Με φιέστα στο Ζάππειο για την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και μετέπειτα στην ΕΕ, τίμησε η κυβέρνηση τα 40 χρόνια από την παρουσία μας σ’ αυτήν. Ταυτόχρονα με πλήθος άρθρων και εκδηλώσεων, επιχειρήθηκε να γίνει το μαύρο-άσπρο σχετικά με τα δήθεν οφέλη της χώρας μας τα χρόνια αυτά.
Εμείς ως Ημαθιώτες απλά- πριν τον αναλυτικό σχολιασμό- ας θυμηθούμε πριν την ένταξη στην τότε ΕΟΚ- μία σειρά βιομηχανίες που υπήρχαν (π.χ κλωστοϋφαντουργία, ιματισμός, βιομηχανική ντομάτα κ.α) που υπήρχαν και τώρα δεν υπάρχουν, μια σειρά αγροτικές παραγωγές (π.χ καπνός, ρύζι, ντομάτα, ζάχαρη) που σήμερα ουσιαστικά δεν υπάρχουν και ας βγάλουμε συμπεράσματα για την «κατηφόρα» του νομού και των λαϊκών στρωμάτων του ως αποτέλεσμα των κατευθύνσεων της Ε.Ε και την υλοποίηση τους(όχι τυφλά αλλά μα την θέληση τους) των διαδοχικών κυβερνήσεων της χώρας μας. Οι 4 δεκαετίες που συμπληρώνονται φέτος από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ αποτελούν ένα ικανό χρονικό διάστημα για να έχουμε μια ασφαλή εκτίμηση για το ποιος τελικά κέρδισε και ποιος έχασε από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ
Ας δούμε ορισμένα γενικότερα ζητήματα:
1. Η ένταξη της χώρας στην ΕΕ δεν υπαγορεύτηκε από τα συμφέροντα του λαού της, αλλά από τα συμφέροντα της αστικής τάξης της. Για να εξυπηρετηθούν οι δικοί της στόχοι μεθοδεύτηκε η ένταξη σε αυτήν τη διακρατική συμμαχία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Ο λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ. Ερήμην του οι αστικές κυβερνήσεις υπέγραψαν όλες τις συμφωνίες ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ στην ΕΕ και αργότερα στην ΟΝΕ (Ευρωζώνη).
Συνειδητά η αστική τάξη της χώρας και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι παραχώρησαν μέρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, προκειμένου να κατοχυρώσουν την εξουσία τους, να ενισχύσουν τους μηχανισμούς και τα μέσα για την πιο αποδοτική εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Η άρχουσα τάξη επεδίωκε, επίσης, με αυτήν την επιλογή να ισχυροποιήσει τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό, διεκδικώντας μεγαλύτερο κομμάτι από τη λεία της εκμετάλλευσης των λαών της Ευρώπης, άλλων λαών.
2. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα, 40 χρόνια μετά, ελάχιστα μιλούν για εκείνες τις κάλπικες υποσχέσεις και τα συνθήματα περί «κοσμογονίας» που συνόδευσαν τα πρώτα χρόνια της ένταξης. Στην πορεία των χρόνων, όσο αποκαλύπτονταν τα έωλα συνθήματα περί «ευημερίας», «ασφάλειας», «οικογενειακής αλληλεγγύης», «σύγκλισης» κ.α. Όχι μόνο δεν «έφαγε ο ελληνικός λαός με χρυσά κουτάλια», όπως υπόσχονταν τα άλλα κόμματα, αλλά γνώρισε κυρίως επιδείνωση σε όλους τους δείκτες της ζωής και των δικαιωμάτων του.
Μέσα από σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και μηχανισμούς, απογείωσαν την επίθεση στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Μέσα από ευρωπαϊκούς Κανονισμούς και Οδηγίες, υλοποιώντας τις απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, εφαρμόστηκαν σαρωτικές ανατροπές σε εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα, καταργώντας το οκτάωρο, την Κοινωνική Ασφάλιση, τις ΣΣΕ, την κυριακάτικη αργία, προωθώντας την εργασιακή γαλέρα με ελαστική εργασία, την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, την ανακύκλωση της ανεργίας και τόσα άλλα.
