Ψαράδες Πρεσπών, 25 και 26 Μαρτίου 1949 : Στην εκκλησία της γραφικής κοινότητας των Πρεσπών, συνέρχεται το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ, διαδόχου του περιβόητου ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), με τη συμμετοχή 700 αντιπροσώπων, στο οποίο συμμετέχει και απευθύνει λόγο ο τότε γ.γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. «Το δεύτερο συνέδριο του ΝΟΦ θα είναι συνέδριο διακήρυξης των νέων προγραμματικών αρχών του ΝΟΦ. Αρχών που είναι ο προαιώνιος πόθος του λαού μας. Θα διακηρύξει την ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο μακεδονικό κράτος μέσα στη λαϊκοδημοκρατική ομοσπονδία των βαλκανικών λαών, που είναι η δικαίωση των πολύχρονων αιματηρών αγώνων του», αναφέρει το ανακοινωθέν του συνεδρίου, στο οποίο διακηρύσσεται  το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του «μακεδονικού» λαού. Είχε προηγηθεί η απόφαση της 5ης ολομέλειας του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε στις 30 και 31 Ιανουαρίου του 1949, στο Γράμμο και άλλαξε τη θέση του κόμματος για τους σλαβόφωνους Έλληνες, από «πλέρια ισοτιμία στις μειονότητες που ζούσαν στην Ελλάδα» σε αυτοδιάθεση των σλάβων! «Στη Βόρεια Ελλάδα ο «μακεδονικός» (σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο «μακεδονικός λαός» θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος». Ευτυχώς για το ΚΚΕ η απόφαση της Ολομέλειας αλλάζει μετά το άθλιο αυτό συνέδριο των κομιτατζήδων στις Πρέσπες. Είναι προφανείς οι συμβολισμοί που θέλησαν να περάσουν στον ελληνικό λαό οι Τσίπρας-Κοτζιάς. Με εμφανή τα σημάδια, εκ του αποτελέσματος των όρων της συμφωνίας φυσικά, που παραπέμπουν σε μια ιστορική…ρεβάνς. Μόνο που η ιστορία επαναλαμβάνεται, ως γνωστόν, ως φάρσα!