Ο Χρήστος Γιαννακάκης αποτελεί παράδειγμα δεινού συζητητή, που χαίρεσαι να μιλάς μαζί του. Η εμπειρία του στα αγροτικά κοινά, αλλά και η κατάρτιση και η οξυδέρκεια, του δίνουν τα χαρακτηριστικά που σίγουρα επιθυμείς να έχεις δίπλα σου, σε μια ζωντανή συνέντευξη. Μιλήσαμε παραπάνω από μια ώρα. Σίγουρα θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε για πολλά λεπτά ακόμη. Ο πρόεδρος της «Κοινοπραξίας» το «έχει», όπως λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα. Άλλωστε και ο ίδιος υπηρέτησε το χώρο μας, οπότε γνωρίζει καλά πώς να κάνει μια συνέντευξη γεμάτη ουσία! Τα επιχειρήματα που μας κατέθεσε, μέσα από στοιχεία που είχε μαζί του και μέσα από μελέτες και αναλύσεις των στελεχών της «Κοινοπραξίας Συνεταιρισμών Ομάδων Παραγωγών Ημαθίας». Τι πιο τραγικό, αλλά και τι αποτελεσματικότερο ως «όπλο» των τοπικών βουλευτών, να αξιοποιήσουν τα όσα μας είπε για την τραγική απώλεια του εισοδήματος των παραγωγών μας;

«Η τραγική κατάσταση των αγροτών μας δεν μπορεί να περιγραφεί. Πολλά χωράφια είναι ακλάδευτα και αράντιστα. Οι παραγωγοί μας έλαβαν 12 λεπτά στο επιτραπέζιο ροδάκινο, κάτω από το καλλιεργητικό κόστος, ενώ στα νεκταρίνια το ποσό ανά κιλό, κάτω και πάλι του καλλιεργητικού κόστους, άγγιξε τα 8 λεπτά! Συνολικά οι παραγωγοί της Ημαθίας και της Πέλλας λοιπόν, εισέπραξαν 48 εκ. ευρώ, κάτω του καλλιεργητικού κόστους».

Σταχυολογώ λοιπόν από το χειμαρρώδη λόγο του τα σημαντικότερα από τα λεχθέντα του.

-Οι Ιταλοί πούλησαν το ακτινίδιο 1,70 ευρώ το κιλό, ενώ βάπτισαν ιταλικά και πολλά ελληνικά φορτία, οι Ισπανοί 1,60, οι Γάλλοι 2,10, οι Πορτογάλοι 1,60 και εμείς 1,16 ευρώ. Οι Ιταλοί πούλησαν μήλα με 0,83 λεπτά και εμείς με 0,39.

-Είναι μύθος τα πολλά στρέμματα καλλιέργειας στους ανταγωνιστές μας. Ο μέσος ιταλικός όρος είναι 16,5 στρέμματα ανά παραγωγό και ο αντίστοιχος ισπανικός 20 στρέμματα.

-Πρέπει να στραφούμε σε εταιρείες κοινής εμπορικής διαχείρισης.  Να μεγαλώσουμε τα μεγέθη και την ποικιλία νωπών  προϊόντων, που θα προσφέρουμε. Το υπουργείο να δώσει κίνητρα σε αυτή την προσπάθεια, όπως χαμηλό φορολογικό συντελεστή. Μπορεί να σταθεί νομικά και να δημιουργηθεί μια σύμπραξη ικανού μεγέθους, ένα ιδιότυπο ΣΔΙΤ. 

- Υστερούμε σε ποσότητες και τιμές. Δυο συνεταιρισμοί στην Ιταλία διακινούν 1 εκ. ευρώ, ενώ στην Ελλάδα 150 έμποροι 280.000 τόνους.  Στην Ελλάδα διακινούν επιτραπέζιο ροδάκινο 133 συνεταιριστικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Οι Γερμανοί αγρότες κάνουν συνεταιρισμούς με 3 μέλη, αλλά έχουν από πίσω τους «ομπρέλα» ισχυρές εμπορικές εταιρείες.

-Χάνουμε κάθε χρόνο τις μεγάλες αγορές λόγω της κακής μας οργάνωσης. Στη Δυτική Ευρώπη οι συμφωνίες γίνονται όχι πλέον στη λαχαναγορά, αλλά με μεγάλα σούπερ μάρκετ. Η μεγάλη αλυσίδα απαιτεί ικανή ποσότητα και ποιότητα, όχι μόνο όμως ροδάκινα, αλλά ποικιλία νωπών αγροτικών.

Στη  Γερμανία, που είναι η μεγαλύτερη αγορά επιτραπέζιων ροδάκινων, καταναλώνοντας 290.000 τόνους ετησίως, ο δικός μας τζίρος μόλις που αγγίζει το 5%. Τα υπόλοιπα είναι των Ισπανών και των Ιταλών. Στη Σκανδιναβία, που ήδη η «Κοινοπραξία» έστειλε πέρσι 40 φορτία, ελληνικά ροδάκινα δεν υπάρχουν.

Η μεγαλύτερη αγορά μας είναι η Πολωνία, όπου και πάλι έχουμε μόλις το 11% από τους 110.000 τόνους που καταναλώνει.

Πρώτη αγορά μας η Ρουμανία και ακολουθεί η Βουλγαρία. Όλοι όμως γνωρίζουμε το πώς φεύγουν «μαύρα» φορτία από τα χωράφια μας για εκεί.

