Η επικρατέστερη επιστημονικά ερμηνεία για την ασαφή ονομασία ‘Βλάχος’ είναι ότι σημαίνει τον λατινόφωνο. Και μάλιστα η λέξη αυτή αποτελεί ετεροπροσδιορισμό, τον οποίον τα σλαβικά και γερμανικά φύλα - το κάθε ένα με την δική του φωνητική απόδοση - χρησιμοποιούσαν παλιά για τους λατινόφωνους. Γιαυτό έχουμε παλιές και νεώτερες λέξεις όπως: vlahi, vloh, vlah, walh, walah, valchen, walen, welsch, walcha κ.ά. Ιδιαίτερα τα γερμανικά φύλα χρησιμοποιούσαν τέτοιους όρους για να δηλώσουν τον ξένο, τον μη γερμανό. Άρα οι ονομασίες αυτές δεν δηλώνουν από μόνες τους μια συγκεκριμένη εθνότητα, αλλά έναν προσδιορισμό ή ένδειξη λατινοφωνίας, λόγω προφανέστατα της λατινικής κατάκτησης. Μη ξεχνάμε ότι και τα βρετανικά νησιά είχαν τελέσει κάτω από ρωμαϊκή κυριαρχία. Πρέπει να σημειώσω ότι για τέτοια θέματα η επιστήμη δεν έχει μιλήσει τελεσίδικα.
Οφείλω εδώ να καταθέσω την άποψη του μακαρίτη γλωσσολόγου στο ΑΠΘ, Νίκου Κατσάνη, για τους Βλάχους της Βαλκανικής: «… Οι Βλάχοι της Βαλκανικής αποτελούν ένα καθαρό γλωσσικό φαινόμενο (εκλατινισμένοι γηγενείς πληθυσμοί) και οι ελάχιστες ιστορικές πληροφορίες για αυτούς δεν συνηγορούν στην αντίληψη ότι αποτελούν ξεχωριστή εθνολογική ομάδα∙…αυτό αποδεικνύεται και από αρχαιολογικά ντοκουμέντα και σχετικές μαρτυρίες…» (βλέπε βιβλίο του: ‘Οι Βλάχοι’, Νίκου Α. Κατσάνη, εκδ. UNIVERSITY STUDIO PRESS, σελ. 40).
Από την άλλη, ο Ουαλός, Τ. J. Winnifrith στο βιβλίο του ‘Τhe Vlachs, the history of a Balkan people’, New York, 1987’, δείχνει να υποστηρίζει ότι οι Βλάχοι είναι λαός στα Βαλκάνια, άρα έθνος, και μόνο από τον τίτλο του βιβλίου.
Ας δούμε, όμως, τι λέει για αυτόν ο βλαχολόγος-ρωμανιστής, Α. Λαζάρου στο τετράτομό του με τίτλο ‘Ελληνισμός και λαοί της ΝΑ Ευρώπης’, Αθήνα 2010. (μπορείτε να το κατεβάσετε διαδικτυακά: π.χ. για 4ο τόμο: LAZAROU-4os-OLO_LR.pdf) :
Α. «…Ανευρίσκεται (σ.σ. στο συνέδριο του ΚΕΜΟ στην Λάρισα το 1998) ο Ουαλλός T. Winnifrith που σε δημοσίευμά του χαρακτηρίζει του Βλάχους Ελλάδος εθνότητα μη ελληνική…» (προαναφερθέν τετράτομο, τόμος Γ΄, σελ. 376, που έχει ως σημ. 72 τη πηγή ‘Τhe Vlachs, London, 1987).
Β. «Το Κουτσοβλαχικό ζήτημα διαπλέκεται στα πλαίσια του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο ορίζει εκπρόσωπο των Βλάχων (σ.σ. έναν) Ουαλλό (σ.σ. εννοεί του Τom Winnifrith που τον κατονομάζει στο τετράτομό του πολλές φορές, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως), παραδεχόμενο μάλιστα αναρμοδιότητα επιστημονική. Eπιχορηγεί επισκέψεις του (Ουαλλού) στα βλαχοχώρια με κύριο σκοπό την εσπευσμένη συγγραφή βιβλίου, στο οποίο προβάλει τους βλαχόφωνους σαν ξεχωριστή εθνότητα, κρίνοντας προφανώς με βάση την πραγματικότητα της πατρίδας του. Διότι οι Ουαλλοί χάνοντας την εντόπια γλώσσα τους κατά την διάρκεια της ρωμαιοκρατίας (78-407 μ.Χ.) και αποκτώντας λατινογενές ιδίωμα, οπότε γίνονται λατινόφωνοι, βλαχόφωνοι, Βλάχοι, όρος του οποίου εξέλιξη αποτελεί η ταυτόσημη λέξη Ουαλλοί, διαφέρουν φυλετικά και γλωσσικά από τα γερμανικά φύλα, (σ.σ. δηλαδή τους) Άγγλους και Σάξονες, που μετακαλούνται στα βρετανικά νησιά μετά την αποχώρηση των ρωμαϊκών λεγεώνων (407 μ.Χ.) και τον παρεπόμενο πόλεμο, για την επιβολή της ειρήνης∙ αλλά αυτοί (σ.σ. Άγγλοι & Σάξονες) τελικά επιβάλλουν την εξουσία τους, της οποίας μόλις τελευταία επιχειρείται απόσειση» (προαναφερθέν τετράτομο, σελίδα 555, Γ΄ τόμος, στο υποκεφάλαιο ‘Ουαλλός εκπρόσωπος των βλαχοφώνων Ελλήνων στο Συμβούλιο της Ευρώπης’ και γενικό κεφάλαιο ‘Η επικαιρότητα του Κουτσοβλαχικού Ζητήματος).
