Πέντε ψυχές. Δυο νέοι γονείς και τρία παιδιά. Ούτε λέξη για σχολείο, νηπιαγωγείο ή παιδικό σταθμό. Όλοι μαζί στην καθημερινή μάχη της επιβίωσης, αναζητώντας υλικά που θα τους φέρουν λίγα χρήματα, για να ζήσουν. Το στιγμιότυπο στα φανάρια της εισόδου της Βέροιας καταδεικνύει τη σκληρή πραγματικότητα σε αυτή την πάλη, που δεν έχει μήτε γιορτές, μήτε σχόλες. Κάποιοι το λεν νομαδική ζωή. Μήπως είναι το «προπέτασμα καπνού» της δικής μας συνείδησης, αυτή η ζωή που τα παιδιά δεν θα μάθουν ποτέ γράμματα; Μιλάμε για ψυχές και όχι για μνημόνια και αριθμούς.