Η εκπροσώπηση της Ημαθίας στα εθνικά πρωταθλήματα της χώρας μας από την νέα περίοδο γίνεται ακόμη φτωχότερη, καθώς η ΒΕΡΟΙΑ, η μοναδική εκπρόσωπος της, τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια, στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, δεν κατάφερε να ξεπεράσει το βουνό των προβλημάτων, που φρόντισαν να της δημιουργήσουν αυτοί που την διοίκησαν τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει την προσπαθεια στα μέσα του πρωταθλήματος και το μέλλον της αυτή τη στιγμή να διαγράφεται αβέβαιο.

Διαφορετική διαδρομή που και αυτή όμως δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ακολούθησαν οι τρεις εκπροσωποι μας στην Γ’ Εθνική: η Νάουσα, ο Φίλιππος Αλεξάνδρειας και ο Μ. Αλέξανδρος Τρικάλων.

Η Νάουσα παλαιψε μέχρι τη τελευταία αγωνιστική και θα λέγαμε οτι αυτοκτόνησε αφού χρειάζονταν μόλις έναν βαθμό για να κερδίσει την παραμονή της στην κατηγορία και αυτή έχασε τρεις από τον ουραγό του βαθμολογικού πίνακα την ομάδα που είχε υποβιβαστεί από τον πρώτο κιόλας γύρο, τον Καμπανιακό, από τον οποίο ηττήθηκε στην έδρα της στην πιο κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος.

Ο Μ. Αλέξανδρος Τρικάλων ξεκίνησε εντυπωσιακά το πρωτάθλημα και ενω με 4 νίκες, μια ισοπαλία και μία ήττα από τον Ηρακλή που τελικά κατέκτησε την πρώτη θέση στον όμιλο και αυτήν με αμφισβητούμενο πέναλτι, έκανε πορεία πρωταθλητισμού τις πρώτες έξι αγωνιστικές και όλα έδειχναν οτι με άνεση θα κερδίσει την παραμονή του στην Γ’ Εθνική ηρθε η βαρειά ήττα (0-4) στο γήπεδό του απο την ΑΕ Καρίτσας στα πλαίσια της 7ης αγωνιστικής για να προκαλέσει τριγμούς να χάσει την ισορροπία του, την οποία δυστυχως δεν κατάφερε να ξαναβρεί, με αποτέλεσμα και αυτός να οδηγηθεί στον υποβιβασμό.

Είναι αλήθεια όμως οτι η επιστροφή της ομάδας των Τρικάλων στα τοπικά πρωταθλήματα ξεπεράστηκε πιο εύκολα, από αυτήν της Νάουσας και του Φιλίππου Αλεξάνδρειας και όχι μόνο επειδή συνοδεύθηκε από την κατάκτηση ενος τίτλου του κυπέλλου της ΕΠΣ Ημαθίας, αλλά και κυρίως επειδή οι άνθρωποι του στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος φρόντισαν να μην δημιουργήσουν υψηλές προσδοκίες στον κόσμο. Ηθελαν όπως υποστήριζαν με την συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής να αποκτήσουν μια καινούρια και αγνώριστη γι’ αυτούς εμπειρία και όπου τους βγάλει και την απέκτησαν.

Και ερχόμαστε στην περίπτωση του Φιλίππου Αλεξάνδρειας του οποίου η απόφαση να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής την περσινή περίοδο ενω πρωταθλητής της ΕΠΣ Ημαθίας και νόμιμος δικαιούχος του εισιτηρίου της ανόδου ηταν ο Μ. Αλέξανδρος Τρικάλων με κάθε κόστος για μας ήταν ένα τεράστιο λάθος.

Η Αλεξάνδρεια με την ιστορική ονομασία της μπορεί την περσινή περίοδο να είχε χάσει για ένα βαθμό τον τίτλο, που έδινε και το εισιτήριο της ανόδου όμως είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα αποτελούμενη από ποδοσφαιριστές της περιοχής της, πολλοί από τους οποίους ήταν νεαροί και με ευρύ μέλλον μπροστά τους. Ηταν λάθος λοιπόν να εκβιάσει την άνοδο της στην Γ’ Εθνική σε βάρος της προσπαθειας που είχε καταβληθεί τα προηγούμενα 4-5 χρόνια πριν προηγουμένως εξασφαλίσει τουλάχιστον τους πορους για να ανταποκριθεί στις οικονομικές απαιτήσεις της κατηγορίας που κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητες είναι για τα σημερινά δεδομένα της χώρας μας.

Δίχως την παρουσία ισχυρού χρηματοδότη είναι πολύ δύσκολο σήμερα να ανταποκριθεί μια ομάδα στις οικονομικές απαιτήσεις της Γ’ Εθνικής για περισσότερα από 1 - 2 χρόνια.

Οταν ιστορικές ομάδες που εκπροσωπούν ακμάζουσες παλαιότερα οικονομικά πόλεις οπως η Καστοριά αλλα και η Κοζάνη, τα Γρεβενά, το Κιλκίς αδυνατούν να σταδιοδρομήσουν όπως είναι δομημένο στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, δεν ξέρω γιατί θεωρείται υποτιμητικό μια ομαδα σαν την Αλεξάνδρεια, αλλά και κάποιες ακόμη που βρίσκονται στο δικο της οικονομικό επίπεδο να αγωνίζονται στα τοπικά πρωταθλήματα και γιατί θα πρέπει να εκβιάζουν την άνοδοτους με καταστρεπτικές πολλές φορές συνέπειες στην Γ’ Εθνική;