Θανάσης; Ποιος Θανάσης;

"Και για να έχουμε καλό ερώτημα, Γκρούεζα, εσύ τι δουλειά κάνεις;"

"Από μικρό παιδάκι είμαι στο κόμμα, κύριε υπουργέ".

"Ναι, αλλά τι δουλειά κάνεις;"

"Του κόμματος, κύριε υπουργέ".

Έτσι κι ο Θανάσης. Του κόμματος από παιδάκι. Κι η Θανάσαινα του κόμματος. Από το νηπιαγωγείο αυτή, από τον παιδικό ο Θανάσης;

Μα ποιος Θανάσης; Ποια Θανάσαινα; Τι επαγγέλονται;

Όπου φυσάει ο άνεμος, κύριε υπουργέ. Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Το θέμα είναι, ποιο κόμμα; Τι τους νοιάζει, τι μας νοιάζει; Διότι είναι να μην τρουπώσεις στο κόμμα. Όχι φυσικά το ΚΚΕ, εκεί είναι στρατιώτες, όχι επαγγελματίες αριβίστες.

Και εσύ το ίδιο όνειρο έχεις με το Θανάση. Και εμείς. Για έναν πλέριο σοσιαλισμό, για μια αριστερά του μόλου, που βάρκες και μαούνες έχει το όνειρο στην αποκατάσταση.

Και μετά αναρωτιούνται, γιατί παίζει στο γραμμόφωνο για αυτούς το "πώς καταντήσαμε λοχία, ποιος είμαι εγώ, ποιος είσαι εσύ".

Θανάσης; Ποιος Θανάσης;

Τι σχέση έχουν με την αριστερά του Μπανιά, του Κύρκου;

Για τρούπωμα είναι όλοι τους. Και το μεροκάματο να πέφτει. 

Ποιος Θανάσης; Ποια light αριστερά; Για πρώτη και τελευταία φορά;