-Μετά το ρωσικό εμπάργκο στραφήκαμε στις Αραβικές χώρες. Η Σαουδική Αραβία εισάγει 36.000 μόλις τόνους.

Στόχος μας ο κλαδικός εμπορικός συνεταιρισμός. Θέλουμε τη συμμετοχή όλων, είτε συνεταιρισμών, είτε ομάδων παραγωγών.

-Δεν με βρίσκει σύμφωνο η άποψη της ΕΚΕ για την καλλιέργεια περισσότερων στρεμμάτων συμπύρηνων. Το 2016 είχαμε 173.000 στρέμματα και πέρσι 183.000.

-To 2015, συναντήσαμε τον Ιβάν Σαββίδη για το ζήτημα του ρωσικού εμπάργκο. Υπήρχε ενδιαφέρον από το Ρώσο πρωθυπουργό Ντμίτρι Μεντβέντεφ να βοηθήσει τη χώρα μας, καθώς και την Ουγγαρία, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συνεργαστούμε με μια περιφέρεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με μια κοινή εμπορική επιχείρηση. Είχαμε διοργανώσει μάλιστα, το Μάιο εκείνης της χρονιάς, συνάντηση στο Επιμελητήριο,  με Ρώσους αξιωματούχους. Δυστυχώς η προσπάθεια σταμάτησε εξαιτίας της Ε.Ε.

-Οφείλουμε να ξαναζωντανέψουμε το σιδηρόδρομο για τις εξαγωγές μας. Τα κόμιστρα είναι υψηλά, αφού τα φορτηγά δεν έχουν επιστρεφόμενα φορτία. Το κόστος ενός φορτίου για τη Γερμανία είναι 3.000 ευρώ, για την Αγγλία 4.000, ενώ ένα κοντέινερ-ψυγείο για Ιαπωνία κοστίζει μόλις 600 δολάρια.

-Βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο της ίδρυσης της διεπαγγελματικής πυρηνόκαρπων. Μένουν οι υπογραφές. Ο ρόλος μας θα είναι συμβουλευτικός.

-Από τη θεομηνία του περασμένου καλοκαιριού, ο ΕΛΓΑ κατέληξε το Σεπτέμβριο ότι καλύπτονται οι ζημιές των παραγωγών της Ημαθίας και της Πέλλας. Τιμώρησαν μάλιστα με… επίπληξη την εισηγήτρια υπάλληλο, που έκανε τη θετική εκτίμηση (!!!).

Το Νοέμβριο συμφωνήσαμε, με τα στοιχεία που η «Κοινοπραξία» επεξεργάστηκε με ειδικό πρόγραμμα και πολλή δουλειά των στελεχών μας, αφού ο ΕΛΓΑ μας έλεγε ότι δεν έχει εκτιμητές. Πριν μερικές μέρες παραδόθηκαν τα τελικά στοιχεία. Αφορούν 12.500 παραγωγούς, 85 συνεταιρισμούς και 120 κλειδάριθμους, που εμείς καταθέσαμε.

Τους είπαμε ότι θα πάμε στα δικαστήρια, αν δεν μας αποζημιώσουν.

-Ο ΕΛΓΑ πρέπει να καλύπτει τον αγρότη, ώστε να συνεχίσει να καλλιεργεί. Το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης είναι εκ του νόμου υποχρεωμένο να καταβάλλει το 20% του προϋπολογισμού του στον ΕΛΓΑ, κάπου 30 εκ. ευρώ το χρόνο, αλλά δεν το έκανε ποτέ. Από το 2011 μέχρι σήμερα έδωσε μόλις 4 εκ. ευρώ!

Στο συμβούλιο του ΕΛΓΑ δεν υπάρχει εκπρόσωπος των αγροτών πλέον.

-Οι αγρότες μας μπορούν να αποζημιωθούν μέσω εθνικών πόρων για την απώλεια εισοδήματος από το ρωσικό εμπάργκο μέσω του De Minimis. 109 εκ. ευρώ μπορούν να δοθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό ανά τριετία.

-Χρειαζόμαστε πλέον προγράμματα ενεργητικής προστασίας για παγετό και χαλάζι. Οι επιχορηγήσεις είναι υψηλές. Αγγίζουν το 80% για μεμονωμένους αγρότες και το 100% για συνεταιρισμένους. Στη VENUS δοκιμάσαμε ένα αντιπαγωτικό σύστημα με μπεκ, που είχε πολύ καλά αποτελέσματα.

-Ως σύμβουλος του γραμματέα της ΝΔ Λευτέρη Αυγενάκη, προσπαθώ να βοηθήσω στη συλλογική δράση για μια αγροτική πολιτική, που θα λαμβάνει υπόψη της τις ανάγκες του μέλλοντος, αντλώντας εμπειρία από τα λάθη του παρελθόντος. Η χώρα μας δεν έχει άλλα περιθώρια να κάνει λάθη. Όσοι «χάνουμε» παιδιά στο εξωτερικό, όπως και εγώ, δεν μπορούμε να ανεχόμαστε τα λάθη των πολιτικών.

Όλη τη συνέντευξη του Χρήστου Γιαννακάκη μπορείτε να τη δείτε στο site μας, www.imerisia-ver.gr