Στις 27 Δεκέμβρη του 537 μ.Χ. ήταν που αναφώνησε ο Ιουστινιανός το περίφημο «Νενίκηκά σε Σολομών». Έκτοτε και για 1.500 χρόνια ο μεγαλοπρεπής Ναός της "Αγίας του Θεού Σοφίας", παραμένει το σύμβολο της ορθόδοξης πίστης παρά το γεγονός ότι από την άλωση της Πόλης το 1453 βρίσκεται «σκλαβωμένος» σε φανατισμένα μουσουλμανικά εδάφη.
Αψηφώντας πολέμους, καταστροφές αλλά και το τοξικό δηλητήριο της μισαλλοδοξίας, η «Αγια-Σοφιά» στέκει ολόρθη και συνεχίζει να ρίχνει το φώς της στην Κωνσταντινούπολη τόσο ως κληροδότημα της Ορθοδοξίας, όσο και ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η Μεγάλη Εκκλησία της «Βασιλεύουσας», επιβλέπει αγέρωχα την Προποντίδα και θέλει να …. "πιεi όλο το Βόσπορο", συνδέοντας γραμμικά το χρόνο του Βυζαντίου με τον Ελληνισμό του σήμερα.
Αυτός ο λαμπρός Ναός της Χριστιανοσύνης, μόλις η Πόλη έπεσε στα χέρια των βάρβαρων Οθωμανών, αμέσως μετατράπηκε σε τζαμί που σήκωσαν ολόγυρά της τα «δεσμά» 4 ψηλών μιναρέδων, μήπως και καταφέρουν να μειώσουν το Παγκόσμιο κύρος του μοναδικού αυτού αρχιτεκτονήματος και ταυτόχρονα ενός από τα παγκόσμια σύμβολα της Ορθοδοξίας. Αντί λοιπόν να χτυπάνε οι καμπάνες της, η εκκλησιά ζώστηκε από τους Τούρκους με κακόγουστους μιναρέδες, δείγμα της διαχρονικής τους αλαζονείας, της έπαρσης και της έλλειψης σεβασμού στο «διαφορετικό». Ας φανταστούμε λίγο την εικόνα, μέσα από τους στίχους του Πυθαγόρα στον δίσκο «ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ» (1971) σε μουσική του Απ. Καλδάρα:
«…..Κλαίνε κόρες, κλαίνε μάνες, κλαίει κι ο ραγιάς,
κλαίνε, κλαίνε κι οι καμπάνες της Αγια-Σοφιάς»
Θα έπρεπε δε να περάσουν αρκετοί αιώνες, ώστε το 1934 οι Νεότουρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ να σεβαστούν το βαρύ όνομά της και να τη μεταμορφώσουν από μουσουλμανικό χώρο λατρείας σε Μουσείο.
Σήμερα, ο Φασίστας σουλτάνος Ρ.Τ. Ερντογάν ονειρεύεται τον εαυτό του ως έναν παγκόσμιο ηγέτη του Ισλαμικού κόσμου (!), στερούμενος παντός ήθους, πνευματικής συγκρότησης και δημοκρατικής αντίληψης, καθώς την ένδεια των επιχειρημάτων του επιδιώκει να την καλύψει δια του φασισμού, των προκλήσεων, των απειλών για χρήση στρατιωτικής βίας, μέχρι και …πολέμου! Ως Πρόεδρος …πασών των Προέδρων του «μουσουλμανικού τόξου», πέραν των προκλήσεών του εργαλειοποιώντας το μεταναστευτικό, την Ανατολική Μεσόγειο, το «Τουρκολιβυκό μνημόνιο», τις έρευνες στις θαλάσσιες ζώνες και την ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και με τις απειλούμενες γεωτρήσεις στο Αιγαίο μέχρι και μέσα από τον "φράχτη» της Ελλάδας(Καστελόριζο, Κρήτη, Κάρπαθο και Ρόδο), βάζει θρασύτατα κι ένα ακόμη «διαπραγματευτικό» χαρτί στο τραπέζι του πολιτικού παζαριού. Γιατί, κακόγουστο τούρκικο παζάρι θυμίζει η τρέλα του να μετατρέψει πάλι την Αγια-Σοφιά σε τζαμί (!). Οποία πρόκληση! Την ίδια ώρα, που ο ίδιος διεκδικεί ανέγερση τζαμιών στην Ελλάδα, που αναθεωρεί τη συνθήκη της Λωζάνης (1923), που μιλάει ακόμη και για ..... «Γαλάζια πατρίδα»(!)