Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού, εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Κύπρος έπεσε, αφήνοντας ελάχιστους ηρωικούς αξιωματικούς και οπλίτες να τα βάλουν με το τουρκικό εκστρατευτικό σώμα. Εκατοντάδες φρικιαστικές μαρτυρίες, που ξεθάβονται από βιβλία και συρτάρια, προκαλούν εκ νέου αισθήματα οργής για τα εγκλήματα που διέπραξε ο τουρκικός στρατός στην Κύπρο.
Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ υπηρετούσε στην Α΄ Μοίρα καταδρομών. Η Α’ Μοίρα Καταδρομών συμμετείχε στην Επιχείρηση ΝΙΚΗ, που είχε σκοπό την ενίσχυση της άμυνας του αεροδρομίου της Λευκωσίας κατά την τουρκική εισβολή το 1974. Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια, έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά, ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπείας της «Ford», αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας. Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί το χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε. Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από τη μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε τη μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με τη σειρά του ψάχνει το σύντροφό του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων! Παρόλο που πιστεύει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές. Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ώμο του και το μάτι του στη διόπτρα. Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό τάγμα.
Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!
Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς! Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανέναν ζωντανό!!!
Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!
Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί, ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από το Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από το μοναχικό Καταδρομέα εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος… Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους, τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στο δεύτερο όροφο του κτιρίου! Πόσα πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ… Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο. Τελικά τα κατέφερε και ενώθηκε με τη μονάδα του και μετά την εισβολή επέστρεψε στην Ελλάδα. Τιμήθηκε τελικώς επισήμως από την πολιτική ηγεσία και τον Ελληνικό Στρατό το 2015, μετά θάνατον και πάνω από 40 χρόνια μετά τις πράξεις του, παρουσία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και των Αρχηγών ΓΕΑ και ΓΕΝ στον τόπο καταγωγής του στην Κρήτη.
Αυτή η ημέρα ας γίνει ημέρα μνήμης για τον καταδρομέα Μανώλη Μπικάκη, που ήταν ένας ΗΡΩΑΣ όχι μυθικός, αλλά πραγματικός, που δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ στη ζωή του ως πολίτης αυτή τη μεγαλειώδη πράξη του, παρά έζησε πιστός στις αξίες που είχε διδαχτεί, ηθικά και τίμια, εξασκώντας το επάγγελμα του οικοδόμου.
Καταδρομέας γίνεσαι μια φορά και παραμένεις για πάντα.
Η στάση των ατόμων που προέρχονται από τις ειδικές δυνάμεις πρέπει να αποτελεί παράδειγμα. Ως πολίτες θα πρέπει να πορεύονται με ήθος και ανιδιοτέλεια, να μην εμπλέκονται σε παράνομες και ανήθικες δραστηριότητες, να μην είναι υποκριτές, να είναι ειλικρινείς και τίμιοι στις προθέσεις και στις πράξεις τους, σταθεροί και αμετακίνητοι στις αξίες και απόψεις τους, να είναι υπερασπιστές του δικαίου και η προσφορά να είναι τρόπος ζωής για αυτούς.
Του Αχιλλέα Κοσκώτη
