Τέλος τα λοκντάνια, αδέρφια, για μας τους εμβολιασμένους βέβαια. Για σας τους ανεμβολίαστους θα έχουμε τηλεδιάσκεψη από τα μπουζούκια και τα μπαράκια, όπου θα τα σπάμε.

Ναι ρε, και πολύ σας είναι να μας βλέπετε live από τα φεϊσμπούκια, να ανοίγουμε σαμπάνιες και να πηγαίνουν σφαίρα οι λουλουδούδες και να μη μας προλαβαίνουν, όταν βγει η Στέλα Μπεζαντάκου και μας πει το «θέλεις τραλαλά, θέλω τραλαλό».

Και εσείς καθίστε σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα στην απέξω, να ακούτε τις π@παριές του Πετράκου και της Θεοφανίας Παπαθωμά.

Και του δόκτορος Ιωαννίδη του βαψομαλλιά.

Θα πείτε ότι πολλοί βαψομαλιάδες είναι και στους εμβολιασμένους. Όμως η βαφή δεν είναι τοξική, σαν τη δική σας, που σας καίει εγκέφαλο.

Δείτε το Βασιλακόπουλο ή τον Εξαδάκτυλο. Μια μέρα κομοδινί, την άλλη σαγρέ, την άλλη ξανθή περμανάντ, την άλλη κάτι από σκ@τουλι. Έχουν ένα γούστο οι δικοί μας, ρε.

Όχι σαν τον Ιωαννίδη, που βάφει μέχρι και το...μουστάκι του. Ακούς εκεί, μουστακλής να το βάφει. Πού είσαι ρε στρατηγέ Γρίβα, να δεις τα χάλια μας.

Πάει κι ο Μπογδάνος, βοήθειά μας.

Και να ήταν μόνο οι καθηγητάδες που το βάφουν; Πανδημία έπεσε ρε στο μεσήλικα και υπερήλικα ανδρικό πληθυσμό της Ημαθίας. Τουλάχιστον, αδέρφια, πάρτε κανένα χρωμοσαμπουάν, να τα γκριζάρετε.

Μην τα κάνετε σε χρώμα φρέντο καπουτσίνο, της κόλεστον.

Σας πήραν στο ψιλό ψεκασμένοι και μπολιασμένοι.

Τι λέγαμε; Α, για τη διασκέδαση. Από Σάββατο βράδυ παίρνω αμπάριζα με την παρέα όλα τα μπαρ της Βέροιας.

Χτυπάμε και από μια σουμάδα, μια σέβεν απ, μια πορτοκαλάδα από λεμόνι και ερχόμαστε στο τσακίρ κέφι, κατά τις 8 το απόγευμα.

Γιατί μετά πρέπει να πάμε να πάρουμε τα χάπια για χοληστερίνη, πίεση, ζάχαρο και δε συμμαζεύεται.

Τι να κάνουμε ρε, που γεράσαμε και δεν μπορούμε να χτυπήσουμε τις ουισκάρες μας, πάντα τσίβας, έτσι, τα μπέρμπον κόλα, τις βότκες λεμονάδα, τα τζιν τόνικ και αφού χτυπήσουμε και έναν πατσά με μπόλικο σκορδοστούμπι, να πάμε κατά τις 7 επτά το πρωί σπίτι.

Ναι ρε, τα κάναμε κι αυτά. Τότε που ήμασταν πουλιά και μας αγάπησαν πολλές.

Τώρα περιμένουμε πότε να ξανανοίξουν τα ΚΑΠΗ, να πιούμε κανένα καφεδάκι τζάμπα. 'Έτσι μας κατάντησε ο Κυριάκος, που μας γέρασε πριν την ώρα μας.

Γίνεται ρε στα 56 να ψάχνουμε ΚΑΠΗ;  Γίνεται ρε, αφού η άτιμη κοινωνία μας έριξε στα γόνατα. Κάτι όπως τον Πάνο τον Καμμένο, που την έχει πέσει πλέον στα τέσσερα και κλαίει, γιατί του πήρε τους βουλευτές ο Αλέκσης και δεν τον έριξε στις Πρέσπες.

Ζήτω το έθνος λοιπόν και οι Πρέσπες ανήκουν στα ψάρια τους.