Οι αυτοαπασχολούμενοι μικροεπιχειρηματίες, που δέχτηκαν κι αυτοί - όλα αυτά τα χρόνια - μεγάλα χτυπήματα από την ΕΕ, τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις, καταγράφουν λουκέτα, συσσωρευμένα χρέη και υποχρεώσεις, την ώραπου οι μεγάλοι όμιλοι τους εκτοπίζουν και μάλιστα πριμοδοτούνται κι από πάνω με «ζεστό» χρήμα.
3. Υποστηρίζουν ότι «Η ευρωπαϊκή Ελλάδα πέτυχε τα τελευταία 40 χρόνια όσα δεν πέτυχε στα 160 προηγούμενα χρόνια της νεότερης ιστορίας της».
Έτσι λογικά να μάθουμε πόσα δισεκατομμύρια πήρε η Ελλάδα για την αγροτική παραγωγή, δεν θα μάθουμε όμως ότι το 80% των επιδοτήσεων το λαμβάνει το 20% των δικαιούχων. Θα μάθουμε πόσα δισεκατομμύρια «απορροφήθηκαν» για τη δημιουργία σύγχρονων αυτοκινητόδρομων, αλλά δεν θα μάθουμε πόσα έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια ο λαός στα διόδια. Θα μάθουμε ότι η ΕΕ και η Ελλάδα δεν συμμετέχει σε πολέμους, αλλά δεν θα μάθουμε πόσους χιλιάδες νεκρούς δημιούργησαν οι «φιλανθρωπικές» αποστολές στη Γιουγκοσλαβία.
Για την Υγεία και την Παιδεία η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποια «προσφορά» θα διαφημίσουν…
4. Το ξέσπασμα της πανδημίας αποκάλυψε τη γύμνια του εμπορευματοποιημένου - επιχειρηματικού δημόσιου τομέα «της μίας νόσου», με τον ιδιωτικό τομέα να θησαυρίζει και εν μέσω πανδημίας. Η Υγεία - εμπόρευμα με βάση την ατομική ευθύνη, η απαλλαγή της εργοδοσίας από κάθε ευθύνη λήψης μέτρων, έχει οδηγήσει στο αδιέξοδο των αλλεπάλληλων lockdown, στο χάος με καθυστερήσεις στον εμβολιασμό, που με κριτήριο τα κέρδη τους λυμαίνονται οι φαρμακοβιομηχανίες.
Σε όλα αυτά τα 40 χρόνια στην ΕΕ εντάθηκαν η καταστολή, ο αυταρχισμός, το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, στη διαδήλωση, στη συνδικαλιστική δράση, γιγαντώθηκαν το ευρωφακέλωμα, ο χαφιεδισμός, η συλλογή, επεξεργασία και εμπορία δεδομένων σε βάρος των λαών, για τα κέρδη των ομίλων.
Έχει πλέον καταρρεύσει ο μύθος της δήθεν προστασίας των «συμμάχων» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που αντιμετωπίζοντας την Τουρκία ως στρατηγικό εταίρο για τα δικά τους συμφέροντα, προωθούν την επικίνδυνη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και μεθοδεύουν οδυνηρούς για το λαό συμβιβασμούς στα κυριαρχικά δικαιώματα.
4. Η ΕΕ δεν είναι αιώνια. Ούτε βελτιώνεται, ούτε διορθώνεται με κάποιες προτάσεις και μεταρρυθμίσεις «εντός των τειχών». Είναι ανεπίστρεπτα αντιλαϊκή ένωση του κεφαλαίου. Πραγματική διέξοδο για το λαό αποτελεί η οργάνωση της πάλης για τα δικαιώματά το με την προοπτική για μία άλλη ριζικά διαφορετικής πορεία με το λαό στο τιμόνι της οικονομίας, στην εξουσία, με κοινωνικοποίηση του πλούτου, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και αμοιβαία επωφελείς πραγματικά ισότιμες σχέσεις με άλλα κράτη και σε φιλία και κοινή πάλη με τους άλλους λαούς, η αποδέσμευση από την ΕΕ μπορεί να αποβεί προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, σηματοδοτώντας την απαλλαγή του από τα σημερινά δεσμά και αδιέξοδα.
