Απόγευμα Κυριακής, 13 Απριλίου 2003. Λίγο πριν της 7.30, ένα λεωφορείο γεμάτο με μαθητές της πρώτης λυκείου, επιστρέφει από εκδρομή στην Αθήνα, στο Μακροχώρι Ημαθίας. Το λεωφορείο έχει φτάσει στα Τέμπη, με την κίνηση να είναι αυξημένη αλλά φυσιολογική, αν λάβεις υπόψιν την ώρα και την ημέρα.
Μια νταλίκα ερχόταν από το άλλο ρεύμα. Μετέφερε νοβοπάν. Ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και μπήκε στο αντίθετο ρεύμα. Τα νοβοπάν και οι μελαμίνες γλίστρησαν και άρχισαν να σκορπίζονται στο δρόμο. Μερικά από αυτά βρήκαν το λεωφορείο. Όπως και η νταλίκα. Η «καρότσα» μάλιστα της νταλίκας, δεν βρήκε απλά το λεωφορείο, αλλά το «θέρισε» σε όλο το μήκος του.
Οι μαθητές επέστρεφαν κουρασμένοι αλλά και χαρούμενοι στα σπίτια τους. Δεν είχαν ποτέ φανταστεί ότι θα γινόταν όλο αυτό. Μια σωρεία λαθών και αμελειών, συνετέλεσαν στην τραγωδία των Τεμπών. 21 μαθητές βρήκαν το θάνατο, ενώ άλλοι 9 τραυματίστηκαν σοβαρά. 
Οι αιτίες της σύγκρουσης αναλύθηκαν λεπτομερώς αλλά δεν έγιναν ποτέ 100% σαφείς. Ο οδηγός οδηγούσε έξι ώρες χωρίς διάλειμμα και τα ελαστικά του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Από την άλλη, το λεωφορείο είχε κριθεί ακατάλληλο λόγω παλαιότητας και έπρεπε να είχε αποσυρθεί τουλάχιστον 3 μήνες πριν.
Η δίκη έγινε τον Οκτώβριο 2008, με τον οδηγό του λεωφορείου να αθωώνεται, αλλά ο οδηγός της νταλίκας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών. Οι ιδιοκτήτες της νταλίκας αλλά και του εργοστασίου νοβοπάν, καταδικάστηκαν από 4 μέχρι 14 χρόνια. Η εταιρεία κατέβαλλε επίσης το ποσό των 8.500.000 ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων. Όπως είπε ο αντιδήμαρχος Βέροιας το 2012, «παρά τις τιμωρίες, παρά τις αποζημιώσεις, τα παιδιά του Μακροχωρίου δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω».