Συνέντευξη στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» (ΡΑΔΙΟ ΑΙΧΜΗ-102,8) του Αλέκου Χατζηκώστα παραχώρησε ο γενικός γραμματέας της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας- ΔΟΕ (εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο ΑΣΕ-ΠΑΜΕ) Σπύρος Μαρίνης, που βρέθηκε στη Βέροια, ως ομιλητής σε εκδήλωση της Κ.Ο Εκπαιδευτικών του ΚΚΕ.
Ξεκινώντας, αναφέρθηκε στην τραγωδία-έγκλημα των Τεμπών, τονίζοντας :
«Τα δάκρυα και η θλίψη για το έγκλημα στα Τέμπη δεν στεγνώνουν. Ταυτόχρονα η οργή μας, ο θυμός μας μετατρέπεται σε αγώνα. Σε αγώνα για την προστασία της ζωής των εργαζομένων, σε αγώνα για να μη συγκαλυφθεί αυτό το έγκλημα. Και αυτό μέσα από την τραγικότητα αυτών των ημερών, είναι το πιο ελπιδοφόρο. Είναι ελπιδοφόρο, γιατί ο λαός, η νεολαία να βγαίνουν στο προσκήνιο, να απαιτούν με στεντόρεια φωνή αυτό το έγκλημα να μη συγκαλυφθεί, να αποδίδουν τις ευθύνες σε όλους τους κυβερνώντες και στη σημερινή κυβέρνηση, που ήξερε την κατάσταση και δεν πήρε κανένα μέτρο και σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις που μας οδήγησαν σε τραγικές καταστάσεις το 2023, με την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας που δίνουν ασύλληπτες δυνατότητες για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, να βιώνουμε τέτοιες τραγικές καταστάσεις».
Πώς προχωρά η υπόθεση της «αξιολόγησης» και γιατί είστε αντίθετοι;
«Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα νήμα κόκκινο δένει όλες τις εξελίξεις. Η κατάσταση στα σχολεία με την πολιτική που ακολουθείται από όλες τις ηγεσίες του υπουργείου βαίνει συνεχώς προς το χειρότερο. Τα προβλήματα στα σχολεία οξύνονται και δεν είναι καμία έλλειψη αξιολόγησης, που σήμερα έχουμε οδηγηθεί σε καταστάσεις π.χ να πλημμυρίζουν σχολεία με την πρώτη βροχή, να πέφτουν σοβάδες και ταβάνια στα κεφάλια των μαθητών, να ζούμε τραγικές καταστάσεις, όπως στις Σέρρες, όπου πριν λίγους μήνες χάσαμε ένα μαθητή μας από έκρηξη στον καυστήρα. Η κατάσταση στα σχολεία είναι τραγική και όλες αυτές οι πολιτικές που εφαρμόζονται και από τη σημερινή κυβέρνηση και από όλες τις προηγούμενες, με όποιο περιτύλιγμα και αν εμφανίζονται, δεν είναι πολιτικές που έρχονται να βελτιώσουν το δημόσιο σχολείο, το ακριβώς αντίθετο. Αυτό που ψευδεπίγραφα η κυβέρνηση ονομάζει αξιολόγηση, είναι ένα σχέδιο που έχει εκπονηθεί εδώ και 30 χρόνια, που έχει ως σκοπό να οδηγήσει τα σχολεία στην οικονομική εξαθλίωση, στην κατηγοριοποίηση, στην εντός πολλών εισαγωγικών «αυτονομία», στην εξάρτηση του σχολείου από την τσέπη του κάθε γονιού, που θέλει τα σχολεία να είναι κατηγοριοποιημένα στο ίδιο το περιεχόμενο της διδασκαλίας τους, στο τι και πώς μαθαίνουν τα παιδιά, θέλει ένα σχολείο ακόμη πιο ταξικό. Αυτός είναι ο στόχος της λεγόμενης «αξιολόγησης» που προωθεί η κυβέρνηση. Αυτό που λείπει και χρειάζονται τα σχολεία, είναι πολύ διαφορετικά πράγματα, για τα οποία καμία συζήτηση δεν γίνεται, ούτε περιλαμβάνεται στις πτυχές αυτού που η κυβέρνηση ονομάζει «αξιολόγηση». Τα σχολεία χρειάζονται υποδομές, χρειάζονται άμεσα να γίνουν αντισεισμικοί έλεγχοι, να εκδοθούν πιστοποιητικά πυρασφάλειας- πυροπροστασίας, χρειάζονται τα σχολεία μας προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. χρειάζονται σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα, χρειάζεται εξειδικευμένο προσωπικό, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, που θα στηρίξουν την εκπαιδευτική διαδικασία, ώστε να αντιμετωπίσουμε τα σύνθετα ψυχοκοινωνικά προβλήματα που οξύνθηκαν μέσα στην πανδημία . Και πάνω απ’ όλα τα σχολεία χρειάζονται στήριξη του εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη στην καθημερινή προσπάθεια και το μόχθο που πραγματικά καταβάλουν οι συνάδελφοι, για να μορφώσουν τα παιδιά του ελληνικού λαού. Αυτό δεν είναι κάτι θεωρητικό, αυτό αποδείχθηκε μέσα στα δύσκολα χρόνια, ποιος κράτησε τα σχολεία όρθια χωρίς καμία στήριξη, ποιος στάθηκε δίπλα στους μαθητές. Αντί η κυβέρνηση να στηρίξει τη δουλειά μας μέσα στην τάξη, επαναφέρει τη λεγόμενη «αξιολόγηση», μας επιστρέφει πάρα πολλά χρόνια πίσω και θεωρεί ότι η λύση σ’ αυτή την κατάσταση είναι να επιστρέψουμε σ’ ένα μοντέλο του επιθεωρητή, όπως 30, 50 χρόνια πριν, σ΄ ένα μοντέλο που θα συμπληρώνουμε πολλά κουτάκια, φόρμες και δείκτες και ότι αυτό δήθεν θα αναβαθμίσει τα σχολεία. Αυτά έχουν κριθεί παιδαγωγικά, όπου εφαρμόστηκαν, οδήγησαν σε τραγικά αποτελέσματα, εμείς σ’ αυτό είμαστε αντίθετοι. Αυτό που σήμερα χρειαζόμαστε, είναι να μπει στο επίκεντρο η ζωή, η μόρφωση, η εκπαίδευση, αυτά να μην αποτελούν κόστος, να μην αποτελούν μη επιλέξιμες δαπάνες. Άρα απ’ αυτή την άποψη, δίνουμε και τη μάχη της υπεράσπισης του σχολείου, απεργούμε την Πέμπτη 16/3 μαζί με όλο το λαό, για να μη μείνει στη σκιά, οι μεγάλες ευθύνες για το έγκλημα στα Τέμπη και δυναμώνουμε έναν αγώνα, που θα έχει στο επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες. Το 2023 οι ανάγκες μας δεν μπορούν ν’ αποτελούν κόστος. Οι ανάγκες μας είναι στο επίκεντρο και με όλα τα μέσα σε συμμαχία γονείς, μαθητές, όλος ο λαός, μπορούμε να τα καταφέρουμε».
