Φίλος μου καλός ο Κώστας. Αρνητής του κορωνοϊού, με διάφορες προφάσεις, μεταξύ τους και οι ασυναρτησίες των νεοπαλαιοημερολογιτών «γερόντων», που κατακλύζουν το διαδίκτυο, για το εμβόλιο (σ.σ αλήθεια, είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να έχει περιέλθει η γνώση των ανθρώπων σε επίπεδο μεσαίωνα;), αλλά και τοπικών κληρικών (ελαχιστότατων ευτυχώς), που δεν κάνουν υπακοή στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, «μπολιάζοντας» με μίσος και άγνοια, από την άγνοια τους, τις καρδιές των ευκολόπιστων συνανθρώπων μας. Έλα που ήρθε όμως η μέρα, που ο Κώστας κόλλησε κορωνοϊό. Και αυτός και η οικογένειά του. Και αν κάποια από τα μέλη της πέρασαν τη λοίμωξη στο σπίτι τους, με τη βοήθεια της επιστήμης και των φαρμάκων, στενό συγγενικό του πρόσωπο, ηλικιωμένο, μεταφέρθηκε στην κλινική covid της Βέροιας. Ο Κώστας πλέον ανησυχεί για την κατάσταση της υγείας του συγγενικού του προσώπου. Η αγωνία πια κυριαρχεί, έναντι της απαξίας της επιστήμης και της ελλαδικής εκκλησίας, που με πρώτο τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, έσπευσαν να υπερθεματίσουν τον εμβολιασμό όλων μας. Δυστυχώς οι εκκλήσεις γίνονται κατανοητές, όταν είναι πια αργά. Καθημερινά δεκάδες άνθρωποι, το 90% των οποίων ανεμβολίαστοι, χάνονται στις ΜΕΘ. Και όμως οι δοξασίες και οι συνωμοσιολογίες καλά κρατούν. Μόνο που οδηγούν γέρους, αλλά και νέους, στο κρεβάτι μιας μονάδας εντατικής θεραπείας. Μήπως ήρθε η ώρα να ακούσουμε το πάθημα του Κώστα και να μας γίνει μάθημα;