( και αμφισβητώντας καθαρά Ελληνικό κυριαρχικό χώρο, κάποιος επιτέλους πρέπει να το βάλει την "ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ". Με την αλαζονεία και τον σκοταδισμό που τον διακρίνει, με τον αρρωστημένο εγωϊσμό του, με την "επιβολή" του δια των διώξεων -φυλακίσεων, με το να έχει στην «κατάψυξη» όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς στην Τουρκία συμμαχώντας με τους "γκρίζους λύκους», με χιλιάδες σκεπτόμενους προοδευτικούς Τούρκους πολίτες να αντιδρούν, με τις εφημερίδες και τους δημοσιογράφους εξαγορασμένους –φιμωμένους ή φυλακισμένους , καταπατά κάθε έννοια «Κράτους Δικαίου», σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της Θάλασσας, των κανόνων του ΝΑΤΟ (στο οποίο όλως παραδόξως συμμετέχει και το γράφει στα παλιά του τα παπούτσια!), της καλής γειτονίας, του σεβασμού των συνόρων κλπ. Προσπαθεί λοιπόν, να αποκαθηλώσει τον ιδρυτή της νεότερης Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ και να γίνει ένας νέος Σουλτάνος (: το «Μεγαλοπρεπής» είμαι σίγουρος ότι θα το προσδώσει ο ίδιος στον εαυτό του σε …κάποια τελετή που θα ετοιμάσει στο 1000 δωματίων παλάτι του στην Άγκυρα!) ή και να γίνει ένας νέος «Κεμάλ»...στη θέση του Κεμάλ. Είναι σαφές πλέον, οτι ο Ερντογάν αναμετράται με την ιστορία. Προσπαθεί με λίγα λόγια να ξαναγράψει την ιστορία. Είναι γνωστό βέβαια ότι αυτές οι αντιλήψεις συνάδουν μόνο με ψυχικά διαταραγμένες προσωπικότητες (βλ. Χίτλερ, Μουσολίνι κλπ) που φαντάζονταν τον εαυτό τους ως Θεόσταλτο με μοναδικό σκοπό να γίνουν επικυρίαρχοι και Παγκόσμιοι Ηγέτες !!!
Το Τουρκικό Συμβούλιο Επικρατείας, προ μηνός περίπου είχε κρίνει νόμιμη και γνήσια την υπογραφή του Κεμάλ το 1934 για τη μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε Μουσείο. Αλλά, μετά απ’ αυτό ο Τούρκος σουλτάνος έκανε τη δέουσα «επέμβασή» του και στη Δικαιοσύνη και τελικά πέρασε το δικό του και αποφασίστηκε – ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ - !!!! η μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε ..τζαμί. ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ για τον Παγκόσμιο Πολιτισμό και ολόκληρη τη Χριστιανοσύνη. Ως πού θα φτάσει άραγε ο μουσουλμανικός φανατισμός; Θέμα άκρως σοβαρό για όλο το Δυτικό Κόσμο και πρωτίστως για την πολιτισμένη Ευρώπη. Όλο αυτό βέβαια, αποδεικνύει τον πανικό και την διεθνή απομόνωση του τούρκου φασίστα Προέδρου, ο οποίος θυμίζει το βαριά τραυματισμένο θήραμα που δεν ξέρει τι κάνει. . Αλήθεια, η Παγκόσμια Κοινότητα τι κάνει για να σώσει αυτό το μοναδικό «Μνημείο»;
