Το άλυτο μυστήριο με το σταθμό UVB76 και το μήνυμα που δεν καταλαβαίνει κανείς

Ένας ραδιοσταθμός και ο μυστηριώδης ήχος που εκπέμπει, βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στις πρώτες θέσεις της λίστας των συνομωσιολόγων. Πρόκειται για ένα μυστήριο, που ακόμη δεν έχει βρεθεί πειστική απάντηση από ειδικούς -ή μη- για το σκοπό της ύπαρξής του. Ο Μουρμούρης (The Buzzer), όπως είναι γνωστός μεταξύ των ερασιτεχνών, εκπέμπει στο ραδιόφωνο προφανώς από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 (ενδεχομένως από το 1973), αρχικά ένα επαναλαμβανόμενο «μπιπ» διαρκείας δυο δευτερολέπτων, που μετά τις αρχές του 1990 αλλάζει και γίνεται το σήμερα χαρακτηριστικό σήμα. Αποτελείται σήμερα από έναν ήχο διάρκειας 1,2 δευτερολέπτου, που επαναλαμβάνεται μετά από παύση 1–1,3 δευτερολέπτου για 21 με 34 φορές το λεπτό. Για μικρό χρονικό διάστημα στις 16 Ιανουαρίου 2003 ο ήχος έγινε υψηλότερος και πιο παρατεταμένος (περίπου 20 τόνοι ανά λεπτό), αν και έχει επανέλθει από τότε στον κανονικό του ρυθμό.

Το UVB-76 είναι το διεθνές διακριτικό κλήσεως ενός ραδιοσταθμού, που εκπέμπει στα βραχέα κύματα, στη συχνότητα 4.625 kHz. Χαρακτηρίζει έναν από τα πιο ασυνήθιστα, μυστηριώδη και ευρέως συζητημένα περιεχόμενα ραδιοφωνικής μετάδοσης στα βραχέα κύματα: ένα σύντομο, μονότονο τόνο, που επαναλαμβάνεται περίπου 25 φορές το λεπτό. Ο σταθμός αυτός εκπέμπει 23 ώρες και 10 λεπτά το εικοσιτετράωρο και κάνει μια διακοπή από τις 7:00 μέχρι τις 7:50 GMT, πιθανόν για λόγους σέρβις. Το τελευταίο λεπτό κάθε ώρα, το σήμα που μεταδίδεται γίνεται συνεχόμενο. Ο σκοπός του σταθμού παραμένει άγνωστος.

*****

Το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο τείχος του κόσμου, για το οποίο δεν μιλάει κανείς

Η Δυτική Σαχάρα, ένα αμφισβητούμενο έδαφος στη Βόρεια Αφρική, χωρίζεται από το Μαρόκο από έναν τοίχο άμμου. Χτίστηκε το 1987, για να εμποδίσει τις επιθέσεις αυτονομιστικών δυνάμεων στη Δυτική Σαχάρα. Χαρακώματα, συρματοπλέγματα, νάρκες, καθώς και ένας σημαντικός αριθμός των στρατιωτών εξακολουθούν να φυλάνε την περιοχή εδώ και δεκαετίες. Πρόκειται για φράγμα άμμου, συνολικού μήκους περίπου 2.200 χιλιομέτρων που χτίστηκε από το Μαρόκο. Το φράγμα αποτελεί το όριο της Δυτικής Σαχάρας, που από το 1975 βρίσκεται υπό μαροκινό έλεγχο.

Η Δυτική Σαχάρα είναι μια από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του κόσμου, αποτελούμενη κυρίως από έρημο. Είναι περιοχή της βορειοδυτικής Αφρικής που συνορεύει με το Μαρόκο βόρεια, την Αλγερία βορειοανατολικά, τη Μαυριτανία ανατολικά και νότια και τον Ατλαντικό Ωκεανό δυτικά.

Χτισμένο στις αρχές της δεκαετίας του ’80, το Τείχος της Μαροκινής Κατοχής στη Δυτική Σαχάρα εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για το λαό των Σαχραουί, που ζει και στις δυο πλευρές του, καθώς είναι διάσπαρτο με περισσότερες από 7 εκατομμύρια νάρκες. Αυτό συμβαίνει, παρά την εκεχειρία που ισχύει από τις 6 Σεπτεμβρίου 1991, υπό την επίβλεψη των Ηνωμένων Εθνών.