Στις αμέσως επόμενες σελίδες (556-557) και στο υποκεφάλαιο, ‘Ο διάδοχος και ο εθνολογικός χάρτης της Ευρώπης’ ο Α. Λαζάρου αναφέρεται στον Β. Mπάρμπα, ‘φυγά’ επί Τσαουσέσκου από την Ρουμανία, που τον θεωρεί συνεχιστή του Τ. Winnifrith. Αυτός δραστηριοποιείται στο Φράϊμπουργκ της Γερμανίας, συνεργάζεται με τον Περιφάν από την Γαλλία κ.ά., προβαίνει σε βλαχολογικά συνέδρια, είναι μέσα στα ευρωκοινοτικά πράγματα με γνωριμίες, πρωτοστατεί για παμβλαχόφωνη ένωση και ‘παρωθεί τεχνηέντως τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ε.Ο.Κ. για παρεμβάσεις στην Ελλάδα’ (σ.σ. για τους Βλάχους).
Γ. «…Ουαλλία, γενέτειρα του Tom Winnifrith, που θέλει τους ελληνόβλαχους εθνότητα ξεχωριστή από τον ελληνισμό…». Και έχει ως σημείωση 214 τα παρακάτω:
«Κρίνει εξ ιδίων. Αλλά σφάλλεται. Διότι η διαφορά μεταξύ Ουαλλών και Βλάχων Ελλήνων είναι θεμελιώδης. Ασφαλώς αμφότεροι (ενν. είναι) αυτόχθονες στις κοιτίδες τους. Όμως οι μεν πρώτοι (ενν. Ουαλλοί), ως φορείς αρχικής γλώσσας χωρίς γραφή λόγω αφανισμού της, προσκολλώνται στην νέα, ουαλλική-βλάχικη, δημώδη λατινική, την οποία θέλουν τώρα να καταστήσουν επίσημη γλώσσα της Ουαλλίας (σ.σ. το επέτυχαν αργότερα. Τώρα υπάρχουν 2 επίσημες γλώσσες στην Ουαλλία: αγγλικά & ουαλλικά. Αυτά γράφτηκαν από τον κ. Α. Λαζάρου πριν γίνει αυτό), οι δε δεύτεροι (ενν. ελληνόβλαχοι) στα διάβα των αιώνων διαφυλάσσουν - πλην ειδικών περιπτώσεων - την ελληνική, ισχυρότερη της λατινικής, σεβαστή μάλιστα και από τους κατακτητές, δευτερευόντως δε και πάντοτε για πρακτικούς σκοπούς χρησιμοποιούν την λατινική, την οποίαν χωρίς επεμβάσεις μελετούν επισταμένως ως έκφανση μιας ιστορικής περιόδου και ως πηγή ελληνικών στοιχείων απόντων από την νεοελληνική! Εύλογα οι Έλληνες Βλάχοι εξοργίζονται και στην παραμικρή απόπειρα αποκοπής τους από τον Ελληνισμό, καταλογίζοντας δε τις ευθύνες προ πάντων στους Έλληνες αρμόδιους, επειδή δεν ενημερώνουν δεόντως τους ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους ευρωπαϊκούς παράγοντες∙ όλοι ομολογούν, ακόμα και ο Weigand, την ελληνική συνείδησή τους, απόλυτα πλέον αποφασιστική σήμερα για τον εθνικό καθορισμό, την εθνική ταυτότητα, όπως μετά πλήρη 20ετία στην ρουμανική μετάφραση της διδακτορικής διατριβής του επισημαίνει και ο Max Demeter Peyfuss…» (προαναφερθέν τετράτομο, σελ. 611, τόμος Γ΄, σημ. 214).
Δ. «εκπροσωπούνται οι Βλάχοι στο European Science Foundation, στο οποίο προστέθηκε η δραστηριοτητα «Comparative Studies on Governments and Νondominant Ethnic Groups in Europe (1850-1940), από τον Dr. J. Tom Winnifrith, United Kingdom, the Vlachs as a rural minority in the Balkans, 1850-1940, προϊόντος συχνών επισκέψεων στα βλαχοχώρια, με γνώμονα την παρουσίαση των Βλάχων ως ξεχωριστής εθνότητας, χωρίς την παραμικρή ελληνική παρέμβαση τόσο για την εκπροσώπηση όσο και για την προβολή εσφαλμένης απόψεως, δοθέντος μάλιστα ο ίδιος στον πρόλογο δηλώνει αναρμόδιος επιστημονικά…». (προαναφερθέν τετράτομο σελ. 139-140, Δ΄ τόμος). Είναι σαφές το τί επιχείρησε να κάνει ο Τ. Winnifrith.
Με λίγα λόγια οι Βλάχοι στην Ελλάδα δεν αποτελούν εθνότητα, τα βλάχικα δεν είναι επίσημη γλώσσα, ενώ οι Ουαλλοί αποτελούν εθνότητα, ήτοι συνιστώσα χώρα του Ηνωμένου Βασιλείου, με επίσημη την ουαλλική γλώσσα, εκτός της αγγλικής. Ξεκάθαρα πράγματα!
Θεωρώ ότι αυτά είναι ιδιαίτερα άγνωστα για τους περισσότερους Έλληνες, οι κινήσεις δε κάποιων (με τις συνεργασίες τους) πρέπει να μας υποψιάζουν, γιατί οφείλουν να «έχουν γνώσιν.
