Σταθμάρχης Λάρισας. Ένα από τα νευραλγικότερα σιδηροδρομικά κέντρα της χώρας. Ετών 59.

Το προσπερνάμε, γιατί και εμείς τον φτάνουμε (σε πολλά χρόνια φυσικά).

Προσόντα; Του κόμματος. Βαλίτσες κουβαλούσε στον ΟΣΕ, βιβλία κουβαλούσε στο Υπουργείο Παιδείας και εκεί στα 58 του αποφάσισε να γίνει ελεγκτής σιδηροδρομικής κυκλοφορίας.

Θα μπορούσε δηλαδή ένας αχθοφόρος στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» να μεταταγεί στο Υπουργείο Παιδείας, ως κλητήρας και μετά να γίνει ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας;

Το ίδιο είναι. Και εδώ στα χέρια του σταθμάρχη, βρέθηκαν πάνω από 350 ψυχές. Κι όμως έγινε αυτό που έγινε σε έξι μήνες, ενώ μπήκε σε μια ιδιαίτερη επιφορτισμένη «γραμμή» σαράντα μέρες πριν.

Ποιος τον έφερε πίσω, με την περίφημη κινητικότητα; Η παρούσα κυβέρνηση.

Όπως προφανώς έκανε και η προηγούμενη, η προπροηγούμενη και πάει λέγοντας.

Ο άνθρωπος σκράπας ήταν στο αντικείμενο. Αλλά φαίνεται ότι ήταν του κόμματος. Και όπως λέει και η παροιμία «θέλοντας ο Βλάχος (που πλήρωνε την αγιογραφία) μη θέλοντας ο ζωγράφος (που ψιλοπεινούσε) φόρεσε ο Χριστός τσαρούχια».

Αντί να προσλάβουν νέους ανθρώπους, που έχουν σπουδάσει για το επάγγελμα, έφεραν το Γρούεζα. «Ξέχασε» είπε να πατήσει το κουμπί.

Δεν φταίει αυτός. Αυτό που ξέχασε είναι το πολιτικό σύστημα (για να είμαι και δίκαιος, πλην ΚΚΕ, αν και δεν πολυμπορώ την «πάλη των τάξεων που παραμένει ιστορικά αδικαίωτη, ενώ η διεθνής καπιταλιστική μεθοδολογία σαμποτάρει την πρωτοβουλία της κολχόζνικης ιδιοκτησίας»). Ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, ο Σαμαράς, ο Παπαδήμας, ο Παπανδρέου, ο Καραμανλής, ο Σημίτης και πάει λέγοντας. Το 2000, επί Σημίτη, αγοράστηκε το σύστημα τύπου GPS για τα τρένα.

Έμεινε πρακτικά...αδικαίωτο. Και αυτοί φάγανε, φάγανε, φάγανε.

Αλλά αυτοί είμαστε. Στις εκλογές τους ίδιους θα ψηφίσουμε. Οπότε καλά ανοικτά τις παλάμες, γκε γκε;