Τα Κυριακάτικα «χειροκροτήματα» (ως κίνηση αλληλεγγύης στους γιατρούς) ανέδειξαν με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο την υποκρισία πολιτικών, ΜΜΕ, δημοσιογράφων.

Χτεσινοί πολέμιοι και συκοφάντες των μαχόμενων στις κλινικές και στους δρόμους υγειονομικών κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να «ακουστεί» δυνατό το χειροκρότημά τους (υπέφερε το  twitter από τον… ήχο τους).

Από την άλλη, ο κόσμος που χειροκρότησε. Η ένσταση που έχω, είναι ότι στην πλειοψηφία τους, εύκολα τσιμπάνε στα επικοινωνιακά τερτίπια, και πολύ δύσκολα ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των μαχόμενων γιατρών να πορευτούν μαζί στο δρόμο, εκεί όπου κρίνεται η ποιότητα της Υγείας που θα έχουμε τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε.

Τέλος, πολλοί από όσους χειροκρότησαν το ένιωσαν πηγαία. Σεβαστό. Όμως αυτό να είναι το πρώτο βηματάκι. Οι γιατροί θα νιώσουν καλύτερα αν στη μάχη με το θάνατο, υπο οποιεσδήποτε συνθήκες, θα έχουν όλα όσα χρειάζονται και όσους πρέπει δίπλα τους.

Το χειροκρότημα οφείλει και πρέπει να γίνει διαμαρτυρία και διεκδίκηση.

Προφανώς και εκτιμούμε αφάνταστα τις προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Όμως οι διαδικτυακές προτροπές για χειροκροτήματα στους γιατρούς και τους νοσηλευτές από τους σημερινούς αλλά και τους προηγούμενους κυβερνώντες που έχουν διαλύσει τη Δημόσια Υγεία, είναι υποκριτικές.

Προκαλούν οργή στους μαχόμενους υγειονομικούς που δίνουν αυτές τις μέρες άνιση μάχη με το θάνατο. Κάποτε τους λοιδορούσαν -επί τουλάχιστον μια δεκαετία- ότι τα αιτήματα για ενίσχυση του Δημοσίου συστήματος υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα αιτήματα για προσλήψεις και εξοπλισμό ήταν μαξιμαλιστικά κι ανέφικτα. Σήμερα όλος ο λαός καταλαβαίνει και βλέπει πως ήταν ανάγκη. Και για το χθες και για σήμερα και για το μέλλον.

Ας αφήσουν τα ανέξοδα λόγια στήριξης και να προχωρήσουν εδώ και τώρα σε προσλήψεις και σε άνοιγμα κρεβατιών ΜΕΘ, καλύπτοντας τα κενά και τις ελλείψεις που αποτελούν βόμβα για την υγεία του λαού, ιδιαίτερα σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.