσικα, ετών 29, που έπεσε για πάντα  "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος"  στα νερά του Ιονίου και τον κυβερνήτη, σμηναγό Ευστάθιο Τσιχλακίδη, ετών 31, που αγνοείται. 

Και οι δυο τους ήρωες του "μη πολέμου" στο Αιγαίο. Υποκλινόμαστε.