Αξιότιμοι συμπολίτες μου,

Εχθές, 23/3/2023, αναγκάστηκα να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση του Αντιπροέδρου στο Δ.Σ. της ΔΕΥΑΒ. Αναλογιζόμενος την βαριά ευθύνη που φέρει η συγκεκριμένη θέση και κυρίως σεβόμενος απεριόριστα την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, πρωτίστως ο κόσμος της τοπικής μας κοινωνίας και φυσικά τα άτομα που με όρισαν στη θέση αυτή, θεωρώ ότι τους οφείλω μία ξεκάθαρη, διαυγή, εμπεριστατωμένη και χωρίς υπεκφυγές απάντηση στους λόγους που με ώθησαν στην απόφασή μου αυτή. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας μου, πρωταρχικό μέλημά μου είχα την προσφορά στα κοινά από οποιαδήποτε θέση ευθύνης και ο σεβασμός στο συνάνθρωπό μου. Επιθυμούσα και εγώ να συμβάλλω, στο μέτρο που μου αναλογούσα και φυσικά όσο μπορούσα, στη βελτίωση των συνθηκών και της ποιότητας ζωής των συνανθρώπων μου, όσο ρομαντικό, «ποιητικό» και ίσως ουτοπιστικό ακούγεται αυτό. Όμως όλοι όσοι με γνωρίζουν το αντιλαμβάνονται αυτό. Τούτο θα είχε θετικό αντίκτυπο τόσο στη ζωή των παιδιών μου όσο και στη ζωή όλων μας. Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να πλάσω το εγκώμιό μου για την αυτοπροβολή μου, αλλά πάντοτε κινήθηκα με γνώμονα την εντιμότητα, την ηθική που οι αρχές μου μου υπαγόρευαν και την αυταπάρνηση. Όταν ανέλαβα την τόσο νευραλγική αυτή θέση, από την οποία οφείλω να αναφέρω ότι δεν είχα απολύτως κανένα οικονομικό όφελος, είχα ένα όραμα, μία ελπίδα (που τελικά αποδείχθηκε ψευδαίσθηση) ότι θα μπορούσα να παράξω έργο. Δυστυχώς όμως όλες οι ελπίδες και τα όνειρά μου διαψεύστηκαν, αφού στην πορεία διαπίστωσα με μεγάλη μου θλίψη, ότι η συγκεκριμένη θέση στερούνταν παντελώς αρμοδιοτήτων, στερούνταν οποιασδήποτε πρωτοβουλίας, δεν υπήρξε καμία απολύτως ενημέρωση των πεπραγμένων, δεν υπήρχε συνεννόηση και   ουσιαστικά η παρουσία μου εκεί ήταν κυριολεκτικά«διακοσμητική». Στις επανειλημμένες προσπάθειές μου να αλλάξω την κατάσταση αντιμετωπίστηκα με φαιδρότητα, με απαξίωση,χαρακτηρίστηκα «γραφικός» και αντιδραστικός. Δεν έχω μάθει να απαξιώνομαι άδικα και δεν θα επιτρέψω να απαξιωθώ. Επιθυμώ να γίνει απολύτως αντιληπτό ότι δεν είναι μία προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών μου, πάντοτε φυσικά στο μέτρο που μου αναλογούν, αφού έχω μάθει με παρρησία και τόλμη να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και τις συνέπειες των πράξεων μου, ούτε και φυσικά «εγκαταλείπω το καράβι στα δύσκολα». Δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες επί του παρόντος, παρά μονάχα όταν έρθει η ώρα. Πλην όμως η εντιμότητα και η αξιοπρέπειά μου είναι αδιαπραγμάτευτα. Το μοναδικό για το οποίο οφείλω να απολογηθώ είναι ότι δεν μπόρεσα να επιτύχω περισσότερα προς όφελος των συνανθρώπων μου και δεν κατάφερα να αλλάξω μία παγιωμένη κατάσταση, η οποία δεν συμβάδιζε με τους δικούς μου αξιακούς, ιδεολογικούς και ηθικούς κανόνες. Και γνωρίζω ότι όταν διαφωνείς και είναι αδύνατον να αλλάξεις κάποια πράγματα, τότε με αξιοπρέπεια αποχωρείς, χωρίς να κατηγορείς και να εκτοξεύεις πομπώδεις μύδρους.