Το θέμα της Αγια-Σοφιάς βέβαια, παρά το ότι πρόκειται για «Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς» δεν φαίνεται να αποτελεί μόνο θέμα του σήμερα. Πάντα οι Τούρκοι ένιωθαν υποδεέστεροι των Ελλήνων καθώς ούτε την ιστορία της Ελλάδας έχουν, ούτε την κουλτούρα και τον πολιτισμό της. Βρίσκονται εκτός Ευρώπης απομονωμένοι σε σκοταδιστικές ισλαμικές θρησκοληψίες και ό,τι «πουλάνε» σήμερα ως τουριστικό προϊόν, είναι αμιγώς ΕΛΛΗΝΙΚΟ (βλ. τα αρχαία μνημεία στα παράλια της άλλοτε Ιωνίας-Μικράς Ασίας, Πέργαμο, Τροία, Σμύρνη, Έφεσο, Αλικαρνασσό κλπ). Κι αυτή η διαυγής υπεροχή της Ελλάδας, του χριστιανισμού και της Αγια-Σοφιάς, ήταν που για λόγους αντιπερισπασμού τους οδήγησαν στην κατασκευή του «Μπλέ Τζαμιού» ακριβώς απέναντί της, για να μπορέσουν να μειώσουν το ιστορικό, θρησκευτικό, κοινωνικό, αρχιτεκτονικό και Παγκόσμιο κύρος της Μεγάλης Εκκλησίας. Το αποτέλεσμα; Για όσους έχουν επισκεφτεί το «Μπλέ Τζαμί», με μιας μπορούν να αντιληφθούν τη διαφορά: Είναι εκείνο το Μεγαλείο του Τρούλου της Αγια-Σοφιάς, που φαίνεται σαν «κρεμασμένος» από τον ουρανό, ενώ οι αντίζηλοι αναγκάστηκαν να στηρίξουν τον αντίστοιχο «τρούλο» τους σε 4 μεγαλοπρεπέστατους και χοντροκομένους κίονες απείρου όγκου και ασχήμιας! Ποιος λοιπόν Τούρκος κατασκευαστής και μάλιστα πολλά χρόνια αργότερα, θα μπορούσε να φτάσει τον Ανθέμιο και τον Ισίδωρο; Όλο αυτό δημιουργεί ένα σύνδρομο κατωτερότητας. Ένα ξεκάθαρο κόμπλεξ έναντι της Ελλάδας. Και εκφράζεται με μια επιθετικότητα. Είναι γνωστό άλλωστε, οτι όταν ένας δεν μπορεί να σε φτάσει, το μόνο που επιδιώκει είναι να σε «κατεβάσει» από ψηλά, για να μπορέσει να φανεί …ψηλότερος, μεταχειριζόμενος κάθε μέσο, ακόμη και απειλή πολέμου λόγω πολυαριθμίας!
Αυτοί είναι οι Τούρκοι, και πολύ χειρότερός τους ο Φασίστας πρόεδρός τους. Το ακόμη δυστυχέστερο είναι ότι τακίμιασε με τον σχιζοφρενή Τράμπ, στα πλαίσια της κοινής μπίζνας που στήνουν μεταξύ τους και μόνο για πάρτη τους σε βάρος των λαών που υπηρετούν. Η δε αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία, η ανοχή της στον εμφύλιο της Λιβύης και η απραξία της στη Μεσόγειο, φωνάζει από μακριά: Είναι σα να λέει στον Ερντογάν «κάνε μόνος σου ..παιχνίδι»! Γι’αυτό είναι και ιδιαίτερα κρίσιμο το επόμενο διάστημα μέχρι τις εκλογές στις ΗΠΑ. Γιατί Ερντογάν και Τράμπ, αυτοί οι αλαζόνες, υπερφίαλοι, και ανισόρροποι «ηγέτες» είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να έχει συμβεί για τη χώρα μας στην παρούσα συγκυρία.
