Παρεξηγήθηκαν, λέει, οι Ευρωπαίοι, που ο Λουκασένκο, όταν το αεροπλάνο της Ryanair πετούσε πάνω από τη Λευκορωσία, το προσγείωσε με την απειλή των MIG, για να συλλάβει το δημοσιογράφο αντιφρονούντα. 

Πταίσματα, συντρόφισσες και σύντροφοι. Το πολύ-πολύ να τον τσουβαλιάσουν καμιά 20αριά χρόνια τον Προτάσεβιτς και τον στείλουν για αναψυχή στα ανακαινισμένα γκούλαγκ.

Φανταστείτε να ήμασταν στο 1950 και να πετούσε αεροσκάφος με αντιφρονούντες πάνω από τον ουρανό της ΕΣΣΔ. Τους αμολούσε ο ταβάριτς καμιά δεκαριά Sam 3 και δεν καταλάβαιναν από πού τους ήρθε.

Θα μου πείτε, συγκρίνουμε το Λουκασένκο με το Στάλιν; Απόλυτα. Και οι δυο από την ίδια ιδεολογία προέρχονται.

Δεν βλέπετε τι κάνει ο Πούτιν στο Ναβάλνι; Τον τσιμπά και βουρ στη Σιβηρία, να τον φάνε είτε οι τίγρεις και οι αρκούδες, είτε τα κουνούπια, που εκεί στη λίμνη Βαϊκάλη ζυγίζουν ένα κιλό το καθένα. 

Διότι αυτό είναι, συντρόφισσες και σύντροφοι, δικτατορία του προλεταριάτου. Όλοι για έναν και ένας για την πάρτι του.

Βέβαια, μπροστά στον Κιμ Ούνγκ Χούνγκ Μούνγκ, ο Λουκασένκο είναι αθώα περιστερά. Διότι στη Βόρεια Κορέα έτσι και κάνεις τη βλακεία και δεν κλαις από συγκίνηση, όταν μιλάει ο φύρερ στην τηλεόραση, σε λιώνουν στον ασβέστη και τα κοκαλάκια σου που απομένουν, τα κάνουν λίπασμα για καλαμπόκια.

Στον αγώνα ενωμένοι λοιπόν κι ας μη λείψει κανείς, ω νάτη μας προσμένει η τρίτη διεθνής. Κι όταν μας προσμένει πηγαίνουμε, θέλουμε δεν θέλουμε. Δεν είναι η Λευκορωσία Αγγλία, να βρίζεις τον Τζόνσον για τα μαλλιά του τα ανακατεμένα και να είσαι έξω από τη Ντάουνιγκ Στριτ 10, να διαδηλώνεις για τα δικαιώματα των ιαγουάρων στην Παραγουάη. 

Πας, δηλώνεις πιο Λουκοσενκικός και από τον πρόεδρο, υπογράφεις δήλωση μετανοίας στα ρώσικα, αλλά και τα εγγλέζικα, για να τη βγεις στους Times και τον Guardian, και λες καλά έκανε και σταμάτησαν στον αέρα το αεροπλάνο, αφού πρόεδρος είναι, ό,τι θέλει κάνει. Και αναφωνείς και το ζήτω ο Βλαδίμηρος Πούτιν και τη βγάζεις πλέον κρέμα, αδερφέ μου. Ντα, χαρασιό, ότσι χαρασιό!