breaking news Νέο

"To Όνομα του... Ρόϊδου" - του Δημήτρη Κουκούδη

«Μήλο μου κόκκινο, Ρόϊδο γραμμένο,

γιατί με μάρανες τον πικραμένο»

 

Είναι ένα «αυθόρμητο» συλλαλητήριο στο Βουκουρέστι την δεκαετία του 80, από αυτά που προλάβαμε και ζήσαμε όσοι σπουδάσαμε εκείνους τους καιρούς σ αυτές τις χώρες.

Ο «Αριστερόστροφος» φασισμός, στο δικό μου μυαλό είχε και εικόνες και μνήμες που δεν θα ήθελα να έχω ! Άλλα έχω, δυστυχώς και μνήμες και εικόνες σαν αυτήν ! 

Προσέξτε στα πλευρικά του κόσμου αυτούς με τα «μαύρα» είναι η σεκουριτάτε. 

Οι γενίτσαροι του κόμματος που καθόριζαν την τάξη και την αταραξία, στην χώρα.

Ορκισμένοι δολοφόνοι στην προστασία του καθεστώτος.

Τους θυμάμαι γιατί με παρακολουθούσαν. Ειδικά από την μέρα εκείνη που μάλωσα με τον βοηθό της καθηγήτριάς μου επειδή φορούσα σταυρό και βγήκε από το πουκάμισο ....Το θεώρησε ...έμμεση προπαγάνδα .

Ήταν παντού . 

Βγαίνανε από παντού. 

Μέχρι κι από τάφους βγαίναν. Είσοδοι που ήταν στα νεκροταφεία.

Είσοδοι που σε πηγαίνανε στον κάτω κόσμο του Κομουνιστικού κόμματος.

Βγαίνανε από την υπόγεια πόλη του Τσαουσέσκου, ανά πάσα στιγμή για να καταστείλουν οποιαδήποτε εξέγερση, οποιαδήποτε αντίσταση, οποιαδήποτε άλλη γνώμη ... 

Εκείνο τον καιρό λατρεύαν και τιμούσαν τον Μίκη για δικό τους. 

Ο Ελύτης είχε πάρει το Νόμπελ και ο Ρίτσος ζούσε κι έγραφε ακόμα ποιήματα, για το δίκιο του αγώνα. 

Του αγώνα που τραγουδούσε ο Μάνος Λοίζος, εκείνο, που πολλά του στέρησε.

Οι άνθρωποι σαν τον Μίκη, αγαπητοί πατριώτες, δεν λοιδορούνται και δεν απαξιώνονται όταν λένε την γνώμη τους κι αυτή η γνώμη δεν μας αρέσει η δεν μας κολακεύει.

Είναι ο Μίκης από αυτούς που προσωποποιούν το Ευαγγελικό «Ότι πολύ ηγάπησε» και του συγχωρούμε την οποία υπερβολή γιατί γίνεται από πολύ αγάπη . 

Αγάπη που την πλήρωσε αποδεδειγμένα με την ζωή του.

Για να αμφισβητήσεις έναν σαν τον Μίκη, πρέπει να έχεις την ίδια ζωή, να έχεις χάσει την ζωή σου όσο εκείνος, και να την έχεις κερδίσει επίσης όσο εκείνος. Τους ανθρώπους σαν τον Μίκη προλάβαμε, όμως, να τον προσβάλουμε και να τον λοιδορήσουμε, απλά γατί έτυχε να ζει ακόμα και να είναι εκεί και να έχει την γνώμη να μας πει ότι :

«άλλο ο εθνικισμός κι άλλο ο πατριωτισμός». 

Αν ζούσαν κι ανέβαιναν εκεί πάνω ο Ελύτης, ο Χατζηδάκης, ο Ρίτσος, πάλι το ίδιο θα κάνανε κάποιοι από μας, αν δεν τους άρεσαν τα λεγόμενα τους. 

Κι ας είχαν φάει ξύλο και εξορίες . 

Κι ας είχαν πάρει βραβεία Νόμπελ, Όσκαρ και Λένιν ....

(Το αφιερώνω σ ένα φίλο μου από τη Χαρίεσα Ναούσης, με αλυτρωτικές εμμονές, που μου έλεγε ότι ήταν Μακεδόνας πατριώτης, μιλούσε Σλαβοσκοπιανά και τα έλεγε Μακεδονικά  και θεωρούσε τον Παύλο Μελά δολοφόνο,  την Πηνελόπη Δέλτα ψεύτρα και παρανοϊκή, τον δε Τέλλο Άγρα να μην σας πω ....

Τα ‘λεγε σε μένα που τους είχα Ήρωες, που είμαι γόνος Μακεδονομάχων και αντί να τον κόψω δια παντός, τον ανεχόμουν από ευγένεια και ...εν συναίσθηση. Ίσως γιατί μας ένωνε η παράδοση του τόπου .

Η μουσική παράδοση τουλάχιστον που μας ενώνει στις χαρές και στα πανηγύρια. Tότε που είμαστε αγαπημένοι γιατί μας ενώνει η χαρά. 

Αλλά ο άνθρωπος, όταν χάνει φαίνεται ...

Και στην παρούσα φάνηκαν πολλά.

Βλέπεις στην Μακεδονία, με τόσα σύνορα γύρω γύρω όλα «ανακατεύονται» και «μπερδεύονται» κι έχουν άλλο χρώμα κι όταν παίζουν τα όργανα τα ίδια τραγούδια λέμε και τα ίδια χορεύουμε μαζί, σαν γόνοι της Βυζαντινής και απόγονοι Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

 

Μόνο της γιαγιάς μου το Κατσούλι με τις μαύρες φούντες, από την Κορυφή Ημαθίας, δεν θα μπορούσες να μπερδέψεις με τίποτε.

Μιλούσε μόνο του, όταν δεν μιλούσε η γιαγιά, να μας πει σε Ελληνική γλώσσα με Ρουμλουκίωτικη προφορά:

(«το χουμι πτουν Μεγαναλέξανρο γιέμ,

είμαστι Ρωμαίκο νταμάρι .

Νε Τούρκικου , νε Βουργάρκου. 

Μην αστουχίς και μη κιουτέψς»)

 

Έφυγε η θειά Παρασκιβούδα, η γιαγιά μου, χορεύοντας τη Λυπιρίδα κρατώντας το μαντίλι σαν λάβαρο στο δεξί χέρι και κοιτώντας το χώμα που πατούσε και δεν ζει να δει και να ακούσει εμάς που δεν τιμήσαμε ούτε κρατήσαμε τα ....Μυστικά του Βάλτου.

του Δημήτρη Κουκούδη


Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής