breaking news Νέο

Παράξενες ειδήσεις...

  • Παράξενες ειδήσεις...
  • Παράξενες ειδήσεις...
  • Παράξενες ειδήσεις...
  • Παράξενες ειδήσεις...
  • Παράξενες ειδήσεις...

Το πολύχρωμο νησί της Ελλάδας όπου γεννήθηκαν οι 3 Χάριτες

Πριν 20 χρόνια, μια πανοραμική φωτογραφία του λιμανιού της Σύμης, τραβηγμένη από το Κάστρο, κοσμούσε το εξώφυλλο της έκδοσης (Αυγούστου 1988) του Condé Nast Traveler, του εγκυρότερου διεθνούς (αμερικανικού) περιοδικού σε θέματα τουρισμού. Η έμφαση του άρθρου δινόταν στην αρχιτεκτονική του νησιού και ειδικά στα αρχοντικά του Μουράγιου. Έκτοτε η εξέλιξη υπήρξε ραγδαία και η Σύμη είναι το νησί που πρέπει να επισκεφτείτε φέτος το καλοκαίρι…

Η Σύμη απέχει 255 μίλια από τον Πειραιά, περίπου 27 μίλια ανατολικά από τη Νίσυρο και 3,7 μίλια από την εγγύτερη ακτή της Τουρκίας. Το φυσικό της λιμάνι είναι ο Γιαλός, (εκ του Αιγιαλός), πέριξ του οποίου είναι κτισμένη η πόλη αμφιθεατρικά. Περίπου το 5% των μονίμων κατοίκων είναι αλλοδαποί, Ευρωπαίοι πολίτες, κυρίως Άγγλοι. Η Σύμη είναι τουριστικός προορισμός παγκοσμίου βεληνεκούς, λόγω της αρχιτεκτονικής της. Η τολμηρή πολυμορφία των σπιτιών της Σύμης και η χρωματική ελευθεριότητα γαληνεύουν τους τραχείς, αυστηρούς και επιβλητικούς βράχους της.

Εικάζεται ότι οι αρχικοί κάτοικοί της ήταν οι Κάρες και οι Φοίνικες. Στο νησί μάλιστα, σύμφωνα με την παράδοση, γεννήθηκαν οι τρεις Χάριτες, οι πανέμορφες θεές της μυθολογίας, που συμβόλιζαν την ομορφιά και τη γονιμότητα.

Η επίδραση του Ρωμαϊκού και Αθηναϊκού Νεοκλασικισμού ήταν τόσο μεγάλη στους κοσμοπολίτες Συμιακούς, ώστε να μην υπολογίζουν το κόστος. Έφερναν μάρμαρο από την Πάρο και την Πεντέλη για σκάλες, θηραϊκή γη για τη λιθοδομή από τη Σαντορίνη και πορσελάνη για τους σοβάδες από τη Νίσυρο. Από την Τεργέστη προμηθεύονταν ξυλεία για πορτοπαράθυρα. Τα κεραμίδια έρχονταν από τη Μασσαλία. Στη Σύμη αφθονούν η πέτρα και ο ασβέστης. Δουλεύοντας την πέτρα, οι Συμιακοί δημιούργησαν κομψά αετώματα, ανώφλια, κατώφλια, κορνίζες και κομόνες στις εξώπορτες και τα παράθυρα.

Πλούσια ήθη και έθιμα επιβιώνουν ως σήμερα. Χαρακτηριστικό είναι ο Κουκουμάς στις 2 Μαΐου. Στο έθιμο αυτό έπαιρναν μέρος ανύπαντροι νέοι και νέες. Αποβραδίς, η κυρά του σπιτιού, όπου θα γιόρταζαν τον Κουκουμά, έδινε ένα αγγείο της Βενετίας, το ξυστί, σε εφτά νέες, για να φέρουν από ισάριθμα σπίτια, που ένα μέλος τους λεγόταν Ειρήνη, το λεγόμενο αμίλητο νερό, διότι καθ’ οδόν δεν έπρεπε να μιλούν. Στην επιστροφή, έβαζαν μέσα στο ξυστί τα δαχτυλίδια τους και το σκέπαζαν με κόκκινο μαντήλι κι’ ένα μεγάλο κλειδί. Το ξυστί το ανέβαζε τότε, η κυρά στο ανώι, όπου το άφηνε ως το πρωί, για να το δουν ο ουρανός και τ’ άστρα. Έτσι, πίστευαν ότι θα παντρεύονταν γρήγορα.

*****

Στο πιο πυκνοκατοικημένο νησί του κόσμου…

Σε δύο ώρες με το καραβάκι από την Κολομβία, φτάνει κανείς στο πιο πυκνοκατοικημένο νησί ολόκληρου του κόσμου. Το νησάκι Santa Cruz del Islote είναι μικρό, αλλά στριμώχνονται πολλοί…

Πάνω από 1.200 άτομα μένουν στο μικροσκοπικό νησάκι, που εκτείνεται σαν δύο γήπεδα ποδοσφαίρου 5×5, με διαστάσεις δηλαδή το καθένα, 20 x 40 μέτρα. Μπορεί να είναι τόσο μικρό όσο φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες, όμως είναι 4 φορές πιο πυκνοκατοικημένο από το Μανχάταν. 