*****

Της έκανε ξανά πρόταση γάμου στ’ αποκαΐδια του σπιτιού τους

Με ό,τι είχε απομείνει από το δαχτυλίδι που της είχε κάνει πρόταση γάμου, ο Ισου Ράο έπεσε στα γόνατα μπροστά στην αγαπημένη του και ορκίστηκε και πάλι αιώνια αγάπη στη Λάουρα στη Νότια Καλιφόρνια.

Η σκηνή αυτή έκανε το γύρο του κόσμου, με φόντο τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Καλιφόρνια. Ο Ισου και η Λάουρα είχαν παντρευτεί πριν από 8 μήνες και επέστρεψαν σε ό,τι είχε απομείνει από το σπίτι τους στη Γκολέτα στη Σάντα Μπαρμπαρα, για να ψάξουν για τα δαχτυλίδια τους. Το σπίτι κάηκε ολοσχερώς, όπως και άλλα 9 από τη φωτιά, που στο πέρασμά της κατέστρεψε τα πάντα.

Ο Ισου βρήκε τα δαχτυλίδια τους στις στάχτες, εκτιμώντας τη θέση που τα είχαν αφήσει. Η Λάουρα το βράδυ που ξέσπασε η φωτιά, έβγαζε πάντα το δαχτυλίδι της και το έβαζε στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι. Όταν κατάλαβαν ότι κινδύνευε η ζωή τους, το μόνο που σκέφτηκαν ήταν πως θα έσωζαν τις δυο κόρες του Ισου, 12 και 14 ετών, τρία σκυλιά και μια γάτα.

«Είναι η πιο όμορφη γυναίκα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Είναι εκείνη που κρατάει δεμένη την οικογένειά μας και τη λατρεύω», είπε ο Ισου. Η Λάουρα έβαλε τα κλάματα με την κίνηση του αγαπημένου της και τη φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου τράβηξε ο εκπρόσωπος της πυροσβεστικής της Σάντα Μπάρμπαρα.

*****

Ένα μουσείο στο βυθό της λίμνης Τιτικάκα

Η βολιβιανή κυβέρνηση θα κατασκευάσει ένα υποβρύχιο μουσείο στο βυθό της λίμνης Τιτικάκα, προϋπολογισμού 10 εκατομμυρίων δολαρίων, μετά την ανακάλυψη χιλιάδων αρχαιολογικών ευρημάτων μέσα στην άβυσσό της, ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού.

«Θα είναι ταυτόχρονα ένα τουριστικό συγκρότημα και ένα κέντρο ερευνών αρχαιολογικό, γεωλογικό και βιολογικό, ένας συνδυασμός που θα το κάνει μοναδικό στον κόσμο», δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού Βίλμα Αλανόκα μετά τα αποκαλυπτήρια των αρχιτεκτονικών σχεδίων, τα οποία υπογράφει η αναπτυξιακή υπηρεσία Enabel της βελγικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Η περιοχή της λίμνης Τιτικάκα, η οποία εκτείνεται σε 8.562 τετραγωνικά χιλιόμετρα μεταξύ της Βολιβίας και του Περού, ήταν η κοιτίδα διαφόρων πολιτισμών, που άνθισαν εκεί πριν από την περίοδο της αποικιοκρατίας.

Οι τελευταίες ανακαλύψεις που έγιναν πέρυσι, επέτρεψαν να βρεθούν σχεδόν 10.000 αρχαιολογικά κομμάτια, όπως τεχνουργήματα φτιαγμένα από οστά, κεραμικό ή μέταλλο, όπως και οστά ανθρώπων και ζώων, καθώς και μαγειρικά σκεύη από την εποχή των αρχαίων πολιτισμών προ-Τιγουανάκου, Τιγουανάκου και Ίνκα.

Διαπραγματεύσεις είναι σε εξέλιξη με το βολιβιανό υπουργείο Οικονομίας, για να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του μουσείου, το κόστος του οποίου «ανέρχεται σε 10 εκατομμύρια δολάρια», έκανε γνωστό η Αλανόκα, όταν ενημέρωσε την Unesco και το Βέλγιο, που θα μετάσχουν με δυο εκατομμύρια δολάρια στο έργο.

Το μουσείο θα ανεγερθεί κοντά στην πόλη Σαν Πέδρο ντε Τικίνα, που απέχει λίγο παραπάνω από 100 χλμ. από τη διοικητική πρωτεύουσα Λα Πας.