Ενοχλούν ιδιαίτερα οι εκάστοτε πολιτικοί ή πολιτειακοί λεονταρισμοί των ταγών της πατρίδας μας. «Η Τουρκία οφείλει να συμμορφωθεί στο διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της ευρωπαϊκής ένωσης» και τόσοι άλλοι, ιδιαίτερα εύηχοι για εσωτερική κατανάλωση, αλλά χωρίς καμιά ουσία επί του πρακτέου, «δεκάρικοι» των πολιτικών μας. 416 π.Χ., Αθηναίοι πρέσβεις στους Μήλιους (Θουκιδίδης, Ε,89) : «Δίκαια μεν εν τω ανθρωπείω λόγω από της ίσης ανάγκης κρίνεται, δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχώρουσιν» Μετάφραση: Στο διάλογο μεταξύ των ανθρώπων το δίκαιο αποφασίζεται εκεί, όπου υπάρχει ίση δύναμη προς επιβολή του, όμως οι ισχυροί επιβάλλουν ό, τι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι παραχωρούν ό, τι τους επιβάλλει η αδυναμία του».
Δεν θα αναφερθώ στη μικρασιατική καταστροφή και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τη γενοκτονία, που επιτέλεσαν οι ορδές του Κεμάλ. Ούτε στα «Σεπτεμβριανά» του 1955, που βίαια ξεριζώθηκε η ελληνική ομογένεια της Κωνσταντινούπολης. Θα επικεντρωθώ στην τουρκική θηριωδία στην Κύπρο. Εκατοντάδες τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων από το νησί. Μισός αιώνας συμπληρώνεται με διαλόγους επί διαλόγων. Το αποτέλεσμα μηδενικό και έτσι θα συνεχίσει να είναι. Η Τουρκία έχει γραμμένο στις «οπλές των αλόγων» της το διεθνές δίκαιο. Υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους δυτικούς «συμμάχους» μας, που συνεχίζουν να μας «βοηθούν» από το 1204! Τα ζεϊμπέκικα του κυρίου Γιώργου Παπανδρέου με τον Τζεμ, οι κουμπαριές του κυρίου Κώστα Καραμανλή με τον Ερντογάν, η συμφωνία της Μαδρίτης του Σημίτη με το Ντεμιρέλ, το «mea culpa» του Ανδρέα Παπανδρέου για τη συμφωνία με τον Οζάλ στο Νταβός το 1988, η οποία οδήγησε στις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και τον ατέρμονο διμερή ελληνοτουρκικό διάλογο, δυστυχώς δεν παραδειγματίζουν τις εκάστοτε ηγεσίες της χώρας μας. Όσοι αφελώς πιστεύουν ότι η Τουρκία, αν δει να καταρρέουμε στρατιωτικά, δεν θα μας επιτεθεί, χωρίς να έχει καμιά επίπτωση από τη διεθνή κοινότητα (σ.σ. το είδαμε στα Ίμια, όπου δολοφονήθηκαν τρεις αξιωματικοί μας για μια ιταμή συμφωνία, που περιλάμβανε «όχι πλοία, όχι όπλα, όχι σημαίες, με τον Πάγκαλο να «διατάσσει» να πάρει την Ελληνική Σημαία ο...άνεμος). πλανώνται πλάνην οικτράν.
Στο ΚΨΜ της 130 ΜΠΠ, που υπηρέτησα το 1984, θυμάμαι γραμμένο στον τοίχο το ρητό «Αν θες ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο». Αν δεν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε παραχωρητικοί, ως αδύναμοι Μήλιοι, πρέπει να αλλάξουμε άμεσα κάθε γεωστρατηγικό και αμυντικό μας δόγμα. Δεν ξεχνώ το 1987, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη μεγάλη κρίση του Μαρτίου, με την έξοδο του «Σισμίκ» στο Αιγαίο, «κλείδωσε» τις Αμερικάνικες βάσεις και ενεργοποίησε το σύμφωνο αλληλοστήριξης με τη Βουλγαρία του Ζίφκοφ. Δυνατότητες στο να περάσουμε στη «σφαίρα» των ισχυρών υπάρχουν, αρκεί να αποφασίσουμε ΑΜΕΣΑ ότι δεν ανήκωμεν εις τη (μνημονιακή πλέον) Δύσιν, αλλά μόνο στα εθνικά μας συμφέροντα.
