Ωραίος ο κουμπάρος ο Στυλιανίδης από την Κύπρο. Μιλάμε για πολιτική προστασία του 22ου αιώνα ρε.

Τέτοια τάξη ούτε σε...άντε να μην πούμε.

Διότι κυρ Χρήστο μας, αν ήσουν υπουργός πολιτικής προστασίας στην Ιαπωνία, θα είχες κάνει χαρακίρι τρίπαξ, για το χαβαλέ που έχεις στο υπουργείο σου.

Δεν εξηγείται αλλιώς, να στέλνονται κρεβάτια στους σεισμόπληκτους τους Κρητικούς μας, την τρίτη μέρα του σεισμού.

Μπορεί εσύ να είσαι της...φύσεως και να ξαπλώνεις στη βίλα σου στο γρασίδι, δίπλα από την πισίνα, για να αποβάλεις την αρνητική σου ενέργεια.

Εδώ όμως είναι Βαλκάνια, δεν είναι Λάρνακα και Λεμεσός, με την ψιλή αμμουδιά στις παραλίες, ούτε Αγία Νάπα, να την πέφτεις αραχτός στη σέιζ λονγκ, απολαμβάνοντας τις ποτάρες σου και δίπλα σου να έχεις την καλλονή Ρωσίδα, που κολάζει ακόμη και τον πρόεδρο τον Αναστασιάδη, που μόλις τις βλέπει, του ασπρίζουν οι τρίχες!

Πώς θα κοιμηθούν ρε οι άνθρωποι στο χώμα; Τι είναι, λοκατζήδες, να ενώσουν και τα πόντσο τους, να τα κάνουν σκοινάκι και το βράδυ να μπουν στα σλίπινγκ μπαγκ;

Άντε μετά να τους βάλουμε και γερμανικό νούμερο τους παππούδες, να τους ξυπνήσουν οι αναμνήσεις, τότε που καθάριζαν τους ναζήδες με τα δικράνια, να πάρουν τα μάουζερ και τα πολυβόλα που έκρυψαν στις στάνες, μετά τη μάχη της Κρήτης, και να αρχίσουν τις μπαλωθιές.

Ζωνιανά θα το κάνουμε, κουμπάρεεεεεε. Μόνο που εκεί τα αλάνια έχουν κάπες βοσκού και την αράζουν με ανοιχτό μάτι, για να προστατεύσουν την «παραγωγή» τους.

Σε λίγο θα καταντήσουμε να στήνετε σκηνές στις «φυτείες» που ευδοκιμούν στα ψηλά βουνά της μεγαλονήσου, ενώ στα κατεστραμμένα χωριά θα τους έχετε με κουβέρτα μάλλινη, από αυτές που έπλεξαν για τον ελληνικό στρατό οι Ηπειρώτισσες το 1940.

Πλησιάζουν και οι μέρες του ΟΧΙ.