Σαράντα τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από την αποφράδα μέρα της 20ης Ιουλίου 1974 και την εισβολή των Τούρκων με τον «Αττίλα 1» στην Κύπρο. Το πρόβλημα των ξεριζωμένων από τις προγονικές τους εστίες παραμένει άλυτο, με τον «πολιτισμένο» λεγόμενο κόσμο της Δύσης να αλληθωρίζει πάντοτε προς την Τουρκία. Ακολούθησε ο «Αττίλας 2», παραμονή του Δεκαπενταυγούστου της ίδιας χρονιάς, με τον τουρκικό στρατό να καταλαμβάνει, με την ανοχή ή και την υποβοήθηση των δυνάμεων του ΟΗΕ, αλλά και των Βρετανών της βάσης της Δεκέλειας, το 38% της Κύπρου.

Στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών και αγνοουμένων ελάχιστος φόρος τιμής το «Δεν ξεχνώ», που έχει χαραχτεί στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά από την εθνική τραγωδία, που ακολούθησε τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 και τα γεγονότα της Πόλης το 1955, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας παραμένουν βαθιά διαιρεμένες, έχοντας αφήσει ερείπια στην εθνική μας άμυνα, που έχει γίνει περίγελος των Τούρκων, οι οποίοι προκαλούν ασύδοτα, με την ανοχή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Ως πότε άραγε;