Στο νησάκι υπάρχει ένα σχολείο, ένα εστιατόριο και δύο μαγαζιά με ρούχα. Η προμήθεια του νερού δεν είναι σταθερή, ενώ η γεννήτρια που διαθέτουν μπορεί να λειτουργήσει μέχρι 5 ώρες τη μέρα. Αστυνομία δεν υπάρχει, αφού στο νησί όλοι γνωρίζονται και δεν υπάρχει ανάγκη για επίβλεψη.

150 χρόνια πριν το νησί ήταν ακατοίκητο, αρχικά κάποιοι ψαράδες αποφάσισαν να διαμείνουν εκεί, ώστε να ξεκουράζονται όσο βρίσκονται στη θάλασσα και να έχουν ένα καταφύγιο σε περίπτωση έντονων βροχοπτώσεων. Οι ψαράδες τελικά έκαναν οικογένεια εκεί και σήμερα είναι από τα πιο πυκνοκατοικημένα νησιά ολόκληρης της Γης. Όλοι οι κάτοικοι του νησιού επιμένουν ότι απολαμβάνουν τους χαλαρούς ρυθμούς ζωής στο Santa Cruz del Islote και δεν θα το άφηναν με τίποτα…

*****

Λαμπραντόρ υιοθέτησε 9 μικρά παπάκια!

Τα Λαμπραντόρ θεωρούνται τα ιδανικά σκυλιά για το σπίτι, αφού είναι ιδιαίτερα τρυφερά με τα παιδιά και τα άλλα ζώα. Και ο τετράποδος Fred το αποδεικνύει αυτό με τον πιο όμορφο τρόπο…

Εννιά ορφανά παπάκια, τα οποία έχασαν τη μητέρα τους, βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα στην περιοχή Stansted και συγκεκριμένα κοντά στο κάστρο Mountfitchet Castle. Ποιος το περίμενε όμως ότι τα παπάκια θα βρουν στο Fred το πρόσωπο της χαμένης τους μητέρας!

Μπορεί να έχουν τελείως άλλο μέγεθος και διαφορετικό χρώμα, όμως ο Fred και τα παπάκια του είναι αχώριστοι. Μάλιστα, παρόλο που είναι μόλις 9 μηνών, το λαμπραντόρ γνωρίζει τι πάει να πει ευθύνη και πάνω από όλα γνωρίζει να αγαπά.

Φωτογραφίες με τα 9 παπάκια να κάθονται στη ράχη του και αυτός να τα πηγαίνει βόλτα κάνουν το γύρο του διαδικτύου και όχι άδικα, αφού το θέαμα είναι αξιολάτρευτο!

*****

Στη γειτονιά που δεν υπάρχουν δρόμοι, μόνο κανάλια…

Η πόλη φιλοξενεί 2.400 κατοίκους και... 550 καραβάκια για τις μετακινήσεις τους! Δείτε πού βρίσκεται η περιοχή, όπου οι δρόμοι και τα αυτοκίνητα απουσιάζουν παντελώς.

Στην πόλη Giethoorn της Ολλανδίας οι γειτονιές της θυμίζουν… Βενετία. Εκεί δεν υπάρχουν δρόμοι, ούτε κυκλοφορούν αυτοκίνητα, παρά μόνο κανάλια και καραβάκια.

Η πόλη φιλοξενεί 2.400 κατοίκους και τα σπίτια της φτάνουν τα 1.100 σε αριθμό. Κάθε μέρα μετακινούνται εντός της πόλης περίπου 550 καραβάκια, που διευκολύνουν τους κατοίκους στις μετακινήσεις τους.

Μάλιστα, πρόσφατα φτιάχτηκαν 167 γέφυρες, που κάνουν ακόμα πιο εύκολη τη ζωή των κατοίκων, αλλά και των τουριστών, που ενδιαφέρονται να δουν πώς είναι να ζει κανείς σε μία πόλη γεμάτη κανάλια.

«Υπάρχουν δύο τρόποι να μετακινηθεί κανείς μέσα στην πόλη, είτε με καραβάκια, είτε με ποδήλατα από τα μικρά σοκάκια», δηλώνει στην κάμερα του Great Big Story ο δήμαρχος Bert Dedden.

Ακόμα και το πυροσβεστικό σώμα της περιοχής μετακινείται με καραβάκι, καθώς η απουσία δρόμων καθιστά αδύνατη τη βοήθειά σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

*****

Τρεις γριές συζητάνε για αυτά που τους συμβαίνουν, καθώς γερνάνε. Μια Λέει :

- Κάτι φορές σταματάω με το βούτυρο στο χέρι και δεν μπορώ να θυμηθώ, αν πρέπει να το βάλω στο ψυγείο ή να φτιάξω ένα σάντουιτς.

- Εγώ σταματάω καμιά φορά στη μέση της σκάλας και δεν μπορώ να θυμηθώ, αν ανεβαίνω ή κατεβαίνω, λέει η δεύτερη.

- Εγώ, λέει η τρίτη, δεν έχω κανένα τέτοιο πρόβλημα, δόξα τω θεώ και να χτυπήσω ξύλο, (τοκ-τοκ, χτυπάει στο τραπέζι). Α, η πόρτα είναι,συνεχίζει. Πάω ν’ ανοίξω.


Το νησάκι Santa Cruz del Islote
λαμπραντόρ-παπάκια
πόλη Giethoorn της Ολλανδίας
γριές

Σύνδεση Συνδρομητή

Καλώς Ήρθατε! Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας

Να με θυμάσε Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Δεν είστε συνδρομητής; Αίτηση Εγγραφής

Ξεχάσατε τον κωδικό σας

Αίτημα Εγγραφής