Εκδήλωση – συζήτηση πραγματοποίησε η ΕΛΜΕ Ημαθίας το απόγευμα της Τετάρτης 22/3 στο αμφιθέατρο του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας με θέμα την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης με τίτλο: «Αν η αξιολόγηση είναι η ερώτηση, ποια είναι η απάντηση;». Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν οι: Περικλής Παυλίδης, αναπληρωτής καθηγητής και Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος του ΑΠΘ, Νίκος Παπαχρήστος, οργανωτικός γραμματέας του ΔΣ της ΟΛΜΕ και Νεκτάριος Κορδής, μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Ο Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Χρήστος Πούλος συντόνισε τη συζήτηση.
Ο Περικλής Παυλίδης αναφέρθηκε σε γενικότερα ζητήματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα που ζούμε καθώς και στον ρόλο των εκπαιδευτικών , τονίζοντας: «…Τα εκπαιδευτικά συστήματα διαμορφώνουν στους μελλοντικούς εργαζόμενους συγκεκριμένες χειριστικές ικανότητες, στερώντας τους συνάμα την ικανότητα να στοχάζονται τη θέση τους στην κοινωνία, τις ανάγκες και τα συμφέροντά τους, να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ενεργό υποκείμενο της κοινωνικής ζωής. Εξόχως αντιφατική είναι και η θέση των εκπαιδευτικών στους σύγχρονους εκπαιδευτικούς θεσμούς, δεδομένης της εφαρμογής πολιτικών που υπονομεύουν τις συνθήκες υλοποίησης του έργου τους. Το τελευταίο, στις διδακτικές και παιδαγωγικές του διαστάσεις, αποκτά κομβική σημασία ακριβώς όταν καθίσταται αναγκαία η συστηματική εκπαίδευση των εργαζομένων ως φορέων επιστημονικών γνώσεων και νοητικών - γνωστικών ικανοτήτων…. ο έργο των εκπαιδευτικών είναι κρίσιμο στην παιδαγωγική του διάσταση, δεδομένου ότι συνεισφέρει στην καλλιέργεια μαθησιακού ενδιαφέροντος, χωρίς το οποίο δεν προκύπτει αυτόβουλη μαθησιακή δραστηριότητα, αυθεντική προσπάθεια για την κατάκτηση της διδασκόμενης γνώσης. Η καλλιέργεια μαθησιακού ενδιαφέροντος συνάπτεται με τη διαμόρφωση στάσης ζωής, αρχών και ιδανικών, τα οποία συγκροτούν το βαθύτερο νόημα της μαθησιακής προσπάθειας. Εν προκειμένω, το έργο των εκπαιδευτικών συντελεί στην ευρύτερη διαμόρφωση της συνείδησης και προσωπικότητας των μαθητών και μαθητριών…Τα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα υποτάσσονται στις απαιτήσεις της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας και ενσωματώνουν τις εργασιακές πρακτικές της, τόσο περισσότερο το έργο των εκπαιδευτικών υπονομεύεται, αποσταθεροποιείται και παραμορφώνεται. Οι εκπαιδευτικοί βρίσκουν τον εαυτό τους εγκλωβισμένο σε συνθήκες εργασιακής επισφάλειας, γραφειοκρατικού ελέγχου, ανταγωνισμού, αποξένωσης, αύξησης του φόρτου εργασίας, επαγγελματικού άγχους και ψυχικής εξουθένωσης.
Σημαντικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη παίζει η υπαγωγή των εκπαιδευτικών σε διαδικασίες αξιολόγησης, οι οποίες αποτελούν κομβικό μοχλό της συνολικής καπιταλιστικής μετάλλαξης της δημόσιας εκπαίδευσης, της μετατροπής των σχολείων σε αυτόνομες μονάδες οι οποίες υποχρεούνται μόνες τους να αναζητούν τους απαραίτητους για τη λειτουργία τους πόρους.
Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου σε συνάρτηση με την αξιολόγηση των σχολείων εισάγει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εκπαιδευτικών, τους διασπά και τους αποξενώνει. Αυξάνει τις ευθύνες τους για ευρύ φάσμα ζητημάτων που αφορούν τη λειτουργία των σχολείων, ενοχοποιώντας τους για τα προβλήματα της εκπαίδευσης, ενώ συνάμα αποστρέφει την προσοχή από τα κρίσιμα οικονομικά - ταξικά αίτιά τους, από τις ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων για τις πολιτικές που εφαρμόζουν.
Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου εισάγει στην εκπαίδευση κατεξοχήν καπιταλιστικές μεθόδους ελέγχου των εργαζομένων. Εδράζεται στην ταξική αντίληψη των αφεντικών ότι οι εργαζόμενοι, προκειμένου να είναι παραγωγικοί, θα πρέπει να βρίσκονται υπό διαρκή επιτήρηση, εξαναγκασμό και επισφάλεια των συνθηκών εργασίας και ζωής. Οι πρακτικές αξιολόγησης σε συνάρτηση με την ευρύτερη καπιταλιστική μετάλλαξη της δημόσιας εκπαίδευσης προκαλούν μαζικά στους εκπαιδευτικούς άγχος, ψυχική εξάντληση, γρήγορη αποχώρηση από το επάγγελμα, υποχώρηση σε τακτικές προσποίησης και προβολής επιδόσεων, κομφορμισμό…»
Στη συνέχεια οι δύο εκπρόσωποι της ΟΛΜΕ στάθηκαν στις απόψεις της ΟΛΜΕ και τόνισαν την ανάγκη συνέχισης του αγώνας με τις μορφές πάλης που έχουν επιλεγεί.
Ο Νίκος Παπαχρήστος αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εκπαιδευτικός τα τελευταία χρόνια, όπως μισθολογικά (την περικοπή του μισθού του κατά 40%, την απώλεια ενός κλιμακίου, πτώση αγοραστικής ικανότητας μισθού κ.α) ,καθώς έντονο εργασιακό στρες, ενώ κατήγγειλε την επιμονή του Υπουργείου Παιδείας να περάσει τις επιλογές του παρά την προεκλογική περίοδο.
Ο Νεκτάριος Κορδής τόνισε πως «…Το σχολείο αντιμετωπίζεται σαν επιχείρηση και οι μαθητές σαν πελάτες. Εκείνοι που πλήττονται πρώτοι είναι οι νεοδιόριστοι που πρέπει να μονιμοποιηθούν….Όπου εφαρμόστηκε αυτό το σύστημα παραμερίστηκαν οι παιδαγωγικές αρχές και αυξήθηκε το πελατειακό κράτος…»
Ακολούθησαν ερωτήσεις και παρεμβάσεις από τους παρευρισκόμενους.
