Εδώ και πάνω από ένα χρόνο παρακολουθούμε ένα διαρκές «σίριαλ», ενόψει των δημοτικών εκλογών. Οι υποψηφιότητες πάνε και έρχονται και στο τέλος...αποσύρονται. Δεν είναι δυνατόν να βασίζεται ένας επιθυμών ή επιθυμούσα στα «χέρια» ή τις ψήφους άλλων πολιτικών προσώπων, για να γίνει δήμαρχος, αντιπεριφερειάρχης, περιφερειάρχης και πάει λέγοντας. Αυτόφωτους χρειάζεται η τοπική αυτοδιοίκηση και όχι το αντίθετο. Αλλιώς η υπερέκθεση καταλήγει στο γνωστό λαϊκό γνωμικό «θα πηδήξω μάνα, θα σε δω παιδί μου». Εξάλλου, παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του JFK «μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου», θα λέγαμε «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει το...κόμμα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για το κόμμα σου». Και όταν λέμε κόμμα, σίγουρα δεν εννοούμε το «ένα είναι το κόμμα»!