Έτσι λοιπόν, ο Ερντογάν βάζει κι άλλο ένα θέμα στο τραπέζι της επιχειρούμενης «διαπραγμάτευσης». Να κάνει την Αγιά Σοφιά, τζαμί. Κι όταν θα συζητά μαζί μας, θα λέει: «Να εγώ κάνω κι άλλη υποχώρηση, θα την μετατρέψω σε ...Μουσείο"! Επιχείρημα δηλ. από το τίποτα! Είναι επίσης γνωστό, ότι ο περίλαμπρος αυτός βυζαντινός Ναός, μπαίνει εδώ και δεκαετίες στο μάτι πολλών φανατισμένων και μισαλλόδοξων που δεν καλοβλέπουν τη μακραίωνη χριστιανική παρουσία στη «Βασιλεύουσα». Κι όμως η Εκκλησία αυτή, θα εξακολουθεί να επιβλέπει την τεράστια Πόλη από την προνομιακή της θέση και να λειτουργεί ως διαχρονική υπόμνηση στην εμβληματική Βυζαντινή ιστορία της. Γιατί αυτό που λέμε εμείς οι Έλληνες «Αγια-Σοφιά», έχει διατρέξει την αυτοκρατορική περίοδο της Κων/πολης μέχρι το σήμερα. Χωρίς να το συνειδητοποιούμε - λες και κάπου μας τραβάνε οι ιστορικές μας ρίζες - θαρρώ πως έχουμε ένα πολιτισμικό - θρησκευτικό, αλλά περιέργως και ένα μοναδικό συναισθηματικό ΔΕΣΙΜΟ μαζί της! Κάπου εντός μας, την έχουμε ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ. Και η μετατροπή της σε «τζαμί» αποτελεί Αιδώ για την παγκόσμια Κοινότητα, η οποία ΟΦΕΙΛΕΙ να ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ καίρια στη ματαιοδοξία του νεοσουλτάνου.
Δύο λόγια και για την ιστορία της Αγια-Σοφιάς. Το ξεχωριστό γεωγραφικό σημείο που επιβλέπει τα στενά του Βοσπόρου και χωρίζει φυσικά και συμβολικά την Ασία από την Ευρώπη (Ανατολή-Δύση), είχε επιλεγεί από τους πρώτους Μεγαρείς αποίκους (Βυζάντιο), αλλά και από τους ρωμαίους κατακτητές (Νέα Ρώμη). Διέθετε λοιπόν ένα συμβολικό εκτόπισμα, το οποίο εκμεταλλεύθηκε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α’ χτίζοντας τον δικό του ναό πάνω στα ερείπια των παγανιστικών κτισμάτων. Όταν εγκαινίασε τη Νέα Ρώμη το 337 μ.χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος θεμελίωσε τον καθεδρικό ναό της Πόλης για να τιμήσει τη νέα πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ανέγερσή του αποπερατώθηκε από τον γιό του Κωνσταντίνο και το 346 ήταν έτοιμος για τα λαμπρά του εγκαίνια. Στα χρόνια του Αρκάδιου (404), η πρώτη αυτή Αγία–Σοφία πυρπολήθηκε και τη νέα ανέγερση ανέλαβε ο Θεοδόσιος Β’. Η νέα αυτή Αγία Σοφία εγκαινιάστηκε το 415, αλλά δεν έμελλε να μακροημερεύσει, καθώς και πάλι έπεσε «θύμα» της λαϊκής μήνης και η ξυλόστεγη βασιλική καταστράφηκε από οπαδούς του πατριάρχη κατά τις διαμάχες του με τον αυτοκράτορα. Κατά τη «Στάση του Νίκα» το 532 ο Ιουστινιανός τη βλέπει να πυρπολείται για άλλη μια φορά στην ιστορία της και αποφασίζει να την ξαναχτίσει με τρόπο τόσο μεγαλοπρεπή, που να είναι δύσκολο για τα χέρια των εξωτερικών ή εσωτερικών εχθρών να την κάψουν. Για το σκοπό αυτό προσέλαβε τους αρχιτέκτονες –γεωμέτρες Ανθέμιο από τις Τράλλεις και Ισίδωρο από τη Μίλητο, να φιλοτεχνήσουν το νέο σχέδιο μιας επιβλητικής εκκλησίας που να δεσπόζει στη Βασιλεύουσα. Τα θεμέλιά εγκαινιάζονται στις 23 Φεβρουαρίου 532 και μετατρέπεται γρήγορα σε ένα κατασκευαστικό άθλο με κολοσσιαίες διαστάσεις.
