Από πιτσιρικάδες, όλοι εμείς της...μεταπολιτευτικής γενιάς ακούμε τις περιβόητες τέσσερις λέξεις «Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη». Ο λαός αποφάσισε. Και έτσι από το 1974 και μετά η κακοδιαχείριση, τα σκάνδαλα, το όργιο των μεσαζόντων στα εξοπλιστικά προγράμματα, οι προσλήψεις από τα παράθυρα εκατοντάδων χιλιάδων «ημετέρων» καθαγιάζονται στη σιλωαμική κολυμβήθρα του πολιτικού συστήματος. Αλήθεια, γιατί πέραν της πολιτικής ευθύνης, δεν θα πρέπει οι εκάστοτε πρόεδροι των κομμάτων, που φόρτωσαν με δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ το λαό, να αναλάβουν και την προσωπική, με τη δήμευση της περιουσίας τους, ώστε να εξοφληθεί μέρος των «δανεικών» και «αγύριστων»; Οι πολιτικοί πρέπει άμεσα να δικάζονται πλέον από τους φυσικούς δικαστές και όχι από συναδέλφους! Προφανώς και η επί του πρακτέου εξαργύρωση της πολιτικής ευθύνης, πέραν της κεντρικής εξουσίας, πρέπει να πραγματοποιηθεί και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν μπορεί με ένα τσιτάτο να φορτώνονται οι πολίτες εκατομμύρια ευρώ.

Υ.Γ1 Στην άσκηση διοίκησης δε λογίζεται άγνοια νόμου. Όταν συμμετέχεις λοιπόν στα κοινά, οφείλεις να ρωτάς νομικούς.

Υ.Γ 2 Αλήθεια, γιατί είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα η ποινή κάθειρξης που επεβλήθη στον πρώην υπουργό του Σημίτη, Τάσο Μαντέλη, ο οποίος καταδικάστηκε για δωροδοκία;

Υ.Γ 3 Αλήθεια, πότε θα δικαστεί ο Θόδωρος-«Στρατηγός»- Τσουκάτος, που ο ίδιος αναφέρθηκε σε 1 εκ. μάρκα, που μπήκαν «μαύρα» στα ταμεία του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ;

Υ.Γ 4 Εάν δεν καταδικάστηκε ο Παπακωνσταντίνου, που απέκρυψε σημαντικά στοιχεία από το στικάκι της λίστας Λαγκάρντ, που οσονούπω παραγράφεται, τότε ποιος πρέπει να πάει φυλακή; Ο κουλουράς της Θεσσαλονίκης που δεν είχε άδεια, γιατί δεν μπορούσε να πληρώσει το ΤΕΒΕ;