Ο Παναγιώτης Δημακάκος, χειρουργός, ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, δίνει την πραγματική διάσταση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης, οι οποίες κατά τον ίδιο είναι δίδυμες αδελφές, δεν συγκρούονται, αλλά είναι πυλώνες του ίδιου κτιρίου, που λέγεται αλήθεια. Συγκλονιστική η περιγραφή του, για τα θαύματα που έζησε στην πολύχρονη χειρουργική του θητεία : «Θυμάμαι την περίπτωση ενός αρρώστου 52 ετών με 5 παιδιά, όπου είχε αποφραγμένη την αορτή του. Καθάρισα την αορτή και είδα ότι οι βλάβες αυτές προχωρούσαν και στις νεφρικές αρτηρίες. Αν μείνουν οι νεφροί μία ώρα χωρίς ροή αίματος και οξυγόνο, νεκρώνουν. Είχε ήδη περάσει μισή ώρα, ώσπου να καθαρίσω την αορτή και να την κλείσω. Συνειδητοποιώ πλέον ότι θα έχω ένα νεφροπαθή ασθενή, που θα πρέπει 2 και 3 φορές την εβδομάδα να υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση. Με λούζει κρύος ιδρώτας και εκείνη την ώρα ψελλίζω μέσα από τη μάσκα τρεις φορές, σαν προσευχή : «Γλυκέ μου Χριστέ, άπλωσε τα χέρια Σου και κατηύθυνε τα δικά μου δάχτυλα». Όπως έχω ανοιχτή την αορτή και εκφύονται τα αγγεία, «τυφλά» βγάζω με τις λαβίδες τα σκληρά αθηρώματα και σε λιγότερο από μισή ώρα κάνω την πιο «τρελή» επέμβαση που θα μπορούσα να κάνω. Πέντε παιδιά τον περίμεναν εκεί έξω κι εγώ έκανα κάτι ανορθόδοξο! Όταν κάναμε την επομένη μια ενδοφλέβια αγγειογραφία,  ο ασθενής φαινόταν, όχι σαν να είναι χειρουργημένος, αλλά όπως τον γέννησε η μάνα του. Σαν να μην είχε αρρωστήσει ποτέ! Τότε στην επίσκεψή μου επάνω έκανα ομολογία στους νέους συναδέλφους μου : «Δεν χειρούργησα εγώ, παρακάλεσα και χειρούργησε κάποιος άλλος», τονίζει ο πανεπιστημιακός δάσκαλος. Να λοιπόν που υπάρχουν και επιστήμονες που δεν...συμβαδίζουν με το αθεϊστικό-υλιστικό πνεύμα της λεγόμενης..Νέας Εποχής!