Χρειάστηκαν 6 χρόνια και γύρω στους 10.000 εργάτες για την αποπεράτωσή της. Ο ρόλος του απανταχού Ελληνισμού πολύ καθοριστικός, καθώς ο καθένας έστελνε ότι είχε για την ανέγερση του Ναού. Η Αγια-Σοφιά είναι κτισμένη σε ρυθμό βασιλικής με τρούλο. Το κύριο σώμα του οικοδομήματος έχει ορθογώνιο σχήμα μήκους 78,16 μ. και πλάτους 71,82 μ. Τέσσερις τεράστιοι τετράγωνοι στύλοι (πεσσοί) υποστηρίζουν τα ισάριθμα τόξα πάνω στα οποία εδράζεται ο μεγαλοπρεπής θόλος (τρούλος) με διάμετρο 31 μέτρων όπου άλλοτε έφερε τον μεγάλο «Ερυσίπτολι Σταυρό»-σύμβολο της Κωνσταντινούπολης, το οποίο δυστυχώς έχει αντικατασταθεί από την ημισέληνο !!!. Ολόγυρα, 100 παράθυρα τη λούζουν στο φως ενώ στην υπαίθρια μαρμαρόστρωτη αυλή, στέκονταν άλλοτε η «κομψή φιάλη», η περιβόητη μαρμάρινη κρήνη που φέρει την επιγραφή «ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ» (ξέπλυνε τις αμαρτίες, όχι μόνο το πρόσωπό σου), φράση η οποία διαβάζεται κι ανάποδα.
Στις 27 Δεκεμβρίου 537 στα εγκαίνια της Αγια-Σοφιάς, το θέαμα που αντίκρισε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός τον έκανε να αναγνωρίσει την υπεροχή της έναντι του ξακουστού Ναού του Σολομώντα, αναφωνώντας: «Δόξα τω Θεώ, το καταξιώσαντι με τελέσει τοιούτον έργο. Νενίκηκά σε Σολομών»!
Αυτό ήταν! Η Αγια-Σοφιά πλέον, θα αποτελούσε το απόλυτο κέντρο της ορθοδοξίας και του Ελληνισμού για τα επόμενα χίλια και πλέον χρόνια, μέχρι ην άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453. Εκεί οι Βυζαντινοί αποθέωναν τους νέους Αυτοκράτορες, εκεί πενθούσαν τις εθνικές τραγωδίες, εκεί θρηνούσαν τις συμφορές και εκεί πανηγύριζαν τους θριάμβους τους.
Εκεί, θα ακουγόταν για τελευταία φορά η στερνή ορθόδοξη λειτουργία στις 29 Μαίου 1453, όταν ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος, αφού προσευχήθηκε δίπλα στο λαό και απολογήθηκε για τα λάθη του, έφυγε για τα τείχη της Πόλης όπου και έπεσε μαχόμενος.
Η Αγια-Σοφιά, δεν είναι μόνο ένα σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κι ένα διαχρονικό ορόσημο αρχιτεκτονικής, αλλά είναι πρωτίστως ένας φάρος της Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού που το φώς του συνεχίζει να μας φωτίζει και να μας δείχνει το δρόμο. Γι’αυτό και η Τουρκία επιδιώκει να εξαφανίσει αυτό μας το σύμβολο.
Τέλος, η παγκόσμια ιστορία μας διδάσκει ότι η επιθετικότητα, ο φασισμός, η αλαζονεία, ο μη σεβασμός στη δημοκρατία, στο διεθνές δίκαιο και στους παγκόσμιους θεσμούς, οδηγεί μαθηματικά στην καταστροφή. Ο θρασύδειλος Ερντογάν, για να ξεπεράσει τα τεράστια εσωτερικά του προβλήματα, στρέφει την προσοχή του λαού του προς τα έξω. Επιδιώκει το φόβο του αντιπάλου του. Κάποιοι δειλοί δυστυχώς, φοβούνται. Όλοι αυτοί όμως που καλούνται να πάρουν σοβαρές αποφάσεις για την Ελλάδα, ας θυμούνται και κάτι που είχε πει ο Ν.Καζαντζάκης: «Κοίταξε το φόβο κατάματα. Τότε είναι που θα σε φοβηθεί και θα φύγει».
Και επιτέλους, σ’ αυτόν τον «νεοσουλτάνο ΦΑΣΙΣΤΑ τον … μεγαλο-ΜΙΚΡΟ-πρεπή», δεν θα πρέπει κάποιος ΗΓΕΤΗΣ να του πει κι ένα μεγαλοπρεπές «Ο Χ Ι»;
Ή καλύτερα, για να το καταλάβει και στη γλώσσα του:
Άει σιχτίρ (Άει στο διάολο) !!!
